Συγκεκριμένα, η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου ακύρωσε την από 25.11.2011 απόφαση του γενικού γραμματέα του υπουργείου Δικαιοσύνης, με την οποία «διαπιστώθηκε η αυτοδίκαιη απόλυση», σύμφωνα με τις επιταγές του Ν. 4024/2011 δικαστικής υπαλλήλου της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου.

Η δικαστική υπάλληλος ήταν 58 ετών, είχε συμπληρωμένα 35 χρόνια συντάξιμης δημόσιας υπηρεσίας και τέθηκε σε καθεστώς προσυνταξιοδοτικής διαθεσιμότητας, σύμφωνα με το άρθρο 33 του Ν. 4024/2011. Όμως, μεταγενέστερος νόμος (Ν. 4038/2012) τροποποίησε τον προηγούμενο του 2011 και προέβλεψε, ότι κατ' εξαίρεση δεν τίθενται σε προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα οι υπάλληλοι των γραμματειών των δικαστηρίων και Εισαγγελιών, κ.λπ.

Οι σύμβουλοι Επικρατείας υπογραμμίζουν ότι ο νόμος του 2011 δεν περιλαμβάνει τους δικαστικούς υπαλλήλους, οι οποίοι συμβάλλουν ενεργώς στο δικαιοδοτικό έργο των δικαστηρίων και αποτελούν ειδική κατηγορία υπαλλήλων για την οποία προνοεί το Σύνταγμα και για την οποία έχει θεσπιστεί αυτοτελής ειδικός κώδικας (Κώδικας Δικαστικών Υπαλλήλων).

Ακόμη, οι δικαστές χαρακτηρίζουν πρόδηλο, ότι οι διατάξεις του επίμαχου νόμου δεν μπορούν να αφορούν στους δικαστικούς υπαλλήλους, των οποίων ο αριθμός είναι «λίαν περιορισμένος και κατά κανόνα ανεπαρκής για την υποστήριξη της δικαστικής λειτουργίας».

Κατόπιν αυτών, η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε παράνομη την απόφαση του γενικού γραμματέα του υπουργείου Δικαιοσύνης και την ακύρωσε.