Όπως υποστηρίζει δημοσίευμα του Economist, αυτό που διακυβευόταν ήταν η απολύτως αναγκαία δόση των 6,8 δισ. ευρώ της ελληνικής διάσωσης. «Η ψηφοφορία στις 17 Ιουλίου για την περικοπή 15.000 θέσεων του δημοσίου και την αναδιάρθρωση του φορολογικού συστήματος ήταν οριακή, κυρίως διότι ο Αντώνης Σαμαράς, ο κεντροδεξιός πρωθυπουργός, είδε την πλειοψηφία του να μειώνεται σε μόλις πέντε έδρες μετά από την αποχώρηση της Δημοκρατικής Αριστεράς από τον συνασπισμό».
Ο Economist υποστηρίζει ότι ο Α. Σαμαράς έπρεπε να βγάλει την τελευταία στιγμή έναν «άσο» για να κερδίσει τους διαφωνούντες. Ώρες πριν από την ψηφοφορία ανακοίνωσε τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση από το 23% στο 13%. Εάν αυτό παράγει έσοδα, όπως εκτιμά το υπουργείο Οικονομικών, θα παραμείνει. Η ΕΕ και το ΔΝΤ είναι σκεπτικοί, αλλά είναι έτοιμοι να το προσπαθήσουν».
Η ανακοίνωση αυτή του Α. Σαμαρά ήρθε λίγο πριν από την επίσκεψη του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Wolfang Schaeuble, στην Αθήνα, για να παροτρύνει τους Έλληνες να εμμείνουν στις μεταρρυθμίσεις και να παρουσιάσει ένα γερμανό-ελληνικό ταμείο στήριξης των μικρών ελληνικών επιχειρήσεων.
Τονίζει ακόμη ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, υπουργός Διοικητής Μεταρρυθμίσης, πρέπει να απολύσει 4.000 δημοσίους υπαλλήλους φέτος και άλλους 11.000 το 2014. «Οι πρώτοι που θα φύγουν είναι οι 2.000 υπάλληλοι της δημόσιας τηλεόρασης, ακολουθούμενοι από τους δημοτικούς αστυνομικούς, εργαζόμενους σε νοσοκομεία και εκπαιδευτικούς επαγγελματικής κατάρτισης. Η παλιά ζωή στο δημόσιο, με υψηλούς μισθούς και λιγότερες ώρες εργασίας από ό,τι στον ιδιωτικό τομέα, έχει τελειώσει. Το παιχνίδια έχει αλλάξει για τα καλά, όπως δήλωσε ο Κ. Μητσοτάκης, αναφέρει ο Economist.
Ωστόσο, τονίζει ότι υπάρχουν ελάχιστες ενδείξεις οικονομικής ανάκαμψης. Ο ΙΟΒΕ δήλωσε ότι το ΑΕΠ θα συρρικνωθεί κατά περισσότερο από 5% φέτος, χειρότερα από την προηγούμενη πρόβλεψη για 4,6%, η ανεργία αναμένεται να διαμορφωθεί στο 30% το επόμενο έτος από το 26,9% φέτος και τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις είναι απογοητευτικά: «η Ελλάδα θα χάσει το φετινό στόχο με ευρύ περιθώριο».
Τονίζει ακόμη ότι η κατάσταση είναι ελάχιστα καλύτερη στην Πορτογαλία, όπου το κόστος της λιτότητας των τελευταίων δύο ετών έχει διαλύσει τον κυβερνητικό συνασπισμό του Passos Coelho, προκαλώντας πολιτική κρίση.
«Όλα αυτά είναι μάλλον απίθανο να ενισχύσουν την εμπιστοσύνη στην Πορτογαλία, την Ελλάδα ή την ευρύτερη ευρωζώνη, ότι η λιτότητα έχει αποτέλεσμα. Ούτε θα υποστηρίξει τις ελπίδες στις Βρυξέλλες ότι η Πορτογαλία αποτραβιέται μακριά από την Ελλάδα με ασφάλεια και θα ακολουθήσει την Ιρλανδία στην έξοδο από το πρόγραμμα διάσωσης. Αυτή τη στιγμή, καμία από τις δύο χώρες δεν φαίνεται ότι είναι κοντά στο να αποφοιτήσει».