Χειροπέδες στην αλυσίδα. Μια εικόνα που συμπυκνώνει την πολιτική εικόνα της χώρας αυτή τη στιγμή, μια εικόνα την οποία καλούμαστε να ανατρέψουμε.
 
Η ΕΡΤ δεν έκλεισε σήμερα, όπως δεν έκλεισε και στις 11 Ιουνίου.
 
Με μια αστυνομική επιχείρηση στις 4.20 δεν κλείνεις έναν δίαυλο ενημέρωσης που αγκαλιάστηκε από την κοινωνία περισσότερο από όσο έχει ποτέ αγκαλιαστεί σ’ αυτή τη χώρα η δημόσια ενημέρωση.
 
Να μιλήσουμε νομικά; Το κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν για την κυβέρνηση ένα ελληνικό και διεθνές Βατερλό. Η ίδρυση της ΔΤ και της ΝΕΡΙΤ ήταν και παραμένει μια εκτρωματική κατάσταση που δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από τις πλάτες των  ΜΑΤατζήδων.
 
Να μιλήσουμε πολιτικά; Το κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν η αρχή του τέλους της κυβέρνησης Σαμαρά. Η ίδρυση της ΔΤ και της ΝΕΡΙΤ είναι απλώς η επικύρωση του αδιεξόδου, η παράταση της εκκρεμότητας, το μπάλωμα πάνω στα προηγούμενα μπαλώματα μιας εξουσίας που μόνο με τα ΜΑΤ μπορεί να ελπίζει ότι θα επιβάλει τις πολιτικές της.
 
Όχι μόνο στο πεδίο της ενημέρωσης αλλά και στο πεδίο της οικονομίας και των κοινωνικών αγώνων.
 
Οι μνημονιακές πολιτικές τείνουν στο όριό τους. Δεν αποδίδουν, δεν πείθουν, δεν οδηγούν τη χώρα πουθενά. Το παράδειγμα της ΕΡΤ απλώς επιβεβαιώνει την εικόνα του γενικού λουκέτου της χώρας.
 
Η ΕΡΤ θα συνεχίσει να εκπέμπει με κάθε μέσο, θα παραμείνει το σύμβολο ενός αγώνα που δεν θα κλείσει προτού δικαιωθεί. Από τη στιγμή που η αυτοδιαχειριζόμενη δημόσια ραδιοτηλεόραση απέκτησε και διεύρυνε τους διαύλους της επικοινωνίας της με την δοκιμαζόμενη κοινωνία, τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει αυτή την πορεία.