Στάθης Δρογώσης: «Και στα τραγούδια για την Αθήνα μιλάω»

Συνέντευξη στη Βασιλική Σιούτη

Από τις σπάνιες περιπτώσεις των ανθρώπων με υψηλό ήθος (ναι, το λέω και το παίρνω πάνω μου) που μπαίνουν στη φωτιά και παλεύουν χωρίς δεύτερες σκέψεις. Από τα πρόσωπα που στρατεύθηκαν για να δώσουν και όχι για να πάρουν.
Πριν γράψω αυτές τις γραμμές, το σκέφτηκα καλά και ε, λοιπόν, όχι,  δεν μπορώ να παριστάνω την «αντικειμενική»,  αποφεύγοντας να γράψω αυτό που πραγματικά είναι ο Στάθης Δρογώσης, είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς μαζί του: ένας αγνός και έντιμος αγωνιστής, ένας ιδεολόγος,  που θέλει να προσφέρει και να παλέψει για να γίνει ο κόσμος πιο δίκαιος.

Η αφορμή για αυτή τη συζήτηση είναι η απόφασή του να συμπεριληφθεί στο ψηφοδέλτιο του Γαβριήλ Σακελαρίδη και της «Ανοιχτής Πόλης» για το Δήμο της Αθήνας. Της Αθήνας, που την ονειρεύεται «χωρίς ούτε έναν άστεγο».
 
–Πριν σε ρωτήσω για το Δήμο της Αθήνας, όπου κατεβαίνεις υποψήφιος, θέλω να πάμε πρώτα λίγο πιο πίσω, στην απόφαση σου να ενταχθείς στο ΣΥΡΙΖΑ, την περίοδο της κορύφωσης του κινήματος που αναπτύχθηκε ενάντια στο μνημόνιο. Πως την πήρες την απόφαση τότε;
 
“Ήμουν ανένταχτος αριστερός για πολλά χρόνια. Είχα μια επιφύλαξη για τα κόμματα κι ενώ έχω φίλους σε όλα τα κόμματα της αριστεράς,  αλλά και στον αυτόνομο χώρο, δεν μπορούσα να μπω σε κομματική οργάνωση. Είμαι καλλιτέχνης και δεν αντέχω την ξύλινη γλώσσα, τις κομματικές γραφειοκρατίες και όλα αυτά. Η ερώτηση ωστόσο που  με βασάνιζε ήταν η εξής: ”Θα κάνεις μια ζωή κριτική εκ του ασφαλούς; ”  Με τους ανθρώπους του Σύριζα  είχα βρεθεί στις  γειτονιές αλλά και στο Σύνταγμα. Κάποια στιγμή το 2012, μετά τις διπλές εκλογές,  φάνηκε με πόση λύσσα τα συστημικά ΜΜΕ χτυπούσαν την αριστερά και ειδικότερα τον Σύριζα. Ένιωσα τότε την ανάγκη να μιλήσω στους φίλους μου για να μπω στο κόμμα».
 
-Προβλήματα υπάρχουν ή είναι όλα ιδανικά;
 
 «Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει και προβλήματα,  αλλά δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή κόμμα στην Ελλάδα με πιο δημοκρατική λειτουργία. Έχει ζωντανές οργανώσεις με πραγματικούς ανθρώπους που μπορεί να μη συμφωνούν σε όλα,  αλλά έχουν ένα κοινό ιστορικό στόχο. Να κυβερνήσει η αριστερά. Με τις αξίες της και με το ηθικό της πλεονέκτημα. Για όλο τον κόσμο,  αλλά κυρίως για αυτούς που ισοπέδωσε η κρίση και η πολιτική των μνημονιακών δυνάμεων. Κι ο άλλος στόχος μας είναι να ξαναλειτουργήσει ουσιαστικά η δημοκρατία».
 
–Είσαι καλλιτέχνης με κοινό διαφορετικών πολιτικών απόψεων. Σκέφτηκες ότι αυτό μπορεί να είχε κάποιο κόστος, κάποια αρνητική επιρροή στην επίδρασή σου ως καλλιτέχνη ή ακόμα και ότι μπορεί να σου έκλεινε κάποιες πόρτες;
 
«Δεν το σκέφτηκα καθόλου. Δεν είμαι καλλιτέχνης των σταδίων. Παίζω σε μικρούς χώρους και μου αρέσει πολύ και ο κόσμος που έρχεται. Τα τραγούδια μου ευτυχώς δεν είναι μονοδιάστατα. Δεν κάνω προπαγάνδα σε αυτά. Μιλάω για την αγάπη , για αυτούς που αγαπάω , για τους φίλους μου και για το όνειρά μου. Καμιά πόρτα δεν έκλεισε. Είμαι πιο καλός συνθέτης από πολιτικός. Στο τέλος μένουν τα τραγούδια. Αυτή είναι η δουλειά μου».
 
-Με το Δήμο Αθηναίων πως αποφάσισες να ασχοληθείς;
«Το 2010 μου είχε ζητηθεί από την «Ανοιχτή Πόλη» να στηρίξω το σχήμα στην Αθήνα. Κατέβηκα υποψήφιος εντελώς συμβολικά και επειδή εκτιμούσα και εκτιμώ την Ελένη Πορτάλιου. Φέτος μου το ξαναπρότειναν. Η υποψηφιότητα του Σακελαρίδη με ενθουσίασε. Δέχτηκα αμέσως». 
 
-Γιατί ;
«Η κρίση σχεδόν σκότωσε την Αθήνα. Δυο παράλληλοι κόσμοι έχουν δημιουργηθεί στην πόλη μας. Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν χειρότερα κι από τα αδέσποτα ζώα. Άστεγοι. Παιδιά που υποσιτίζονται σε σχολεία και στα σπίτια. Σιγά σιγά ο δήμος και οι αρχές του φεύγουν από μεγάλες περιοχές της πόλης και τις αφήνουν στο έλεος κυριολεκτικά του υπόκοσμου . Υπάρχουν ακόμα εστίες νεοναζί. Υπάρχει και ο κόσμος αυτών που αντέχουν ακόμα. Και που βάζουν πουλόβερ στα δέντρα ή μαζεύουν μόνο τσίχλες από τα πεζοδρόμια αφήνοντας τους άστεγους παραδίπλα».
 
-Εσύ για ποια πράγματα θέλεις να αγωνιστείς;
«Εγώ θέλω να παλέψω για αυτούς που ισοπεδώθηκε η ζωή τους στην πόλη μου. Για τους γονείς μου με την πενιχρή σύνταξη. Για τα παιδιά που αναγκάστηκαν να μεγαλώσουν ξαφνικά. Για τον πολιτισμό στο δήμο. Για να έχουν οι δημότες και οι κάτοικοι στην Αθήνα κάποια διέξοδο πολιτιστική κι όχι να σαπίζουν στην τηλεόραση. Η «Ανοιχτή Πόλη»  δεν είναι μια ευκαιριακή παράταξη που φτιάχτηκε τώρα για να πάρει ψήφους. Λειτουργεί εδώ και 8 χρόνια και ξέρει τα προβλήματα . Ξέρουμε ότι ο δήμος είναι σχεδόν πτωχευμένος. Ο Κακλαμάνης τον υπερχρέωσε κι ο Καμίνης τον διέλυσε».
 
-Κι εσείς τι μπορείτε να κάνετε;
« Ο δήμος για να σωθεί δεν αρκεί η δική μας διάθεση για προσφορά. Έχει τελειώσει η εποχή της ανάθεσης. Σκοπός μας είναι να βάλουμε όλους τους δημότες στο παιχνίδι. Για να σώσουμε την Αθήνα πρέπει να διοικηθεί η πόλη δημοκρατικά. Πραγματικά είναι μια εξαιρετικά δύσκολη αποστολή και για αυτό μπήκα με όλη μου τη διάθεση σε αυτή».
 
-Είσαι Αθηναίος;
«Γεννήθηκα στο μαιευτήριο “ΑΘΗΝΩΝ”. Μεγάλωσα στα κάτω Πατήσια και στην Κυψέλη. Και τα καλύτερα μου χρόνια τα έζησα στα Εξάρχεια . Ναι είμαι Αθηναίος . Και στα τραγούδια για την Αθήνα μιλάω. Αυτή είναι η πατρίδα μου. Εκεί ζω κάθε μέρα». 
 
-Πως ονειρεύεσαι την πόλη της Αθήνας;  
 «Ονειρεύομαι μια πόλη που δε θα υπάρχει άστεγος. Που δε θα υπάρχει πεινασμένος. Που δε θα υπάρχει  φασισμός. Στην αρχή αυτά πρέπει να πολεμήσουμε. Την ανθρωπιστική κρίση. Πρέπει να βάλουμε προτεραιότητες. Και ονειρεύομαι και μια πόλη του πολιτισμού. Πρόσεξε,  όχι μια πόλη με υπερχρεωμένα Mall πολιτισμού.. Όχι μια πόλη ιδρυματικού πολιτισμού. Θα ήθελα τον πολιτισμό σε κάθε γειτονιά. Σε δημοτικές δομές αλλά και σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους,  που θα έχουν οι κάτοικοι. Αυτό το τελευταίο υπάρχει σε πάρα πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Στην Αθήνα βέβαια τους κυνηγάμε». 
 
-Τι μπορεί να γίνει  στην Ελλάδα των μνημονίων;
«Η ερώτηση αυτή είναι πολύ δύσκολη. Τα μνημόνια έχουν περίπου 400 εφαρμοστικούς νόμους. Και φυσικά δεν είναι όλα ξενόφερτα. Και το ντόπιο κεφάλαιο έβαλε το χεράκι του. Ιδίως στα εργασιακά δικαιώματα. Κανείς δεν μπορεί να κάνει θαύματα. Και δεν είναι η εποχή των σωτήρων. Η αριστερά έχει συγκριτικό πλεονέκτημα. Όχι μόνο ηθικό αλλά και προγραμματικό. Κάνουμε ένα λάθος μερικές φορές. Δεν υποφέρουν όλοι από τα μνημόνια. Για κάποιους είναι ευκαιρία όλο αυτό. Για το 20% που αντέχει,  τα μνημόνια είναι ευλογία. Ε,  λοιπόν η αριστερά πρέπει να δουλέψει για τους άλλους 80. Πρέπει άμεσα να επαναφέρει τα εργασιακά δικαιώματα. Πρέπει να διαλύσει τα ντόπια καρτέλ των ΜΜΕ. Να διαλύσει τη μαφία των εθνικών εργολάβων- νταβατζήδων. Να ελέγξει τις τράπεζες οι οποίες σώθηκαν από τα λεφτά μας. Να φέρει σε εφαρμογή ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης της οικονομίας. Πρέπει να αποκαταστήσει τη δημοκρατική λειτουργία . Και πρέπει να δώσει ένα όραμα σε έναν κόσμο που έχει χάσει τη γη κάτω από τα πόδια του. Αλλά πρέπει να υπάρχει και κίνημα από τα κάτω. Δεν αρκούν μόνο οι εκλογές. Πρέπει ο κόσμος να φύγει από τους ρημαγμένους καναπέδες. Γενικά είμαι αισιόδοξος. Όσο μπορώ».
 
-Που νομίζεις ότι θα μπορούσες να προσφέρεις;
«Νομίζω ότι έχω αρκετή εμπειρία στα πολιτιστικά θέματα. Για να εμπλουτίσουμε το πρόγραμμα της «Ανοιχτής Πόλης»  κάναμε μια αρκετά καλή καταγραφή των πολιτιστικών δομών του δήμου. Κοιτάξαμε τους προϋπολογισμούς. Μιλήσαμε με τους υπαλλήλους. Έπεσε πολλή δουλειά και προετοιμασία. Στόχος μας είναι να ξαναλειτουργήσουν με ένταση τα πολιτιστικά κέντρα του δήμου στις γειτονιές. Ένας προοδευτικός θεσμός που τα τελευταία χρόνια κρατιέται χάρις στο φιλότιμο μερικών υπαλλήλων και σχεδόν με καμία στήριξη από το δήμο. Το κόστος είναι μικρό. Το όραμα λείπει. Και η πολιτική βούληση. Αυτή την έχει η «Ανοιχτή Πόλη». Στο ψηφοδέλτιό μας όλοι είναι εξαιρετικοί υποψήφιοι, με ικανότητες και  εμπειρία και έχουμε και αρκετούς πολύ σημαντικούς ανθρώπους από τον χώρο του πολιτισμού».
 
-Ήταν πολύ πετυχημένο νομίζω το εγχείρημα του Κοινωνικού Ωδείου στο οποίο συμμετέχεις. Πότε το ξεκινήσατε;
«Φτιάξαμε μαζί με πολλούς εθελοντές καθηγητές ένα ωδείο για  αυτούς που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσουν μουσική. Λειτουργούμε εδώ και 2,5 χρόνια και πραγματικά είμαι περήφανος που είμαι στην ομάδα.  Έχουν περάσει δεκάδες μαθητές και μάλιστα 5 παιδιά πήραν υποτροφία στο Ωδείο Αθηνών. Και είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι για αυτό. Φέτος βρήκαμε επιτέλους και δικό μας χώρο και έχουμε πολλά όνειρα για το μέλλον. Όποιος θέλει μπορεί να μας βρει στο σάιτ μας
 
-Μπορούν να γίνουν κοινωνικά ωδεία στο Δήμο; Κοινωνικά γυμναστήρια; Φροντιστήρια ξένων γλωσσών για τους μαθητές που αναγκάζονται να διακόψουν τα αγγλικά,  επειδή οι γονείς του έχασαν τις δουλειές τους;
 
«Όχι μόνο μπορούν,  πρέπει να γίνουν. Η «Ανοιχτή Πόλη»  έχει επεξεργαστεί σχέδιο για αυτά τα θέματα. Πυλώνας θα είναι το πολιτιστικά κέντρα στις γειτονιές. Με αυτά ως κύτταρο θα πρέπει να διαχυθεί η αλληλεγγύη στην πόλη. Ο πολιτισμός και η γνώση δεν μπορεί να είναι προνόμιο μόνο των πλουσίων. Υπάρχουν νομικές φόρμουλες και η πολιτική βούληση. Ο κ.Καμίνης σταμάτησε όλα σχεδόν τα μαθήματα. Εφάρμοσε πιστά το μνημόνιο και μάλιστα προπαγάνδισε ανοιχτά υπέρ αυτού. Σκοπός μας είναι να βοηθήσουμε όσες δομές αλληλεγγύης έχουν φτιάξει οι δημότες μόνοι τους ( χωρίς να τους καπελώσουμε) και φυσικά να φτιάξουμε νέες δομές αλληλεγγύης.»
 
-Μπορεί να γίνει πιο ανθρώπινη αυτή η πόλη;
«Φυσικά και μπορεί. Ποιος όμως θα σχεδιάσει την πιο «ανθρώπινη» πόλη; Κάποια πλούσια ιδρύματα με αμφιβόλου αισθητικής φαραωνικά σχέδια ή ο ίδιος ο δήμος της Αθήνας σε συνεργασία με τα πανεπιστημιακά ιδρύματα της πόλης; Τι έχει ανάγκη η Αθήνα; Παρεμβάσεις σε όλες τις γειτονιές ή μόνο έργα βιτρίνας στο κέντρο της;  Φυσικά  η παράταξη της «Ανοιχτής Πόλης» έχει απαντήσεις. Παρεμβάσεις μικρές παντού κι όχι μόνο στο κέντρο. Και φυσικά διαβούλευση με τους δημότες.  Όσοι διοίκησαν την Αθήνα το έκαναν κοντόφθαλμα   και με άλλες πολιτικές σκοπιμότητες. Πάντα τα κυβερνητικά  μεγάλα κόμματα έβαζαν τους δελφίνους τους να διοικούν την Αθήνα και αυτοί το μόνο που έκαναν είναι να προετοιμάζουν  το πολιτικό τους μέλλον. Έκαναν δημόσιες σχέσεις με εργολάβους και εφημερίδες και κατέστρεφαν την πόλη».
 
-Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ο νυν δήμαρχος έρχεται πρώτος…
Ο κ.Καμίνης είχε λαμπρές περγαμηνές και τολμώ να πω ότι κι εγώ τη δεύτερη Κυριακή τον ψήφισα. Αλλά με απογοήτευσε. Όλους τους απογοήτευσε. Δεν έκανε τίποτα. Η οικονομική εξυγίανση που επικαλείται είναι απλά η τυφλή υπακοή στα μνημόνια. Ούτε τους δημοτικούς υπαλλήλους του δε βοήθησε. Αντίθετα τους συκοφάντησε κι αυτός μαζί με τα μνημονιακά παπαγαλάκια. Γκρέμισε όλο το εκπαιδευτικό έργο στα πολιτιστικά κέντρα. Έφερε τα ΜΑΤ σε δημοτικούς ελεύθερους χώρους όπως στην  αγορά της Κυψέλης . Μέσα σε τέσσερα χρόνια η κρίση και η πολιτική του δημάρχου ισοπέδωσε την πόλη. Οι δημοσκοπήσεις αυτές είναι από ένα σύστημα που τον προωθεί φανατικά. Ο “φιλελεύθερος” κ.Καμίνης έχει προβολή βορειοκορεάτη ηγέτη. Και φυσικά θα φανεί η «εκτίμηση» που του έχουν οι Αθηναίοι στην κάλπη». 
 
-Ο ραδιοφωνικός σταθμός του Δήμου έχει απαξιωθεί καθώς δεν υπάρχει η  στοιχειώδης πολυφωνία και τα ποσοστά ακροαματικότητας είναι στο ναδίρ. Μπορεί να ξαναζωντανέψει; Έχετε σχέδια για αυτό;
 
«Ο «Αθήνα 984»  είναι ένα εργαλείο πολιτισμού στην πόλη. Φυσικά πρέπει να είναι ανεξάρτητος και να μην υμνεί τον εκάστοτε δήμαρχο ή τις επιλογές του. Επίσης πρέπει να προβάλει και τα δημοτικά θέματα. Και να είναι πολυφωνικός. Δε θέλουμε έναν σταθμό φέουδο που να κάνει και εξυπηρετήσεις στην κεντρική κυβέρνηση. Θέλουμε έναν πραγματικά ανεξάρτητο «Αθήνα 984». Και τον θέλουμε να προωθεί καλλιτεχνικές δράσεις στην πόλη. Να δίνει βήμα σε νέους αθηναίους καλλιτέχνες»
 
-Η γνώμη σου για τον Γαβριήλ Σακελαρίδη; . 
«Ο Γαβριήλ είναι καλλιεργημένος και πολύ μορφωμένος . Επίσης ξέρει την Αθήνα,  ζει εδώ και έχει και άποψη. Δεν τον έβαλε το κόμμα φυτευτό. Και ναι,  είναι άπειρος στα παιχνίδια διαπλοκής μεγαλοεργολάβων και καναλιών που κατέστρεψαν και τη χώρα και την Αθήνα. Ναι,  είναι άπειρος στις δημόσιες σχέσεις των δελφίνων των δύο παλιών κομμάτων που μας έβαζαν ανεπαρκείς πολιτικούς για δημάρχους στη πόλη.
Είναι όμως έμπειρος στα κοινωνικά κινήματα. Ήταν μαζί με τους κατοίκους όταν ο Κακλαμάνης έκοβε τα δέντρα στο πάρκο της Κύπρου. Ήταν μαζί με τους Αθηναίους στο Σύνταγμα,  όταν ο Καμίνης τους συκοφαντούσε και καλούσε την κυβέρνηση για να σώσει τη χώρα να ψηφίσει το μεσοπρόθεσμο.
 
Προτιμώ αυτή του την εμπειρία από τους κεντροαριστερούς γραφειοκράτες που συμπεριφέρονται στην Αθήνα σα να είναι φέουδό τους. Προτιμώ αυτή του την εμπειρία από την ακροδεξιά ρητορική του  μίσους του Σπηλιωτόπουλου. Κι αυτόν τον φουσκώνουν στις δημοσκοπήσεις. Mάλιστα αυτή την εποχή χαϊδεύει τα αυτιά των νεοναζί. Δεν ντρέπεται καθόλου και ας έχουν σκοτώσει ανθρώπους οι νεοναζί. Πως κοιμάται τα βράδια o κ. Σπηλιωτόπουλος;».