Της Βασιλικής Σιούτη
Στο Χαλάνδρι η αριστερή παράταξη «Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου» πέτυχε κάτι που δεν έχει γίνει πουθενά: να ενώσει σε ένα ψηφοδέλτιο τον Σύριζα, την Ανταρσύα, το Σχέδιο Β, τους Οικολόγους Πράσινους και πολλούς ανένταχτους-προσωπικότητες με ιστορία στην πόλη.
Η παράταξη με επικεφαλής το Σίμο Ρούσο κατάφερε να έχει μία πολύ έντονη παρουσία τα προηγούμενα χρόνια, ειδικά με την έναρξη της κρίσης. Με λαϊκές συνελεύσεις, οργάνωση έμπρακτων μορφών αλληλεγγύης, στάθηκε δίπλα στους πιο ευάλωτους πολίτες της πόλης, βοηθώντας με κάθε δυνατό μέσο και κάνοντας πράξη το σύνθημα «κανείς μόνος του στην κρίση».
«Η «Αντίσταση με τους πολίτες στο Χαλάνδρι» δεν αποτελεί μια “κλασσική” κομματική παράταξη αλλά μια συσπείρωση “από τα κάτω” ανθρώπων από ένα ευρύ φάσμα της Αριστεράς, εντός και εκτός των οργανωμένων δυνάμεών της, που τους ένωνε η κοινή τοποθέτηση και δράση γύρω από τα προβλήματα της πόλης τους» σχολιάζει για το ενδιαφέρον αυτό αριστερό «πείραμα» στο TPP ο καθηγητής Φιλοσοφίας Στάθης Κουβελάκης, « Αυτή η κινηματική και ενωτική διάσταση επέτρεψε στο σχήμα να είναι κάτι διαφορετικό από μια σφραγίδα που δραστηριοποιείται μόνο στις εκλογές ή ένας μηχανισμός ανάδειξης παραγόντων. Έγινε χώρος συνεύρεσης και δραστηριοποίηση των κατοίκων για μια ολόκληρη σειρά θεμάτων, χώρος όπου η πολιτική ξαναβρήκε την αυθεντική, συμμετοχική και μαχητική, διάσταση της, που αποτελεί, ή μάλλον θα έπρεπε να αποτελεί και την ουσία αυτού που ονομάζουμε “αυτοδιοίηκηση”. Γι αυτό εξ'άλλου και το σχήμα αυτό κατάφερε να διατηρήσει τη συνοχή και να κατωχυρώσει την παρουσία του μέσα από τη διαφορετικότητα των απόψεων και των εντάξεων αυτών που το αποτελούν. Για όλους αυτούς τους λόγους θα έλεγα ότι είναι είναι ένα “ιστορικό” και πρωτοπόρο εγχείρημα, η σημασία του οποίου ξεπερνάει σαφώς τα όρια του Χαλανδρίου, και που ανοίγει νέους δρόμους για την παρέμβαση της Αριστεράς στην κοινωνία”.
Ένα μικρό δείγμα της δράσης της «Αντίστασης με τους Πολίτες του Χαλανδρίου» από την ιστοσελίδα της παράταξης:
«….Χωρίς να περιοριστούμε σε αυτά προσπαθήσαμε να συμβάλλουμε σε αρκετά από όσα έγιναν γύρω μας τα τελευταία χρόνια. Βρεθήκαμε δίπλα στους μετανάστες για την αντιμετώπιση των ρατσιστικών επιθέσεων, ενάντια στις φασιστικές προκλήσεις, με τη μαθητική νεολαία ενάντια στην εκπαιδευτική απορρύθμιση, στην μάχη για τις ελεύθερες παραλίες στο Ελληνικό, στις κινητοποιήσεις τις λαϊκές συνελεύσεις και τις «πλατείες» ενάντια στο μνημόνιο, μαζί με το «στόλο της ελευθερίας» προς τη δοκιμαζόμενη Γάζα.
Παράλληλα με το χώρο διαλόγου και πολιτισμού «Αβέρωφ 7α» προσπαθήσαμε να συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός ανοιχτού χώρου ελεύθερης έκφρασης και προβληματισμού που ούτως ή άλλως απουσιάζει από την πόλη. Στις περισσότερες από 100 εκδηλώσεις, συζητήσεις και προβολές ταινιών, που έχουν πραγματοποιηθεί από τον Φλεβάρη του 2007 μέχρι σήμερα, ανταλλάξαμε ιδέες, ενημερωθήκαμε για ζητήματα της πόλης και της επικαιρότητας, διασκεδάσαμε.
Μετά το ξέσπασμα της κρίσης συμβάλλαμε αποφασιστικά στην δημιουργία πολυποίκιλων δομών αλληλεγγύης στην πόλη, αφού σε αυτές συμμετέχουν ενεργά αρκετά από τα μέλη της παράταξής μας.
Η πρωτοβουλία αλληλεγγύης «μαζί να τα φάμε» με τους δεκάδες
εθελοντές, την αμεσοδημοκρατική λειτουργία και τη διαρκώς διευρυνόμενη απήχηση αποδεικνύει τις απεριόριστες δυνατότητες των πολιτών να παρέμβουν ουσιαστικά στην διαχείριση της αλυσίδας τροφοδοσίας ενώ δίνει και ένα έμπρακτο παράδειγμα κοινωνικής αλληλεγγύης.
Ο «συνεταιρισμός γονέων Χαλανδρίου» αποτελεί ένα πρωτοποριακό και ελπιδοφόρο πείραμα στην κατεύθυνση της αυτοοργάνωσης των πολιτών ενώ το «συνεταιριστικό φροντιστήριο» μια ακόμη πρωτότυπη προσπάθεια παρέμβασης στον ευαίσθητο χώρο της εκπαίδευσης.
Η ενισχυτική διδασκαλία από την πρωτοβουλία εκπαιδευτικών «μαζί με τους γονείς για τα παιδιά» έδωσε ένα υπόδειγμα εθελοντικής συνεισφοράς και στήριξης των μαθητών της πόλης.
Η οργάνωση διανομής φτηνών βιολογικών προϊόντων σε συνεργασία με το δίκτυο «Αγροναύτες», τα δωρεάν μαθήματα ζωγραφικής, το δωρεάν λαϊκό ηλεκτρολογείο που λειτούργησε στον πολιτιστικό χώρο «Αβέρωφ 7Α», είναι μερικές ακόμη πρωτοβουλίες. Όλες αυτές οι δράσεις μπορεί να μην είναι επαρκείς, μπορεί να μην έχουν γίνει κτήμα όλων των κατοίκων της πόλης αλλά σίγουρα αποτελούν μία διαφορετική πρόταση αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης…».