Να παραιτηθούν Χαρδούβελης, Σαββαΐδου… άντε και ο Γιουνκέρ

Στο δημοσίευμα του Bloomberg διαβάζουμε «Η (Ευρωπαϊκή) Επιτροπή ήδη διενεργεί έρευνα για τις φορολογικές συμφωνίες του Λουξεμβούργου. Ο Γιουνκέρ λέει ότι δεν θα αναμειχθεί αλλά και ότι δεν θα εξαιρέσει τον εαυτό του από την έρευνα. Και όντως, ο εκπρόσωπός του ανέφερε ότι παραμένει ήρεμος παρά της αποκαλύψεις. Δεν θα έπρεπε. Αυτή τη στιγμή το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει για να υπηρετήσει την Ευρώπη θα ήταν να παραιτηθεί».

Οι συντάκτες του Bloomberg δικαιολογούν την επιθετική τους παραίνεση αναφέροντας ότι «η θέση του Γιουνκέρ ως επικεφαλής του σώματος που ερευνά τις φορολογικές πρακτικές που ο ίδιος επέτρεψε ως πρωθυπουργός αποτελούν ξεκάθαρη περίπτωση σύγκρουσης συμφερόντων».

Ας δοκιμάσουμε να αντικαταστήσουμε το όνομα του κ. Γιουνκέρ με αυτό του κυρίου Χαρδούβελη ή της κυρίας Σαββαΐδου. Ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών είναι ο επικεφαλής του σώματος που θα έπρεπε να διερευνά την τεράστια υπόθεση φοροαποφυγής στην οποία ο κ. Χαρδούβελης ενέχεται και προσωπικά αφού ο πρώην εργοδότης του (το EFG Group, μητρική εταιρεία της Eurobank), στον οποίο εργάστηκε σε κορυφαίες θέσεις επί σειρά ετών, εμπλέκεται με αποδείξεις πλέον στην υπόθεση των LuxLeaks. Όπως και ο Γιουνκέρ, ο κ. Χαρδούβελης είναι ταυτόχρονα ελεγχόμενος και ελέγχων σε αυτή την υπόθεση, γι αυτό και, ακολουθώντας το συλλογισμό του Bloomberg, θα έπρεπε να παραιτηθεί. 

Ακόμα πιο δύσκολη είναι η θέση της Κατερίνας Σαββαΐδου η οποία ήταν κορυφαίο στέλεχος της εταιρείας που έστησε το σύστημα τον «φοροευκολύνσεων», και ενώ εργαζόταν σε αυτήν είχε ταυτόχρονα θέση στο Γνωμοδοτικό Συμβούλιο του υπουργείου Οικονομικών. Ήταν δηλαδή εκπρόσωπος τον ελεγχομένων και ελεγκτής ταυτόχρονα.

Η κυρία Σαββαΐδου, ως Γενική Γραμματέας Εσόδων, αντιμετωπίζει επίσης το ασυμβίβαστο Γιουνκέρ. Η παραίτησή της δεν είναι απλώς θέμα ευθιξίας αλλά δημοσίου συμφέροντος: Το αν γνώριζε ή ακόμα συμμετείχε στις συμφωνίες PwC – Λουξεμβούργου, οι οποίες είναι αρκετά πιθανό να έχουν κοστίσει στο ελληνικό δημόσιο εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε διαφυγόντα έσοδα, είναι θέμα που χρήζει άμεσης διερεύνησης. Πώς θα μπορούσε η έρευνά του να γίνει σωστά αν ο ίδιος ο ελεγχόμενος είναι ο ελέγχων;

Αλλά για μια στιγμή. Ποιός είπε ότι υπάρχει οποιαδήποτε διαδικασία ελέγχου για την υπόθεση;

Και ακριβώς εδώ έγκειται η διαφορά. Ο Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ είχε τουλάχιστον το θάρρος να ζητήσει έρευνα και να μην εξαιρέσει τον εαυτό του από αυτή . Οι Χαρδούβελης και Σαββαΐδου όχι.

Έχουν περάσει ήδη πέντε μέρες από την αποκάλυψη της υπόθεσης και οι Έλληνες καθ’ύλην αρμόδιοι, δεν έχουν ακόμα πει λέξη, τη στιγμή που σε όλον τον κόσμο, από τον Γιουνκέρ ως τον Αυστραλό Επίτροπο Φορολογίας (τον ομόλογο της κ. Σαββαΐδου), καταγράφονται αντιδράσεις και ξεκινούν έρευνες.

Το πρόβλημα υπερβαίνει την (πολύ σοβαρή) σύγκρουση συμφερόντων. Ακόμα κι αν οι Χαρδούβελης και Σαββαίδου δεν είχαν καμία εμπλοκή, είναι απορίας άξιον ότι δεν παίρνουν θέση στην υπόθεση, τη στιγμή που αυτή αφορά τις αμφιλεγόμενες (και πιθανώς παράνομες) φορολογικές πρακτικές ορισμένων από τις μεγαλύτερες ελληνικές ή ελληνικού ενδιαφέροντος εταιρείες.

Αυτοί δηλαδή που έχουν αναγάγει την πάταξη της φοροδιαφυγής σε εθνικό θέμα, φοβερίζοντας με τις αποφάσεις τους όσους Ελληνες πολίτες δεν έχουν την ασυλία της Coca-Cola, του Ομίλου Λάτση, της Wind ή διαφόρων funds που δήθεν «επενδύουν» στη χώρα μας, συνεχίζουν, με την κάλυψη των ΜΜΕ που θυμίζει ολοκληρωτικό καθεστώς, να φέρονται σαν τα LuxLeaks να μην είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας.

Έτσι, μαζί με την Αναστασία Σακελλαρίου που είναι πρόεδρος του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και ταυτόχρονα κατηγορούμενη για κακουργηματική απιστία, η Ελλάδα έχει το μοναδικό προνόμιο να έχει στις τρεις από τις σημαντικότερες θέσεις της οικονομικής διακυβέρνησης τους λύκους… που θα φυλάνε τους λύκους.