Η συμμετοχή στην ευρωζώνη είναι «αμετάκλητη», υπενθύμισε σήμερα εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη
«Η συμμετοχή στο ευρώ είναι αμετάκλητη», δήλωσε η Ανίκα Μπράιντχαρντ, υπενθυμίζοντας ότι ο κανόνας αυτός είναι εγγεγραμμένος στην Ευρωπαϊκή Συνθήκη.
Αμετάπειστη η Γερμανία
Σταθερή παραμένει η θέση του Βερολίνου όσον αφορά στο αν είναι επιθυμητή ή όχι η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.
Με αφορμή χθεσινό δημοσίευμα του Spiegel, σύμφωνα με το οποίο γερμανικές κυβερνητικές πηγές θεωρούν διαχειρίσιμο ένα Grexit, ο εκπρόσωπος της Άγκελα Μέρκελ ξεκαθάρισε σήμερα ότι η γερμανική κυβέρνηση δεν έχει αλλάξει θέση πάνω στο θέμα.
«Ο στόχος ήταν πάντα να σταθεροποιηθεί η Ευρωζώνη με όλα της τα μέλη, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας», δήλωσε ο εκπρόσωπος της καγκελαρίας Στέφεν Ζάιμπερτ στην τακτική ενημέρωση των εκπροσώπων του Τύπου.
«Δεν υπάρχει καμία αλλαγή στη στάση μας. Ελπίζω ότι το κατέστησα σαφές αυτό», πρόσθεσε.
Η ευρωζώνη έχει δημιουργήσει και θέσει σε λειτουργία νέους μηχανισμούς οι οποίοι περιορίζουν τους κινδύνους μετάδοσης οικονομικών κρίσεων, επισήμανε εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, ερωτηθείσα εάν και κατά πόσον η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να ανταπεξέλθει σε μια υποθετική έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
«Ο κόσμος προφανώς προχώρησε από το 2012 και στο μεταξύ λάβαμε αποτελεσματικά μέτρα τα οποία εφαρμόζονται ακριβώς για αυτό τον λόγο: για να σταθεροποιηθεί η ευρωζώνη», τόνισε η εκπρόσωπος. «Τα μέτρα αυτά εφαρμόζονται και υπάρχουν για να συμβάλουν ώστε να αποτρέπονται συγκεκριμένες μορφές μετάδοσης» της κρίσης, πρόσθεσε η ίδια.
Liberation: Η Άνοιξη της Κόκκινης Αριστεράς
Σε πρωτοσέλιδη φωτογραφία των Αλέξη Τσίπρα και Πάμπλο Ιγκλέσιας σε θριαμβευτικό χαιρετισμό και τίτλο «Η Άνοιξη της κόκκινης Αριστεράς, στην Ευρώπη του Νότου», η εφημερίδα “Liberation” τονίζει ότι «οι εναλλακτικές δυνάμεις σε Ελλάδα και Ισπανία θα μπορούσαν να κερδίσουν τις επόμενες βουλευτικές, «προς μεγάλη δυσαρέσκεια των Βρυξελλών».
Η εφημερίδα αφιερώνει έξι συνολικά σελίδες, με ρεπορτάζ και αναλύσεις, για τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, το Podemos στην Ισπανία, αλλά και το Αριστερό Μέτωπο του Ζαν Λiκ Μελανσόν στη Γαλλία.
Με τίτλο “Εργαστήριο”, ο Λοράν Ζοφρέν, διευθυντής της Liberation, αναφέρει στο κύριο άρθρο ότι «καιρός ήταν να υπάρξει μια αντίδραση» και σημειώνοντας τις δυσκολίες που έχουν υποστεί οι λαοί της Ελλάδας και της Ισπανίας από τη λιτότητα, υπογραμμίζει: «Καλά να πάθουν! Εδώ και τόσο καιρό που διάφορα λαμπρά πνεύματα και ορισμένα βραβεία Νόμπελ ανάμεσά τους, εξηγούν ότι η λιτότητα στην Ευρώπη είναι υπερβολική και οδηγεί τους λαούς στην απογοήτευση, έπρεπε να υπάρξει μια αντίδραση. Ιδού: Δυο κόμματα, τα οποία κακώς αναφέρονται ως “λαϊκίστικα”, διότι ουδεμία σχέση έχουν με τους εθνικιστές, απειλούν να ανέλθουν στην εξουσία, σε Ελλάδα και Ισπανία. Οι Ευρωπαίοι το προκάλεσαν. Έλληνες και Ισπανοί έχασαν το ένα τέταρτο της αγοραστικής τους δύναμης».
Ο Λ. Ζοφρέν τονίζει στη συνέχεια ότι είναι καιρός και «για αυτήν την εναλλακτική αριστερά να τριβεί με την πραγματικότητα μιας κυβέρνησης (…) καθότι δεν έχει έως τώρα επωμισθεί τις ευθύνες της διαχείρισης» και καταλήγει:
Η Ελλάδα και η Ισπανία, «μπορούν να είναι τα εργαστήρια όχι για μια μυθική βραδιά, αλλά για έναν νέο κοινωνικό συμβιβασμό. Μεταρρυθμιστές ή ριζοσπάστες, όλες οι αριστερές δυνάμεις στην Ευρώπη τους παρακολουθούν με προσοχή».
Σε άλλο άρθρο με τίτλο «Ένα μπουρίνι που έρχεται από το Νότο» οι ανταποκριτές σε Ελλάδα και Ισπανία, Μαρκ Σέμο και Λικ Πεγιόν, δίνουν παράλληλα ρεπορτάζ για τον ΣΥΡΙΖΑ και το Podemos. Υπογραμμίζουν, μεταξύ άλλων, το γεγονός ότι και τα δύο αυτά κόμματα έχουν σταματήσει να μιλούν για έξοδο από το ευρώ ή μη αποπληρωμή του χρέους και εκτιμούν ότι αυτή η «άνοδος της ριζοσπαστικής αριστεράς, σε αντίδραση με τις πολιτικές λιτότητας, είναι μια ευκαιρία για μια εναλλακτική λύση στην Ευρώπη».
Με το τίτλο «Ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτοπόρος της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής Αριστεράς», η Μαρία Μαλαγαρδή αφιερώνει το άρθρο της στην προσωπικότητα του Αλέξη Τσίπρα, στην ρητορική του δεινότητα, αλλά και στην τέχνη των «ελιγμών που του επέτρεψαν να διατηρήσει την ενότητα ενός ετερόκλητου κινήματος».
Αναφέρεται στο πώς με τα ταξίδια του στο εξωτερικό, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να καλύψει τις ελλείψεις του στον διεθνή τομέα, στο «να αποδαιμονοποιηθεί» στα μάτια των μελλοντικών εταίρων του, αλλά και πώς «αναστάτωσαν τις πιο ριζοσπαστικές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ» και δημιούργησαν αντιδράσεις στους αντιπάλους του.
Η Μ. Μαλαγαρδή κάνει λόγο στη συνέχεια για «ένα συγκεχυμένο πολιτικό σκηνικό» στην Ελλάδα, με την «ολική κατάρρευση» του ΠΑΣΟΚ, την «απολίθωση» του ΚΚΕ, τη μη αναμενόμενη άνοδο του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, και για «στρατηγική φόβου» από τους συντηρητικούς, η οποία υποστηρίζεται από ορισμένους Ευρωπαίους ηγέτες.
Αναλογίζεται, «ποιος τελικά θα κερδίσει; Ο φόβος ή η οργή; Η ανασφάλεια για ένα νέο ξεκίνημα ή η μοιρολατρία της συνέχισης;» και καταλήγει: «Αλλά αυτή τη φορά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το σύμβολο για όσους ελπίζουν για “μια άλλη Ευρώπη”. Είναι μια πρώτη νίκη για ένα μικρό κόμμα που ήταν περιθωριακό πριν μόλις έξι χρόνια».