Ανήμερα μια αιματηρής επίθεσης χωρίς προηγούμενο στη Γαλλία, Α. Σάμαρας και Α. Γεωργιάδης δεν κρατούν ούτε τα προσχήματα και ξεκαθαρίζουν για ακόμη μία φορά τις ιδεολογικές τους καταβολές.  

Δεν αρκούνται στο να καταδικάσουν την επίθεση, να δείξουν τη θλίψη τους για την τραγωδία ή απλά να σωπάσουν. Το διακύβευμα δεν είναι το χτύπημα στην ελεύθερη έκφραση αλλά η «ισλαμική απειλή». Οι νεκροί στο Παρίσι δεν είναι παρά μια αφορμή για την επαναφορά του ζητήματος της μετανάστευσης, με όρους τρομοκρατίας. 

 «Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται αλλού, θέλει να δώσει μαζικά ιθαγένεια ασφάλιση και περίθαλψη σε παράνομους μετανάστες. Βλέπετε σήμερα τι συμβαίνει στην Ευρώπη, αλλάζουν τα πάντα με δραματικό τρόπο. Στη Γαλλία ο σοσιαλιστής Ολάντ έβγαλε το στρατό στους δρόμους. Σήμερα στο Παρίσι έγινε μακελειό κι εδώ κάποιοι προσκαλούν κι άλλους λαθρομετανάστες και μοιράζουν ιθαγένειες». 

Αυτά δήλωσε, μεταξύ άλλων, από τη Χαλκίδα σήμερα ο έλληνας πρωθυπουργός.

Πριν λίγες μέρες, επισκεπτόταν κλιμάκια στον Έβρο και έκανε ξενάγηση στο φράχτη, που δεν κατάφερε τίποτα παραπάνω από το να στρέψει μετανάστες και πρόσφυγες στη θάλασσα, σε ταξίδια καταδικασμένα να ναυαγήσουν. Ο πρωθυπουργός της χώρας δεν μπορεί παρά να έχει ενημερωθεί για τα αποτελέσματα του φράχτη και όφειλε να μιλήσει για το συγκεκριμένο εγχείρημα με την απαιτούμενη σοβαρότητα. Δεν το έκανε. 

Ο πρώην υπουργός και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, πάλι, στο ίδιο κλίμα φρόντισε να νουθετήσει με έκτακτη δήλωσή του ψηφοφόρους της δεξιάς που θέλουν να τιμωρήσουν τον Σαμαρά πως τα σημερινά γεγονότα στο Παρίσι δεν αφήνουν άλλη επιλογή.  


Όταν η μεταναστευτική κρίση που μαστίζει ολόκληρη την Ευρώπη γίνεται αντικείμενο πολιτικού διαλόγου με αυτούς τους όρους, κάτι πηγαίνει ήδη πολύ στραβά. Όταν, μάλιστα, αυτό γίνεται ανήμερα ενός τραγικού γεγονότος, που απαιτεί πάνω από όλα σεβασμό και έπειτα ψύχραιμη προσέγγιση, η κατάσταση έχει ξεφύγει τελείως.

Σήμερα θρηνούμε τα θύματα μιας ακραίας επίθεσης με στόχο ένα μέσο που υπερασπίστηκε το δικαίωμα του να δημιουργεί ελεύθερα.

Ο εξτρεμισμός – στα πλαίσια ισλαμιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων – στην Ευρώπη οφείλει να τεθεί στο προσκήνιο του δημόσιου διαλόγου με σοβαρότητα. Η μεταναστευτική κρίση και η ανάγκη για διαφορετική ευρωπαϊκή πολιτική που θα κατορθώσει να πραγματώσει τα ανθρωπιστικά ιδεώδη το ίδιο.

Η σκόπιμη, όμως, αντιπαράθεση δύο υπαρκτών προβλημάτων με σκοπό το ψάρεμα ψήφων και την καλλιέργεια της ξενοφοβίας είναι πολιτικά απαράδεκτη.