Η αρθρογράφος εκτιμά πως στόχος είναι να διατηρηθεί ζωντανή η πίστη των φορολογουμένων ότι η Ελλάδα «θα εξοφλήσει κάποια στιγμή τα δάνεια», τα οποία βαραίνουν πλέον κατά κύριο λόγο τους δημόσιους πιστωτές. Όπως σημειώνει, «το οικονομικό και πολιτικό κόστος μιας δεύτερης απομείωσης του ελληνικού χρέους, δηλαδή μιας κρατικής χρεοκοπίας, θα ήταν πολύ υψηλό. Η γερμανική κυβέρνηση θα έπρεπε να παραδεχθεί ότι εξαπάτησε τους ψηφοφόρους και ότι χάθηκαν πολλά χρήματα».

Η αρθρογράφος υποστηρίζει ότι «αν οι πιστωτές διατηρήσουν πράγματι τη σκληρή τους στάση απέναντι στα ελληνικά αιτήματα, θα επωμιστούν τον κίνδυνο οι Έλληνες, υπό μία κυβέρνηση Τσίπρα, να εγκαταλείψουν αγανακτισμένοι το ευρώ. Σε αυτή την περίπτωση τα χρήματα των πιστωτών θα χάνονταν. Σε αυτό θα έρχονταν να προστεθούν και οι δύσκολα υπολογίσιμοι κίνδυνοι μετάδοσης, στους οποίους θα εκτίθονταν πιθανόν αυτή τη φορά η Ιταλία και η Γαλλία. (…) Και γι’ αυτό το λόγο ενδέχεται η Μέρκελ να προέβη σε σαφείς δηλώσεις».

Η FAZ εκτιμά ότι η επόμενη ελληνική κυβέρνηση θα επιμείνει σε περαιτέρω μείωση των δανειακών βαρών. Όπως σημειώνεται στο άρθρο, «με κάθε παράταση (σ.σ. του χρόνου αποπληρωμής) καθίσταται σαφές στους πολίτες των χωρών-πιστωτών ότι κανείς δεν υπολογίζει σε εξόφληση».

Το αποτέλεσμα θα ήταν, σύμφωνα με την αρθρογράφο, να δοθεί ώθηση στο ευρωσκεπτικιστικό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) και να αισθανθούν εξαπατημένες οι κυβερνήσεις των υπολοίπων χωρών της κρίσης, οι οποίες είχαν επιβάλει στους πολίτες τους την πλήρη τήρηση των δεσμεύσεων. «Οι δανειστές βρίσκονται σε δίλημμα», σημειώνει συμπερασματικά η FAZ.