Του Μπάμπη Πολυχρονιάδη
Τότε, η Ιρλανδία είχε κάνει μία ιδιότυπη χρήση του μηχανισμού έκτακτης παροχής ρευστότητας, του γνωστού σε όλους μας πλέον ELA: δεν πήγε να ζητήσει δανεισμό μέσω ELA από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά επικαλέστηκε τον μηχανισμό για να «κόψει» όσο ηλεκτρονικό χρήμα χρειαζόταν προκειμένου να δημιουργήσει καταθέσεις overnight, οι οποίες εν συνεχεία χρησιμοποιούνταν ως αποθεματικές των τραπεζών.
Οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας, η οποία σημειωτέον ανήκει στον ίδιο όμιλο με την βρετανική ομώνυμη “Independent”, είχαν αποστείλει σχετικό ερώτημα στην ΕΚΤ και ο εκπρόσωπός της είχε απαντήσει ότι η ΕΚΤ δεν είχε δανείσει την κεντρική τράπεζα της χώρας με σκοπό αυτή να δανείσει με τη σειρά της τις εμπορικές τράπεζες. Και ότι η ιρλανδική κεντρική τράπεζα έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί ρευστότητα χωρίς την ανάμιξη της ΕΚΤ. Αρκεί προηγουμένως να την έχει ενημερώσει (σ.σ. να την έχει ενημερώσει, όχι να έχει ζητήσει άδεια, όπως εσχάτως γράφετε σε ελληνικές ιστοσελίδες).
Μία ενδιαφέρουσα ανάλυση για το πώς έγινε αυτό στην Ιρλανδία είχε γραφτεί τότε σ το blog των Financial Times “Alphaville”, όπου γινόταν αναφορά στο άρθρο 123 της Συνθήκης της Λισαβόνας που δίνει τη δυνατότητα στις κεντρικές τράπεζες των μελών της ευρωζώνης να δημιουργούν μηχανισμούς παροχής ρευστότητας, όπως είναι ο ELA της ΕΚΤ, με την προϋπόθεση να μην αγοράζουν με αυτά απευθείας ομόλογα από την κυβέρνηση.
Σημειωτέον, το ποσό που «τύπωσε» η Ιρλανδία, δηλαδή τα 51 δις. ευρώ, αντιστοιχούσαν στο 30% του ΑΕΠ της χώρας.
Όλα τα παραπάνω είναι πέρα για πέρα αληθή και ουδέποτε διαψεύστηκαν ή δέχτηκαν κριτική για τη «σοβαρότητα» των λεγομένων.
Οι «ασόβαροι» θα είμαστε εμείς που θα προτείνουμε στην ελληνική κυβέρνηση να κάνει ακριβώς το ίδιο και… καλύτερο, αφού στο Νομισματοκοπείο κόβονται ούτως ή άλλως ευρώ. Κοινώς, αν οι ευρωπαίοι εταίροι συνεχίσουν να ασκούν πίεση στην Ελλάδα για εφαρμογή πολιτικών λιτότητας προς «παραδειγματισμό» άλλων κρατών και εξακολουθήσουν να «πνίγουν» την κυβέρνηση μέσω της μη παροχής ρευστότητας, η επιλογή λύσης αντίστοιχης με αυτή της Ιρλανδίας πρέπει να εξεταστεί.
Στο κάτω – κάτω της γραφής αν είναι μία πράξη της ελληνικής πλευράς να θεωρηθεί «μονομερής ενέργεια» και να οδηγηθούμε σε ρήξη με τους εταίρους, τουλάχιστον αυτή να είναι μεγαλειώδης, και όχι για ένα νομοσχέδιο που δεν τους δείξαμε. Ας τυπώσουμε, λοιπόν, ευρώ και μετά βλέπουμε αν θα χρειαστεί να τυπώσουμε και δραχμή…
*Γιατί 54 δις. ευρώ? Γιατί τόσο αποτιμάται σήμερα το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο που πήρε η Γερμανία από την Τράπεζα της Ελλάδος και που ποτέ δεν επεστράφη. Και θα έχει άλλη αξία αν υπάρχει και η σχετική σημειολογία. Α, και κύριε Σόιμπλε, έτσι δεν θα επιβαρύνουμε και τους φορολογούμενους των άλλων ευρωπαϊκών κρατών.