Το έγγραφο δόθηκε στη δημοσιότητα από την επίσημη ιστοσελίδα της CIA κι έχει ημερομηνία 16 Σεπτεμβρίου 1962. Σύμφωνα με το έγγραφο, όσοι αναγράφονται στη λίστα – η οποία ωστόσο δεν περιλαμβάνεται στο απόρρητο έγγραφο- ήταν συνεργάτες του Μαξ Μέρτεν, ο οποίος ευθύνεται για τη σφαγή της εβραικής κοινότητας της Θεσσαλονίκης.
 
Σύμφωνα με το έγγραφο, ο τότε σύμβουλος της πρεσβείας Ιωάννης Μοσχόπουλος, αποκάλυψε πως κατά τη δίκη στο Ισραήλ του ναζί και υπεύθυνου για τις δολοφονίες εκατομμυρίων Εβραίων Άντολφ Άιχμαν, παρουσιάστηκε έγγραφο, μεταξύ των στοιχείων, με ένα πίνακα των ναζί στον οποίον αναγράφονταν οι συνεργάτες – πράκτορές τους στην Ελλάδα.


 
Ανατρέχοντας λίγο στα ιστορικά στοιχεία, φτάνουμε στον Φεβρουάριο του 1958, οπότε και ξεκινά η δίκη Μέρτεν στο Ειδικό Στρατοδικείο Εγκληματιών Πολέμου της Αθήνας. Στον Μέρτεν επιβάλλεται ποινή φυλάκισης 25 ετών κατά συγχώνευση. Οι Γερμανοί πιέζουν για την αποφυλάκιση Μέρτεν αλλά βρίσκουν τον Καραμανλή διστακτικό, καθώς την ίδια περίοδο είναι προφυλακισμένος ο Μανώλης Γλέζος (θύμα πολιτικής δίωξης) και θα πυροδοτούσε αντιδράσεις.

Τον Νοέμβριο του 1958, οι Καραμανλής και Αβέρωφ, σε ταξίδι τους στη Βόννη, από το οποίο αναμένουν πιστώσεις από την γερμανική κυβέρνηση για έργα υποδομής, τους ζητείται να σταματήσει η δίωξη των εγκληματιών πολέμου στην Ελλάδα. Πράγμα το οποίο  σήμαινε πως παράγοντες της οικονομικής και πολιτικής ζωής της Δυτικής Γερμανίας που βαρύνονταν με εγκλήματα ή είχαν εντάλματα για την κατοχική δράση τους στην Ελλάδα να απαλλαγούν.
 
Τον Ιανουάριο του 1959 η κυβέρνηση Καραμανλή εισάγει στη Βουλή και ψηφίζει νόμο «περί αναστολής διώξεως εγκληματιών πολέμου», με τη δικαιολογία ότι «πρέπει να παραμεριστούν τα εμπόδια δια την ανάπτυξιν των σχέσεών μας με τη Δυτική Γερμανία», όπως δήλωσε ο Υπουργός Δικαιοσύνης Κωνσταντίνος Καλλίας. Επιπλέον, τον Αύγουστο του 1959, με τον νόμο 4016, η κυβέρνηση τροποποίησε τη σχετική νομοθεσία (ν.δ. 3933/1959), με αποτέλεσμα να «αναστέλλεται αυτοδικαίως πάσα δίωξις γερμανών υπηκόων φερομένων ως εγκληματιών πολέμου, καθώς και η εκτέλεσις πάσης ποινής ή το υπόλοιπον ταύτης. Αντίγραφα των δικογραφιών αποστέλλονται εις τας γερμανικάς αρχάς».
Με βάση τη διάταξη αυτή, ο Μαξ Μέρτεν αποφυλακίστηκε στις 5 Νοεμβρίου1959 και απελάθηκε στη Γερμανία, με την προϋπόθεση να εκτίσει εκεί την ποινή του. Όμως, τα γερμανικά δικαστήρια τον απάλλαξαν πλήρως, ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων.

Στις 28 Σεπτεμβρίου 1960, τα γερμανικά έντυπα «Ηχώ του Αμβούργου» και «Ντερ Σπίγκελ» δημοσιεύουν αποσπάσματα της κατάθεσής του στις γερμανικές αρχές και προκαλούν κύμα αντιδράσεων στην Αθήνα. Ο Μέρτεν ισχυριζόταν ότι ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο υπουργός Εσωτερικών και εξ απορρήτων του Δημήτριος (Τάκος) Μακρής, η σύζυγός του Δοξούλα το γένος Λεοντίδη και ο Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Γεώργιος Θεμελής υπήρξαν συνεργάτες των Γερμανών. Η ελληνική κυβέρνηση διαψεύδει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τον Μέρτεν, το ίδιο και η γερμανική.
 
Η υπόθεση, η οποία έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία, έχει ωστόσο ορισμένες σημαντικές παραλείψεις, ανάμεσα στις οποίες η απουσία παραλήπτη, η μη επισύναψη του πίνακα των επίμαχων ονομάτων αλλά και το γεγονός πως βασίζεται σε μαρτυρία τρίτου.

με πληροφορίες από το sansimera.gr