Κυβερνητικοί κύκλοι παραθέτουν στοιχεία για τον αριθμό των ιδιωτικών καναλιών στις ευρωπαϊκές χώρες, τα οποία απαρτίζονται από ντοκουμέντα της βάσης δεδομένων MAVISE η οποία αναπτύχθηκε και ανανεώνεται από το European Audiovisual Observatory, του Συμβουλίου της Ευρώπης, και τα οποία κατατέθηκαν και στα πρακτικά της Βουλής στη χτεσινή διαδικασία.
Όπως αναφέρουν, τα στοιχεία αυτά «είναι επίσημα και προσβάσιμα σε όλους, ενώ τονίζουν πως «όποιοι επιχειρούν να τα αμφισβητήσουν, επικαλούμενοι στοιχεία μη συγκρίσιμα και χωρίς καμία πηγή, εξυπηρετούν προφανείς σκοπιμότητες».
Συγκεκριμένα, αναφέρουν ότι οι ευρωπαϊκές χώρες διαθέτουν 2-6 ιδιωτικά κανάλια, αντί των 8 που λειτουργούν στην Ελλάδα. Ότι σε χώρες με πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό, ΑΕΠ και διαφημιστική αγορά (Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία) λειτουργούν 5-6 κανάλια και ότι σε χώρες ανάλογου μεγέθους με τη δική μας (Φινλανδία, Πορτογαλία, Αυστρία) λειτουργούν 2-4. Εξαίρεση συνιστά η Ιταλία που αναπτύχθηκε με βάση το ιδιότυπο Μπερλουσκονικό μοντέλο. Τα παραπάνω στοιχεία τα παρουσίασε την Πέμπτη στη Βουλή ο Νίκος Παππάς.
Οι ίδιες πηγές επισημαίνουν ότι η βάση δεδομένων MAVISE είναι προσβάσιμη από κάθε ενδιαφερόμενο στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://mavise.obs.coe.int/ και ότι ασφαλώς, τα έγγραφα που κατατέθηκαν στη Βουλή, ξεκάθαρα αναφέρουν την πηγή τους.
Επίσης, αναφέρουν πως δεδομένου ότι ορισμένες χώρες κινήθηκαν προς άλλες τεχνολογικές κατευθύνσεις (π.χ. καλωδιακή τηλεόραση), με συνέπεια οι περιπτώσεις τους να μην είναι συγκρίσιμες με την Ελλάδα, οι σταθμοί που καταμετρήθηκαν προκειμένου να υπάρχει τεκμήριο συγκρισιμότητας με τον διαγωνισμό που θα διενεργηθεί στη δική μας χώρα, είναι:
-Ιδιωτικοί σταθμοί.
-Εθνικής εμβέλειας.
-Ελεύθερης πρόσβασης.
-Γενικού περιεχομένου.
-Εκπέμπουν μέσω επίγειας ψηφιακής ευρυεκπομπής (DTT).
-Δεν είναι συνδρομητική τηλεόραση, δεν είναι δορυφορική, δεν είναι διαδικτυακή, δεν είναι περιφερειακά ή τοπικά κανάλια.
«Πολύ απλά, μιλάμε για κανάλια αντίστοιχα με αυτά που “μπαίνουν” σήμερα σε κάθε ελληνικό νοικοκυριό», επισημαίνουν οι κυβερνητικοί κύκλοι. Παράλληλα, τονίζουν πως «αυτή είναι η ευρωπαϊκή πραγματικότητα, η οποία προκύπτει από επίσημα ντοκουμέντα. Και δείχνει ξεκάθαρα το στρεβλό μοντέλο το οποίο αναπτύχθηκε στην Ελλάδα, όπου -σε μια διαφημιστική αγορά που έχει καταρρεύσει τα τελευταία χρόνια από τα 600 εκατ. ευρώ ετησίως στα 150 εκατ. ευρώ- λειτουργούν 8 κανάλια, τα οποία συσσωρεύουν ζημίες και δανειακές υποχρεώσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ»
Τέλος, προσθέτουν πως το μοντέλο που λειτουργούσε τόσα χρόνια καλλιεργεί «το τρίγωνο της διαπλοκής “κανάλια-τράπεζες-πολιτικοί”, ασκώντας πιέσεις ώστε να επιβιώσουν με πλάγιους τρόπους και όχι από αυτή καθαυτή τη λειτουργία τους».