H Καθημερινή (και ο Γιάννης Αλαφούζος) που θέλουν μεν ανοιχτά ΜΜΕ αλλά με λίγους δημοσιογράφους προφανώς. Γι' αυτό και φροντίζουν σε τακτά χρονικά διαστήματα να απολύουν κόσμο.
Το κείμενο μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ και δεν νομίζω πως στις γενικές του αρχές θα διαφωνούσε κάποιος συνάδελφος. Όλοι μας λόγου χάριν «εκφράζουμε τη βαθιά μας ανησυχία για το τοπίο που διαμορφώνεται στο χώρο των Μ.Μ.Ε.» δεν υπάρχει αμφιβολία, αλλά δεν το κάνουμε τώρα, το κάναμε πάντα. Είναι ένα κείμενο ωραίο για έκθεση ιδεών αλλά τόσο ιδεολογικά βαμμένο που όχι, ευχαριστώ, δεν θα πάρω.
Ιδού τι γράφει και η Ναταλί Χατζηαντωνίου: Μία ερώτηση καλοπροαίρετα πάντα προς τους 200 που υπέγραψαν. Η ανάγκη «αναγέννησης και επανίδρυσης του δημοσιογραφικού συνδικαλισμού» κλπ. και η ανάγκη «κάθαρσης» προφανώς, δικαιολογει μεταξύ των υπογραφών σας κι αυτήν π.χ. του Παντελή Καψή ή του Ανδρέα Παπαδόπουλου που κινούνται άνετα μεταξύ πολιτικής και δημοσιογραφίας κατά περίσταση και κατά βούληση; Τις υπογραφές π.χ. της Οντιν Λιναρδατου και της Λίνας Παπαδάκη που ειναι επισήμως στελέχη στο «Ποτάμι»; Αυτή θα είναι η αντικειμενική δημοσιογραφία; Αν θέλουμε κάθαρση, διαφάνεια και δεοντολογία να μην είναι τα «σας» «μας» και τα «μας» «μας»… νομίζω.
Όσο για τους απεργοσπάστες δημοσιογράφους (πολλοί εκ των οποίων βρίσκονται μεταξύ των διακοσίων) που το καυχιούνται κιόλας (την… απεργοσπασία τους εννοώ) παραθέτω ένα απόσπασμα για τους απεργοσπάστες και το οποίο αποδίδεται στον Τζακ Λόντον (από το Infowar): «Αφού ο θεός τελείωσε με τους κροταλίες, τα βατράχια και τις νυχτερίδες, του είχε περισσέψει μια αηδιαστική ουσία με την οποία έφτιαξε τον απεργοσπάστη (scab). Οταν ο απεργοσπάστης περπατά στον δρόμο, οι άνθρωποι του γυρίζουν την πλάτη, οι άγγελοι κλαίνε στον παράδεισο, ενώ ο Διάολος κλείνει τις πύλες της κολάσεως για να τον κρατήσει μακριά. Κανένας άνθρωπος δεν έχει δικαίωμα να γίνει απεργοσπάστης όσο υπάρχει ακόμη μια λιμνούλα με νερό για να πνιγεί και ένα σκοινί για να κρεμαστεί. Συγκρινόμενος με τον απεργοσπάστη ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ήταν ένα πραγματικός κύριος. Αφού πρόδωσε το θεό του είχε τουλάχιστον την αξιοπρέπεια να απαγχονιστεί. Ο απεργοσπάστης δεν έχει ούτε αυτή».
Παρασκευή και Σάββατο έχουμε απεργία. Το e-tetRadio διαφωνεί και τώρα, θα ήθελε να δουλεύουμε, να γράφουμε και να καλύπτουμε, αλλά θα υπακούσει. Όπως πάντα. Όπως πάντα επαναλαμβάνω.
Υ.Γ. Και κάτι ακόμα που μας έστειλε η Ναταλί Χατζηαντωνίου: «Το κειμενο που κυκλοφόρησε όπως μάθαμε εν κρυπτώ σε επιλεγμένους δημοσιογράφους (και πάντως σε καμία περίπτωση δεν έφτασε σε όλα τα μέλη της ΕΣΗΕΑ), δίνει την εντύπωση πως μόνον αυτοί οι 212 θέλουν κάθαρση και διαφάνεια. Ε λοιπόν όχι. Υπάρχουμε εκατοντάδες άλλοι στο χώρο που θέλουμε διαφάνεια και κάθαρση. Αλλά δεν θέλουμε και να συνυπογράφοτυμε-αν μη τι άλλο-με συναδέλφους που αύριο θα εγκαταλείψουν ξανά τη δημοσιογραφική ιδιότητα για να υπουργοποιηθούν ή να κατεβουν βουλευτές-μεχρι να επανέλθουν στη δημοσιογραφία».
Υ.Γ. 2 Γράφει και ο Νίκος Ασημακόπουλος: «Η ΕΣΗΕΑ εξακολουθεί να βουλώνει τα στόματα των δημοσιογράφων την ώρα που ψηφίζεται το ασφαλιστικό το οποίο διαλύει τις ζωές όλων. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι συνδικαλιστές αποδεικνύονται κατώτεροι, ούτε η τελευταία. Ομως οι Μπογδάνοι και οι λοιποί εκπομπάρχες χάθηκε να κάνουν ένα πεντάλεπτο αφιέρωμα στην διάλυση του ΕΔΟΕΑΠ και στην ληστεία του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ; Τόσο παγερά αδιάφορους τους αφήνει το θέμα; Οταν έκαιγε τα αφεντικά τους η αδειοδότηση των καναλιών, οι δημοσιογράφοι σπαταλούσαν μισή ώρα κάθε μέρα σε καταγγελίες! Αλλά σε ποιον να τα πεις όλα αυτά…»
Δημήτρης Κανελλόπουλος