Ολόκληρο το κείμενο της Επιστολής, μετεφρασμένο.
Καλούμε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τη γερμανική κυβέρνηση να μην απαιτήσει από την Ελλάδα την ιδιωτικοποίηση του νερού, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών και εναντιώνεται στη θέληση του ελληνικού λαού.
Καλούμε για την αποκάλυψη και τη δημοσίευση όλης της αλληλογραφίας και των πρακτικών των διαπραγματεύσεων μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των θεσμικών οργάνων, για τη μεταβίβαση της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ στο Υπερταμείο.»
Γιατί είναι αυτό σημαντικό;
Η Ελλάδα θα αναγκαστεί να ιδιωτικοποιήσει τις μεγαλύτερες εταιρείες ύδρευσης, σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Η οργή είναι μεγάλη και η αντίσταση αυξάνεται. «Η παροχή του νερού είναι ένα ανθρώπινο δικαίωμα. Το νερό είναι δημόσιο αγαθό και όχι εμπόρευμα»
Το ψήφισμα που υπογράφηκε από σχεδόν 2 εκατομμύρια πολίτες το 2013, έπεισε την Ευρωπαϊκή Ένωση να αποκλείσει το νερό από τα προγράμματα ιδιωτικοποίησης. Εκτός όμως από τις χώρες του Νότου, όπου η Τρόικα ασκεί πολιτική και συνεχίζει να πιέζει για την ιδιωτικοποίηση του νερού. Έτσι, το Ελληνικό Κοινοβούλιο έπρεπε να συμφωνήσει να μεταβιβάσει την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ στο νεοσύστατο, Υπερταμείο Ιδιωτικοποιήσεων, που ελέγχεται από τους πιστωτές, μία κίνηση που τέθηκε ως προαπαιτούμενο για την επόμενη δόση της χρηματοδότησης
Με αυτόν τον τρόπο, τα θεσμικά όργανα της ΕΕ κάνουν μια νέα προσπάθεια για την ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα. Το 2014 οι προσπάθειες είχαν αποτύχει λόγω της αντίστασης του πληθυσμού. Ένα δημοψήφισμα στη Θεσσαλονίκη για την ιδιωτικοποίηση του νερού είχε υπογραφεί από 213.508 ανθρώπους, που αντιπροσώπευαν πάνω από το 98% των ψήφων. Μετά από προσφυγή πολιτών, το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας (ΣτΕ) απεφάνθη κατά της επιχειρούμενης ιδιωτικοποίησης, γιατί στο ελληνικό Σύνταγμα αναφέρεται ρητά ότι ένας τέτοιος ζωτικός πόρος πρέπει να βρίσκεται υπό τον έλεγχο του κράτους για να εξασφαλίζεται η Υγεία των πολιτών.
Αυτό δεν είναι δυνατόν αν οι πολυεθνικές έχουν ρόλο στην παροχή του νερού. Όπως έχουν δείξει πολλά παραδείγματα ευρωπαϊκών πόλεων, όχι μόνο η ποιότητα του νερού είναι χειρότερη, αλλά και οι τιμές αυξάνονται. Στην Ελλάδα αυτό θα σημαίνει ότι μεγάλα τμήματα του πληθυσμού θα έχουν ανεπαρκή ή ή και καθόλου πρόσβαση στο νερό . Αυτήν τη στιγμή, υπάρχει μια κοινωνική πολιτική κλιμακωτής τιμολόγησης, που λαμβάνει υπόψιν την οικονομική κατάσταση των πολιτών. Ακόμη και οι άνθρωποι που έχουν χάσει τα πάντα στην κρίση και την καταστροφική πολιτική της λιτότηταας, δεν στερούνται τη πρόσβαση σε πόσιμο νερό επειδή το νερό είναι απαραίτητο για τη ζωή. Οι υποψήφιοι για την αγορά του νερού της Ελλάδας, μεγάλες εταιρείες όπως η Suez και Veolia, έχουν ήδη διαμαρτυρηθεί εκφράζοντας την άποψη ότι η τιμή του νερού ήταν πολύ χαμηλή.
Η επιδείνωση της ποιότητας σε συνδυασμό με την άνοδο των τιμών του νερού μετά την ιδιωτικοποίηση είναι ο λόγος που τόσες πολλές κοινότητες έχουν αγωνιστεί σε διάφορες χώρες προκειμένου να το επαναδημοτικοποιήσουν. Πρόσφατα παραδείγματα περιλαμβάνουν πόλεις από την Πορτογαλία και την Ισπανία, η οποία είχε επίσης αναγκαστεί από την τρόικα σε αυτήν την λανθασμένη πολιτική, που οδήγησε σε αύξηση της τιμής του νερού μέχρι και 400%. Στη Σλοβενία ο δημόσιος έλεγχος του νερού κατοχυρώθηκε συνταγματικά και έτσι το νερό προστατεύεται από πιθανή ιδιωτικοποίηση.
Ένας από τους πρώτους δήμους που αναγκάστηκε υπό την πίεση των πολιτών να αποσύρει τα σχέδια ιδιωτικοποίησης ήταν το Βερολίνο. Αν και εδώ παρέμεινε το 51% των μετοχών σε δημόσια χέρια, μυστικές συμφωνίες είχαν ως αποτέλεσμα διασφαλισμένα κέρδη για τις ιδιωτικές εταιρείες για περίπου 30 χρόνια. Με αυτόν τον τρόπο η τιμή του νερού αυξανόταν στο Βερολίνο. Ωστόσο σήμερα το Βερολίνο αποτελεί ένα καλό παράδειγμα του γεγονότος ότι η αντίσταση έχει επιτυχία.
Ας στηρίξουμε την αντίσταση στην Ελλάδα!
Για το δίκτυο της Ελλάδας της αλληλεγγύης
Georg Brzoska (Βερολίνο), Μαριάννα ΓΡΗΓΟΡΑΣΚΟΥ (Θεσσαλονίκη), Claus Kittsteiner (Βερολίνο), Imke Meyer (Φρανκφούρτη), Monika von zur Muehlen (Κολωνία)