του Μηνά Κωνσταντίνου

Το ημερολόγιο γράφει 17 Ιανουαρίου του 2017. Τέσσερα χρόνια μετά τη δολοφονία του μετανάστη Σαχσάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα από χρυσαυγίτες. Εικοσιένα μήνες από την πρώτη συνεδρίαση της δίκης της Χρυσής Αυγής με την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης, καθώς και τριών κακουργημάτων. Πενήντα ημέρες μετά την ανάληψη ευθύνης από τον Νίκο Μιχαλολιάκο για τις επιθέσεις κατά προσφύγων στη Χίο.
 
Το τελευταίο διάστημα, η Χρυσή Αυγή και άλλες ακροδεξιές εκφάνσεις της, έχουν κάνει την εμφάνισή τους στη Λέσβο, στο Περιστέρι, στο Ωραιόκαστρο, στο Ηράκλειο Κρήτης. Επίσης, ακροδεξιές επιθέσεις έχουν πραγματοποιηθεί στο Σχιστό, στην κατάληψη στέγασης προσφύγων στη Νοταρά, στη Σούδα της Χίου.
 
Και φυσικά, οι έφοδοι που έκαναν μέλη της ΧΑ στο Εφετείο κατά την κατάθεση των μελών του ΠΑΜΕ για τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκαν τον Σεπτέμβριο του 2013, καθώς και στη συνέντευξη τύπου της ΕΣΗΕΑ για τις μειονότητες.
 
Αυτή τη φορά, εμφανίστηκαν σε δημοτικό σχολείο, παρουσία της αστυνομίας, τραμπουκίζοντας και καλλιεργώντας το -οικείο τους- κλίμα έντασης, ελπίζοντας πως θα τρομάξουν γονείς και παιδιά, μπλοκάροντας την απόφαση για φοίτηση των προσφυγόπουλων στο σχολείο του Ικονίου. Σκηνικό όπως στο Ωραιόκαστρο, εμπλουτισμένο με την παρουσία βουλευτών του ελληνικού κοινοβουλίου.
 
Κρίνοντας από την αντίδραση της συντεταγμένης πολιτείας, αλλά και των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση, το σημερινό περιστατικό δεν θα είναι το τελευταίο. Για τη στάση της αντιπολίτευσης, ούτε λόγος…
 
Με ευχολόγια για επαναφορά στη νομιμότητα, δηλώσεις «μετριοπάθειας» και κοινές κοινοβουλευτικές επισκέψεις σε βραχονησίδες, όπως κάθε υγιής νους μπορούσε να προβλέψει, το ναζιστικό μόρφωμα απλώς κερδίζει χρόνο για να ανασυνταχθεί. Μάλιστα, αντί για βήματα προς τα πίσω, η ΧΑ κάνει τους τελευταίους μήνες επιπλέον βήματα μπροστά, και μάλιστα με τη συμμετοχή προβεβλημένων στελεχών της.

Είναι αυτά τα τελευταία «όπλα» της πολιτείας για τον εκδημοκρατισμό της ακροδεξιάς, ή μήπως το οπλοστάσιό της εξαντλείται μόνο όταν το υποκείμενο προέρχεται από άλλους πολιτικούς χώρους;