Ο ΣΕΒ τονίζει ότι οι στόχοι οποιασδήποτε εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής, είναι συνήθως ευπρόσδεκτοι και επιθυμητοί όμως το πρόβλημα είναι τα μέσα με τα οποία επιτυγχάνονται οι στόχοι. «Για παράδειγμα, κανείς δεν είναι αντίθετος στη μείωση των κοινωνικών και περιφερειακών ανισοτήτων. Δεν θα το πετύχουμε, όμως, με την εξουθενωτική φορολόγηση των επιχειρήσεων και της εργασίας μέσω υψηλού μη μισθολογικού κόστους και υψηλής φορολόγησης εταιρικών κερδών, σε βαθμό που να εμποδίζονται είτε οι νόμιμες προσλήψεις, είτε η διακράτηση εργαζομένων και να εξωθούνται οι επιχειρήσεις σε πρακτικές αδήλωτης εργασίας και οι εργαζόμενοι σε μετανάστευση στο εξωτερικό».

Όσον αφορά το πρόγραμμα εγγυημένης απασχόλησης για το οποίο συζητείται η χρηματοδοτική συνδρομή της Παγκόσμιας Τράπεζας, ο ΣΕΒ υποστηρίζει ότι θα προκαλέσει μετατόπιση ήδη απασχολούμενων (κυρίως νέων) στον ιδιωτικό τομέα στις νέες καλύτερα αμειβόμενες, τριετούς διαρκείας, θέσεις του προγράμματος κοινωφελούς εργασίας, ενώ σημειώνει, πως το βασικό πρόβλημα «είναι ότι οι θέσεις εργασίας υπάρχουν όσο διατηρείται το πρόγραμμα και η χρηματοδότησή του, συνεπώς δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις μόνιμες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα».


«Εθνική στρατηγική ανάπτυξη με σκοπό τη μείωση της ανεργίας»

Ο ΣΕΒ παραθέτει δέκα προκλήσεις που πρέπει, όπως αναφέρει, να αντιμετωπιστούν στο πλαίσιο κατάρτισης μια εθνικής στρατηγικής ανάπτυξης, που είναι η μείωση της ανεργίας, μεταρρυθμίσεις φιλικές προς το επιχειρείν, προσέλκυση ξένων άμεσων επενδύσεων, ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των επενδύσεων, επενδυτικά κίνητρα και άρση αντικινήτρων για επενδύσεις, εγκατάσταση στη χώρα διεθνώς ανταγωνιστικών επιχειρήσεων με εξαγωγικό προσανατολισμό, εξάλειψη θεσμικών στρεβλώσεων που δεν αφήνουν τις επιχειρήσεις να μεγαλώσουν, επανακατάρτιση και επανεκπαίδευση του εργατικού δυναμικού, αποκρατικοποιήσεις για αύξηση της παραγωγικότητας και άρση εμποδίων για ενίσχυση της εξωστρέφειας.

Τέλος, ο ΣΕΒ επισημαίνει ότι «μια εθνική στρατηγική ανάπτυξης θα πρέπει να καταρτίζεται, όχι μόνο από την κυβέρνηση, αλλά και με τη συνδρομή της ιδιωτικής οικονομίας», παρατηρώντας ότι «στο 19μελές Αναπτυξιακό Συμβούλιο, το ανώτατο γνωμοδοτικό όργανο του Υπουργείου Οικονομίας για την αναπτυξιακή πολιτική, η κυβέρνηση εκπροσωπείται με 12 μέλη, οι κοινωνικοί εταίροι με 5 μέλη και οι δήμοι / περιφέρειες με 2 μέλη» ενώ στην ενδεκαμελή Επιστημονική Επιτροπή δεν συμμετέχουν άνθρωποι της αγοράς, με την εξαίρεση του Mike Romanos, CEO της Microbiotica.