του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη
Τα χρόνια πέρασαν, τα καφέ, τα αναψυκτήρια και τα θέατρα έκλεισαν, η περιοχή υποβαθμίστηκε – δυστυχώς – και έχει απομείνει μόνο το πολύ ωραίο, παλιό κτίριο του Green Park, κλειδωμένο, γεμάτο γκραφίτι, αν και θα μπορούσε να έχει γίνει κάτι από το δήμο, ή μάλλον από την περιφέρεια, στην οποία ανήκει το Πεδίον του Άρεως.
Το αίθριο του ερειπωμένου Green Park και τα δυο τρία σκαλάκια που οδηγούν στο πεζοδρόμιο, στον αρκετά μεγάλο αυτό χώρο που κάποτε φιλοξενούσε τραπεζάκια και θαμώνες, τα τελευταία χρόνια, κάθε μέρα, από το σούρουπο μέχρι το ξημέρωμα της επόμενης μερας, γεμίζει από καμμιά εκατοστή, μπορεί και διακόσιους ή παραπάνω ανθρώπους, σε εξαθλιωμένη κατάσταση, που κάνουν χρήση σκληρών ναρκωτικών. Και επειδή πρόκειται για σκληρά ναρκωτικά, κάθε τόσο ανάβουν φωτιές για να “τα φτιάξουν”, μικρές φωτιές που κρατάνε λίγο και αναβοσβήνουν συνέχεια, κι όπως είναι νύχτα, κι οι φωτίτσες αναβοσβήνουν, κι οι ανθρώπινες σκιές κάθονται στο πάτωμα και τα σκαλάκια μπροστά στο πεζοδρόμιο, μες στη βρώμα, όταν περνάς μοιάζει σα να βλέπεις ένα διαρκή επιτάφιο.
Φυσικά, δε θα γράψω αηδίες του στυλ “η αστυνομία τι κάνει;”, θα πω όμως “το υπουργείο υγείας τι κάνει;”. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι έμποροι, είναι χρήστες και είναι άρρωστοι. Δεν παίρνουν ναρκωτικά στα σαλόνια, τα παίρνουν μες στη σκόνη, στα σκουπίδια και τα μικρόβια. Τουλάχιστον και αν μη τι άλλο, δε λέω να πάει κάποιος να τους μαζέψει, γιατί αυτό το λένε οι οπαδοί του Χίτλερ, αλλά μήπως θα έπρεπε να πάει κάποιος ή κάποιοι από το υπουργείο Υγείας να τους βοηθήσουν, να τους μοιράσουν καθαρές σύριγγες, να φροντίσουν να καθαριστεί ο χώρος, να βοηθήσουν στο θέμα της υγιεινής; Κανείς δεν κόβει τα ναρκωτικά αν δεν το αποφασίσει ο ίδιος, και στο κάτω κάτω της γραφής η ζωή του καθενός τού ανήκει, αρκεί να μην πειράζει το διπλανό του. Το κράτος όμως έχει υποχρέωση και σε αυτούς τους ανθρώπους, όπως και σε όλους τους υπόλοιπους, να τους προσφέρει τη δυνατότητα, αν το θελήσουν, να κάνουν αποτοξίνωση, αλλά και να τους προφυλάξει, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, από τα χειρότερα. Μήπως κανένας από τη διοίκηση του υπουργείου Υγείας θα έπρεπε κάνα βράδυ να περάσει από κει; Είναι θέμα στοιχειώδους ανθρωπιάς, αλλά και βασικής υποχρέωσης ενός κράτους – και, προς Θεού, δεν εννοώ με αυτό όλο να πανε να τους διώξουν “για να καθαρίσει η γειτονιά”, γιατί θα πανε ίσως κάποιου ακόμη πιο βρώμικα κι ακόμη πιο επικίνδυνα.