«Επέλεξα να γίνω καλλιτέχνης γιατί ήθελα να είμαι αποτυχημένος. Την εποχή που ήμουν νέος, αν κάποιος πραγματικά ήθελε να εξοστρακίσει τον εαυτό του από την κοινωνία, γινόταν καλλιτέχνης». Ο Kelley ήταν μία από τις σπουδαιότερες μορφές στον χώρο της σύγχρονης τέχνης, καθώς είχε αναγνωριστεί τόσο σε καλλιτεχνικό επίπεδο όσο και σαν όνομα, στο λεγόμενο art-market. Η δουλειά του είχε αρκετά μεγάλο εύρος (εγκατάσταση, performance, μουσική) ενώ οι χώροι στους οποίους εξέθετε ήταν από τους πιο σημαντικούς σε διεθνές επίπεδο (Λούβρο, Μουσείο Whitney, Γκαλερί Γκαγκοσιάν κ.λπ.).
Αυτοπροσδιοριζόμενος και ως αναρχικός του μπλε κολάρου*, ο Kelley γεννήθηκε στο Ντιτρόιτ το 1954, από πατέρα επιστάτη και μητέρα μαγείρισσα. Αρχικά ήθελε να γίνει συγγραφέας, αλλά στην πορεία βρήκε το γράψιμο πολύ δύσκολο και στράφηκε στη μουσική και τις εικαστικές τέχνες. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ίδρυσε το πανκ συγκρότημα Destroy All Monsters – στα μέσα της δεκαετίας αποσύρθηκε για να σπουδάσει στο CalArts (California Institute of the Arts), με καθηγητές όπως ο John Baldessari και η Laurie Anderson. Η αυτοκτονία του συνέπεσε με μια πολύ ανθισμένη περίοδο της καριέρας του – καθώς η δουλειά του θα παρουσιαστεί στην επερχόμενη Μπιενάλε του Μουσείου Whitney.
* μέλος της εργατικής τάξης/αντίποδας του «λευκού κολάρου»
Πηγές: The Guardian, The New York Times