Ο Μάριος Ν. μάλιστα, μετά τη σύλληψή του, είχε μεταφερθεί φρουρούμενος στο νοσοκομείο Παπανικολάου της Θεσσαλονίκης με κρανιοεγκεφαλική κάκωση από τα χτυπήματα που δέχτηκε. Δύο φοιτήτριες είχαν οδηγηθεί επίσης στο νοσοκομείο, τραυματισμένες από γκλομπ αστυνομικών. Ο αδερφός του, Γιάννης Ν., δικάζεται στις 29 Νοεμβρίου

Ο Μάριος Ν. απαλλάχθηκε από όλες τις κατηγορίες για αντίσταση, εξύβριση και απείθεια, ενώ στο πλευρό του σήεμρα στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης βρέθηκε πλήθος αλληλέγγυων.

Όπως καταγγέλλει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αναφέροντας το ιστορικό της υπόθεσης, σε χθεσινή της ανακοίνωση:

Μία από τις πολλές χυδαίες επιθέσεις που βίωσε το κίνημα συνέβη το βράδυ της Παρασκευής 18/12/2015, όταν δυνάμεις των ΜΑΤ ξυλοκόπησαν άγρια, εντελώς αναίτια και απρόκλητα νεαρούς φοιτητές, τους Γιάννη και Μάριο Ν., μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των ΕΑΑΚ, που πήγαιναν στην προγραμματισμένη αντιπολεμική πορεία – αλληλεγγύης στους μετανάστες και πρόσφυγες. Μάλιστα, τους φόρτωσαν τις κατηγορίες για αντίσταση, εξύβριση και απείθεια, ενώ στον ένα εξ' αυτών και την κατηγορία για απόπειρα απελευθέρωσης του κρατουμένου αδελφού του μέσα από κλούβα με 30 άνδρες των ΜΑΤ (!). Δυο κοπέλες ακόμη, μεταφέρθηκαν βαριά χτυπημένες στο νοσοκομείο.

Ο Μάριος Ν. μάλιστα νοσηλεύτηκε φρουρούμενος μετά την «περιποίηση» που δέχτηκε κατά την σύλληψη του. Ο δε Γιάννης Ν. οδηγήθηκε δεμένος πισθάγκωνα στην εισαγγελία χωρίς την παρουσία της συνηγόρου του, όπου η αρμόδια εισαγγελέας υιοθέτησε αυτολεξεί το κατασκευασμένο κατηγορητήριο που συνέταξε η ΕΛΑΣ, ενώ το δικαστήριο διατήρησε την κράτησή του μέχρι τη Δευτέρα και προέβη στην καταπάτηση μιας σειράς από βασικά συνταγματικά και αναφαίρετα δικονομικά δικαιώματα του κατηγορούμενου.

Σημειώνεται επίσης ότι «οι συλληφθέντες αγωνιστές κατέθεσαν μηνύσεις ενάντια στους αστυνομικούς που τους κακοποίησαν. Σήμερα, δυόμιση χρόνια μετά, όχι μόνο δεν ασκήθηκαν αυτεπάγγελτα διώξεις για βεβαιωμένο ξυλοδαρμό, επικίνδυνη σωματική βλάβη και ψευδή βεβαίωση σε βάρος 2 αστυνομικών όπως προβλέπεται, αλλά οι μηνύσεις παραμένουν στο συρτάρι»

Υπέρ των συλληφθέντων, 236 εκλεγμένοι σε Σωματεία Εργαζομένων και Ομοσπονδίες, Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια, Φοιτητικούς Συλλόγους είχαν εκδώσει ψήφισμα συμπαράστασης, καταγγέλλοντας τον ξυλοδαρμό, τη σύλληψη τους αλλά και την προφυλάκιση τους τότε.

Όπως ανέφερε το ψήφισμα:

Λίγη ώρα πριν από την έναρξη της πορείας, μια διμοιρία των ΜΑΤ στοχοποίησε και επιτέθηκε απροκάλυπτα σε  μέλη φοιτητικών συλλόγων που κατευθύνονταν προς τη συγκέντρωση, βρίζοντάς τους και ξυλοκοπώντας τους. Δύο εξ αυτών συνελήφθησαν με ανυπόστατες και ψευδείς κατηγορίες, αφού ξυλοκοπήθηκαν, με τον ένα να μεταφέρεται στο νοσοκομείο με σοβαρά χτυπήματα στο κεφάλι, ενώ άλλοι τρεις χτυπήθηκαν στο κεφάλι και μεταφέρθηκαν εσπευσμένα στο νοσοκομείο.

Στο ίδιο αυταρχικό πλαίσιο έκλεισαν το δρόμο στην πορεία, απαγορεύοντας της να φτάσει στο Αστυνομικό Τμήμα, όπου κρατούνταν οι δύο φοιτητές. Καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι έχουν περάσει μόλις 15 μέρες από την ομόφωνη αθώωση ενός εκ των δύο κατηγορουμένων  σε δίκη με την κατηγορία της δήθεν εξύβρισης αστυνομικών σε περσινή πορεία και οι αστυνομικοί που του έκαναν μήνυση, πρόκειται να δικαστούν για σωματική βλάβη εναντίον του και για συκοφαντική καταμήνυση.

Το Σάββατο 19/12 και ενώ ο ένας από τους συλληφθέντες εξακολουθούσε να νοσηλεύεται, ο άλλος πέρασε από τον εισαγγελέα και το Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο με ταχύρρυθμες διαδικασίες, χωρίς καν την παρουσία της συνηγόρου υπεράσπισής του. Το δικαστήριο όρισε δικάσιμο για τη Δευτέρα 21/12, αλλά διατήρησε την προσωρινή του κράτηση, η οποία σε πλημμελήματα διατηρείται μόνο όταν ο κατηγορούμενος είναι ύποπτος φυγής και δεν έχει γνωστή και ορισμένη διαμονή, πράγμα που δεν ισχύει για το συγκεκριμένο κατηγορούμενο. Μια τέτοια κατάπτυστη νομική διαδικασία που παραβιάζει σωρηδόν στοιχειώδη δικαιώματα και περιστέλλει δημοκρατικές ελευθερίες, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τον αυταρχισμό της κυβέρνησης Σαμαρά. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που τα ΜΑΤ επιτίθενται σε αγωνιστές και νεολαία,  σε μια προσπάθεια εκφοβισμού του κόσμου που αγωνίζεται ενάντια στις  πολιτικές εξαθλίωσης της κυβέρνησης και των ιμπεριαλιστικών κέντρων.