Μετά όμως από αυτήν την παραδοχή, προκαλεί κατάπληξη η ωμότητα της επόμενης. Πώς γίνεται ο πρόεδρος της Βουλής να ομολογεί ότι παραβιάζει το Σύνταγμα; Πώς είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνεται ότι αυτή είναι μία από τις δηλώσεις που δεν μπορεί να γίνονται χωρίς συνέπειες; Εδώ δεν πρόκειται ούτε για τη Μακρόνησο, ούτε για την Καισαριανή, ούτε για κανένα άλλο μακρινό σύμβολο ηρωικού αγώνα. Δεν χρειάζεται και δεν ζήτησε κανείς από τα μέλη της κυβέρνησης να είναι ήρωες. Η ωμή και θεμελιώδης παραβίαση του θεσμικού τους ρόλου είναι επίσης αδιάφορη και αμελητέα;
Τέλος, το στοιχείο της άγνοιας. Υποθέτουμε ότι πρόκειται για πολιτικούς με αυξημένη κοινωνική ευαισθησία, με βάση έστω αυτά τα οποία ευαγγελίζονται. Η παραδοχή του Βούτση στο συγκεκριμένο ζήτημα δεν περιορίζεται στο ότι δεν μπορούσαν να αλλάξουν κάτι από τα συμφωνηθέντα, αυτό είναι το κανονικό πολιτικό αφήγημα κάθε κυβέρνησης: και πριν από την εποχή των μνημονίων, η φράση «παραλάβαμε καμμένη γη» ακριβώς σηματοδοτούσε ότι ο πρωθυπουργός είχε δεμένα χέρια, συνεπώς έπρεπε απλώς να κάνει ό,τι επέβαλλαν τα λάθη του προηγούμενου. Όταν όμως η δήλωση συνεχίζει και ο πρόεδρος αναφέρει πως δεν ήταν σε θέση να γνωρίζουν τις συνέπειες στην κοινωνία από τα συμφωνηθέντα, μένει κανείς άναυδος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εκτινάχθηκε εκλογικά μέσα στην κρίση, σχολιάζοντας την κρίση και επικρίνοντας τις πολιτικές που ασκούσαν οι κομματικοί του αντίπαλοι. Τι εννοούσε όλα αυτά τα χρόνια; Δεν είχε καταλάβει τις συνέπειες της πολιτικής λιτότητας για τον κόσμο της εργασίας; Τι νόμιζε και τι πρέσβευε μέχρι τώρα; Και αυτή τη στιγμή που γίνονται αυτές οι δηλώσεις τι νομίζει και τι πρεσβεύει; Εξακολουθεί να μην αντιλαμβάνεται τις συνέπειες;
Η βασική στρατηγική επιβίωσης σε αυτή τη φάση της διακυβέρνησης φαίνεται ότι είναι η αυτοακύρωση. Εμφανίζεται κανείς να μη συμμετέχει σε τίποτα. Μπορεί ως πρόεδρος της Βουλής να ομολογεί ότι παραβιάζει το Σύνταγμα και δεν νιώθει την παραμικρή θεσμική (εκ του ρόλου του) ή πολιτική (εκ των πολιτικών δεσμεύσεων του κόμματός του) υποχρέωση να κάνει κάτι. Αποκομίζοντας πρόσκαιρα οφέλη απενοχοποίησης, ο λόγος που καλλιεργείται από τον ΣΥΡΙΖΑ τον τελευταίο καιρό δεν πλήττει μόνο την αριστερή πολιτική, πλήττει την πολιτική εν γένει. Είναι ένας λόγος τόσο μοιρολατρικός, που ανοίγει διάπλατα τον δρόμο στον τεχνοκράτη ή τον λοχία για να κυβερνήσουν. Θα ανέμενε κανείς μια ελάχιστη κίνηση αποστασιοποίησης, αντίδρασης σε αυτές τις τόσο ωμές παραβιάσεις κάθε κοινοβουλευτικού πνεύματος, κάθε πνεύματος συνταγματικής νομιμότητας. Αυτό δεν χρειάζεται να είναι κανείς ούτε αριστερός ούτε ήρωας για να το κάνει. Θα αρκούσε η οποιαδήποτε αντίληψη κάποιου πολιτικού καθήκοντος εκτός της παραμονής στην εξουσία.