«Η Διοίκηση της Τράπεζας, με μια απότομη και αναιτιολόγητη απόφαση, αρνείται την υποχρέωσή της αυτή , δηλώνει ότι δεν θα καταβάλλει το ποσό που δικαιούνται οι εργαζόμενοι και απλά δηλώνει ότι το …ταμείο είναι …μείον, και κόβει εντελώς το επικουρικό» τονίζουν και εξηγούν ότι:
«Με μια σειρά άλλων μεθοδεύσεων (εθελούσιες, bonus & παροχές χωρίς ασφαλιστικές εισφορές, ελαστικές σχέσεις εργασίας, δάνειο για αγορά μετοχών της κατά την ανακεφαλαιοποίηση του 2013) η Εθνική υπέσκαψε τη βιωσιμότητα του ΛΕΠΕΤΕ. Το πρωτεύον για την Τράπεζα είναι να εξασφαλίσει περισσότερα κέρδη»
Ολόκληρη η επιστολή
Είμαστε εν ενεργεία και συνταξιούχοι της Εθνικής Τράπεζας. Δεν είμαστε τραπεζίτες και υποφέρουμε και εμείς από την πολιτική των τραπεζών, που με τα τοκογλυφικά επιτόκια, τις κατασχέσεις και τη μεθόδευση για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και τα άλλα μνημονιακά μέτρα έχουν οδηγήσει την κοινωνική πλειοψηφία σε φτώχια και απόγνωση. Πρόσφατα δεχτήκαμε ένα ακόμα πλήγμα.
Στο φόντο των μνημονίων και της κυβερνητικής συμμόρφωσης με τις επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ, που επιτάσσουν την κατεδάφιση του δικαιώματος στην ασφάλιση, η διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας προχώρησε στον «ξαφνικό θάνατο» (δολοφονία καλύτερα) του Λογαριασμού Επικούρησης της Εθνικής Τράπεζας (ΛΕΠΕΤΕ) ανακοινώνοντας πραξικοπηματικά ότι σταματά να καταβάλλει την εργοδοτική εισφορά που με Συλλογικές Συμβάσεις και νόμους είναι υποχρεωμένη. Αποτέλεσμα, να μπλοκάρει η καταβολή των επικουρικών μας συντάξεων. Επιχείρηση στη γνωστή λογική «σοκ και δέος».
Τι είναι ο ΛΕΠΕΤΕ;
Είναι επικουρική ασφάλιση των εργαζομένων-συνταξιούχων της Εθνικής Τράπεζας. Το συγκεκριμένο επικουρικό, που συστάθηκε με διμερή συμφωνία εργαζομένων-εργοδότη , τροφοδοτούνταν από εισφορές εργαζομένων και εργοδότη. Είναι ένας Λογαριασμός εγγυημένων παροχών και τον οποίο διαχειριζόταν η Διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας Εν Λευκώ από το 1949, που ιδρύθηκε μέχρι σήμερα. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο «κουμπαράς» έσπασε, με ευθύνη των διαχειριστών του και σε πλήρη άγνοια από τα μέλη του, είτε για να χρηματοδοτηθούν πολιτικές επιλογές (χρηματιστήριο, ομόλογα κλπ), είτε πρόσφατα για να αγοραστούν μετοχές της Εθνικής Τράπεζας που θα συνέβαλλαν στην ανακεφαλαιοποίησή της! Δηλαδή υπήρχε, κανονική «αιμοδοσία» του εργοδότη από τις παρακρατήσεις των εργαζομένων.
Σήμερα, λοιπόν, η Διοίκηση της Τράπεζας, με μια απότομη και αναιτιολόγητη απόφαση, αρνείται την υποχρέωσή της αυτή , δηλώνει ότι δεν θα καταβάλλει το ποσό που δικαιούνται οι εργαζόμενοι και απλά δηλώνει ότι το …ταμείο είναι …μείον, και κόβει εντελώς το επικουρικό. Με τους αντιασφαλιστικούς νόμους, ειδικά από το 2005, προκειμένου να γλυτώσει η Τράπεζα εργοδοτικές εισφορές, οι νεοπροσλαμβανόμενοι ασφαλίζονται στο επικουρικό του ΙΚΑ. Με μια σειρά άλλων μεθοδεύσεων (εθελούσιες, bonus & παροχές χωρίς ασφαλιστικές εισφορές, ελαστικές σχέσεις εργασίας, δάνειο για αγορά μετοχών της κατά την ανακεφαλαιοποίηση του 2013) η Εθνική υπέσκαψε τη βιωσιμότητα του ΛΕΠΕΤΕ. Το πρωτεύον για την Τράπεζα είναι να εξασφαλίσει περισσότερα κέρδη!
ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΔΙΧΑΣΟΥΝ ΤΟ ΛΑΟ ΜΑΣ ΛΕΝΕ «ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΥΣ» ΚΑΙ «ΡΕΤΙΡΕ»
Η ιστορία επαναλαμβάνεται σε όσα μέχρι σήμερα συμβαίνουν σε όλους τους κλάδους συνταξιούχων, που μετά από δεκαετίες δουλειάς και αφαίμαξης εισφορών για τη σύνταξή τους, όχι μόνο δεν παίρνουν αυτά που δικαιούνταν και προσδοκούσαν, αλλά βλέπουν να τους κλέβουν στυγνά, να σφαγιάζονται κυριολεκτικά από τις τρόικες και τις υποτακτικές τους κυβερνήσεις , έχοντας χάσει επιπλέον και τη διαπραγματευτική δύναμη που είχαν όσο ήταν στη δουλειά.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΟΣ,
ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ
Σήμερα μας κόβουν χρήματα από το λογαριασμό μας. Στην επόμενη στροφή θα κοπεί η προσωπική διαφορά. Μετά θα επανυπολογίσουν (βλ. μειώσουν) τις κύριες συντάξεις. Αργότερα θα πιεστεί το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα έως … εξαφανίσεως… Η λογική που διατρέχει εργοδοσία και κυβέρνηση είναι να απαλλαχτούν από το «κόστος» των συνταξιούχων, ώστε σταδιακά να φροντίζουμε εμείς για τον βιοπορισμό μας καταφεύγοντας στην ιδιωτική ασφάλιση. Σύγχρονος καιάδας!
Στον αγώνα απέναντι σ’ αυτή τη μαύρη προοπτική δοκιμάστηκαν και κατέρρευσαν πολλές αυταπάτες τα τελευταία χρόνια: Η αυταπάτη της φιλολαϊκής κυβέρνησης, της «τυφλής» δικαιοσύνης, του Ενός σωτήρα-ηγέτη, των ισχυρών συνδικαλιστικών ηγεσιών που θα επιβάλλουν λύσεις (για μας, χωρίς εμάς) καταρρέει.
Είναι καιρός να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας! Να μας βρίσκουν μαζικά μπροστά τους κάθε στιγμή. Να συντονιστούμε και να διεκδικήσουμε όλοι μαζί το δικαίωμά μας στην ασφάλιση, το δικαίωμά μας στη ζωή μετά τον εργασιακό βίο μας!