Όπως αναφέρουν οι διοργανωτές που καλούν σε συγκέντρωση στις 17:00 στα Προπύλαια, ο Βασίλης Δημάκης «διεκδικεί τη χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών που δικαιούται, προκειμένου να σπουδάσει στη σχολή που πέρασε. Ωστόσο, το δικαστικό σύστημα, παρότι ο Β.Δ. πληροί κάθε προϋπόθεση για να του χορηγηθούν οι εκπαιδευτικές άδειες, αρνείται πεισματικά να υλοποιήσει τους νόμους τους οποίους το ίδιο θέσπισε».

Αναλυτικότερα, η ανακοίνωση τους:
 

Ο Β. Δημάκης, φοιτητής του Τμήματος ΠΕΔΔ και κρατούμενος των φυλακών Κορυδαλλού, διεκδικεί τη χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών που δικαιούται, προκειμένου να σπουδάσει στη σχολή που πέρασε. Ωστόσο, το δικαστικό σύστημα, παρότι ο Β.Δ. πληροί κάθε προϋπόθεση για να του χορηγηθούν οι εκπαιδευτικές άδειες, αρνείται πεισματικά να υλοποιήσει τους νόμους τους οποίους το ίδιο θέσπισε. Ο φοιτητής βρίσκεται σε απεργίας πείνας από 14/3 και πλέον βρίσκεται στην 5η ημέρα απεργίας δίψας και θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του για ένα κεκτημένο δικαίωμα, για μια ανάσα ελευθερίας. Στεκόμαστε αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι στον αγώνα του και καλούμε εκ νέου σε μοιράσματα στα Προπύλαια όπου θα έχει και μικροφωνική στις 15:00 και πορεία στις 17:00.
 
ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΑΔΕΙΩΝ ΤΩΡΑ.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.


«Νιώθω τόση ευγνωμοσύνη που πνίγομαι»


Σημειώνεται ότι ο Βασίλης Δημάκης προχώρησε σε νέα του δήλωση στην οποία ενημερώνει για την κατάσταση της υγείας του, ευχαριστεί όσους έχουν σταθεί αλληλέγγυοι στον αγώνα του, ενώ δηλώνει «Τι πειράζει κι αν χαθεί ο κόσμος αύριο; Εμείς θα συνεχίσουμε τη διεκδίκηση απ' τον ουρανό.»

Η δήλωση του Β. Δημάκη:
 

Λένε ότι είναι θαύμα που ζω ακόμα, μετά από τόσες μέρες απεργίας πείνας και δίψας. “Τρώω τους μυες μου”, μεταξύ των οποίων κι η αθλητική καρδιά, κατά τους γιατρούς. Για παν ενδεχόμενο, που μάλλον είναι πιθανό, αν όχι βέβαιο πια.
Ευχαριστώ πάρα πολύ τους συμφοιτητές μου που βρέθηκαν σήμερα έξω από το υπουργείο Δικαιοσύνης, απευθυνοντας ψήφισμα διαμαρτυρίας και διεκδίκησης για την εκπαίδευση και την μη εξαίρεσή μου από τη γνώση και από την επαφή μαζί τους. Που δεν υποκύπτουν στον αυταρχισμό. Μόνο οι δούλοι είναι υπάκουοι. Δεν είμαστε δούλοι. Έχουμε γνώμη και θα τη λέμε, με όποιο κόστος.

Ευχαριστώ τους συγκρατούμενούς μου στις πτέρυγες των φυλακών που αντιδρούν, παρά τα σύγχρονα freikorps που ο Φυτράκης επιβάλλει (έρευνες, ξαφνικές “αναίτιες” μεταγωγές, εκβιασμούς, και ιδίως, μελετημένη σίγαση κάθε προσπάθειας ανάδειξης ότι δεν ειναι σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα και “τακτοποίησης” κάθε ακτιβιστή), ιδίως δε εξ αυτών θέλω να ευχαριστήσω τ' αδέλφια μου, τους Αλβανούς, που με υποστήριξαν ένθερμα κι αλληλέγγυα απ' την πρώτη στιγμή μέχρι τώρα από τις φυλακές όλης της χώρας, και ειδικά τη Δ Πτέρυγα του Κορυδαλλού, και γιατί αποδεικνύουν έμπρακτα ότι στην αλληλεγγύη δεν χωρούν ιδιοτέλειες και προσωπικά συμφέροντα.

Ευχαριστώ τους καθηγητές μου για τα δημοκρατικά τους αντανακλαστικά, καθώς πληροφορούμαι συγκινημένος ότι απευθυνουν έκκληση για να μπορέσω να συμμετάσχω στην εκπαίδευση και όχι στην ψευδή δήλωση του Υπουργείου και των παρατρεχάμενών του -τόσο της Διοίκησης όσο και της Δικαιοσύνης- περί υλοποίησής της. Κι εκείνοι νέοι είναι, εμφανώς και ανεξαρτήτως ηλικίας, να τι κάνει η γνώση όταν της δίνεις σημασία.

Ευχαριστώ τις δασκάλες μου, τις ηρωίδες μου, που με σθένος ψυχής και δικά τους έξοδα έκαναν πράξη εθελοντικά, μαζί με τους κρατούμενους στην Πάτρα, όσα οι Κοντονής και Φυτράκης αναίσχυντα και ψευδώς διαβεβαιώνουν ότι παρέχουν.

Ευχαριστώ όλους τους αλληλέγγυους ανθρώπους που δήλωσαν συμπαράσταση στον αγώνα αυτόν, που δεν χάνουν την ελπίδα τους, που δεν δέχονται το δικαστικό πραξικόπημα που υποκινήθηκε ξεκάθαρα από το Υπουργείο Δικαιοσύνης.

Ευχαριστώ τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, που ήρθε σήμερα, ενημερώθηκε και κατάλαβε ότι πρόκειται για προμελετημένη δολοφονία και δίωξη στο πρόσωπό μου, “που όμοια δεν έχουμε ξαναδεί”.

Ευχαριστώ την Δικηγόρο μου την Ηλέκτρα Κούτρα. Ξέρει εκείνη πόσο την ευχαριστώ.

Ευχαριστώ την οικογένειά μου, που έμαθε από τον τύπο ότι απεργώ, έχει σπάσει τα τηλέφωνα του Υπουργείου και των φυλακών και όλους τους φορείς που συντέλεσαν στην εξόντωσή μου, πληροφορούμενοι από παντού, από ανθρώπους που χαμήλωναν τα μάτια, ότι “δεν φταίμε εμείς, είν' εντολή του Υπουργείου”.


Τι πειράζει κι αν χαθεί ο κόσμος αύριο; Εμείς θα συνεχίσουμε τη διεκδίκηση απ' τον ουρανό.

Νιώθω τόση ευγνωμοσύνη που πνίγομαι.