Στην ιστορία που καταγράφει τη σφαγή και το ολοκαύτωμα του Δίστομου, το μαρτυρικό Κοντομάρι στη Κρήτη, την τραγική σφαγή στη Κανδάνο Χανίων, το ξεκλήρισμα του Κομμένου της Άρτας, το ολοκαύτωμα των Λιγκιάδων στα Γιάννενα, τη σφαγή των Καλαβρύτων και της Κλεισούρας στη Καστοριά, το μακελειό του Χορτιάτη, το μπλόκο της Κοκκινιάς, τις εκτελέσεις στη Καισαριανή, στο Χαϊδάρι ανάμεσα σε τόσα άλλα εγκλήματα πολέμου, στην ιστορία τής πιο σκοτεινής περιόδου για τους ίδιους τους Εβραίους, την ίδια εποχή της ναζιστικής θηριωδίας του Ολοκαυτώματος. 
 
Το «Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών» κάνει λόγο για 90 πόλεις και χωριά που γνώρισαν τη μαζική ναζιστική θηριωδία, ενώ την ίδια στιγμή, «αντίστοιχοι φάκελοι που έχει στην κατοχή του το υπουργείο Εξωτερικών (με ένδειξη ''Ναζιστές εγκληματίες πολέμου'') καταγράφουν μαζικά κατοχικά εγκλήματα σε περισσότερα από 60 σημεία της ελληνικής επικράτειας, κάτι που εκτοξεύει τον αριθμό των Γερμανών εγκληματιών πολέμου σε περισσότερους από εκατό».

Η μαζική δολοφονική σφαγή αμάχων Παλαιστινίων που συντελείται στη Γάζα από την πρώτη μέρα μέχρι τον φετινό τελικό εορτασμό της Νάκμπα, μεγαλύτερη μάλιστα και από αυτήν του 2014, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με κανένα επιχείρημα και για κανέναν λόγο.

 
Η διαρκής και συνεχιζόμενη θηριωδία από τις Ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις κατοχής στη Παλαιστίνη και οι μαζικές δολοφονικές στρατιωτικές επιθέσεις με θύματα γυναίκες, βρέφη, ανήλικα παιδιά και άοπλους άνδρες -εκτός αν θεωρούνται οι σφεντόνες θανατηφόρος οπλισμός- αποτελούν τον ορισμό του διεθνούς δικαίου περί εγκληματιών και εγκλημάτων πολέμου. 
 
Η προσπάθεια, δε, εξομοίωσης θύτη και θύματος αποτελεί το νέο επιχειρησιακό κόλπο των Ισραηλινών, όπου για τις ανάγκες της «Χασμπαρά», της παγκόσμιας δηλαδή, προπαγανδιστικής εκστρατείας ωραιοποίησης του ισραηλινού καθεστώτος, που χρηματοδοτείται απευθείας από το ισραηλινό κράτος, στοχοποιούνται και τσουβαλιάζονται όσοι και όσες ασκούν κριτική στις δολοφονικές πολιτικές και την κατοχή του Ισραήλ στα Παλαιστινιακά εδάφη, ως «αντισημίτες» ή «αρνητές του Ολοκαυτώματος». 
 
Αλήθεια πρόκειται ποτέ κάποιος πολιτικός ή στρατιωτικός ηγέτης του Ισραήλ να συλληφθεί και να δικαστεί  ενώπιον κάποιου Διεθνούς Δικαστηρίου για αυτά τα εκ προμελέτης συνεχιζόμενα εγκλήματα, με βάση το διεθνές δίκαιο, ή η διεθνής κοινότητα με προεξέχουσες τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους εκάστοτε συμμάχους του Ισραήλ, θα παρέχουν διαρκές άλλοθι, σιωπώντας και εξαργυρώνοντας τις γεωστρατιωτικές – οικονομικές συνεργασίες με τους δολοφόνους του Παλαιστινιακού λαού;
 
Την ώρα που την περασμένη  Δευτέρα τα Ισραηλινά στρατεύματα δολοφονούσαν εν ψυχρώ δεκάδες Παλαιστίνιους διαδηλωτές στη Γάζα, Tράμπ και Νετανιάχου, ογδόντα χιλιόμετρα μακριά στην πόλη της Ιερουσαλήμ, μαζί με αξιωματούχους από το πολιτικό διεθνές στερέωμα εγκαινιάζοντας την αμερικάνικη πρεσβεία εξέφραζαν με περίσσια υποκρισία την αφοσίωσή τους στην ειρήνη.
 
Αν η μετακίνηση της αμερικάνικης πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ συνοδεύτηκε με 2.700 τραυματίες και 59 νεκρούς Παλαιστίνιους, ανάμεσα τους συγκαταλέγονται η οχτώ μηνών Laila al-Ghandour και ο Fadi AbuSalah, ο ανάπηρος ήρωας της Παλαιστινιακής Αντίστασης με τα κομμένα πόδια από παλιότερη ισραηλινή επιδρομή και κάποιοι εξακολουθούν ακόμα υποκριτικά να μιλάνε για αφοσίωση στην ειρήνη, καταγγέλλοντάς μας αφοριστικά για αντισημιτισμό, τότε αυτοί υπερασπιζόμενοι το κράτος του Ισραήλ που δολοφονεί αθώα γυναικόπαιδα και άμαχο πληθυσμό ταυτίζονται με τους εγκληματίες πολέμου όπως ήταν οι ναζί.
 
Άσχετα, αν ποτέ δεν θα καταφέρουν να τους φτάσουν, όπως εύστοχα περιγράφει ο Γ. Δερμεντζόγλου σε ένα σκίτσο του.
 
Ή μήπως όχι;