Ο φίλος του Παύλου Φύσσα, Γιάννης, μίλησε στην εκπομπή το ΜηνΌρε του TPP:
Για την πορεία
Είναι η μεγάλη πορεία, η κεντρική πορεία του Παύλου, στη γειτονιά του. Ξεκινάει από το μνημείο και καταλήγει στα γραφεία των δολοφόνων στον Πειραιά. Είναι η πιο μεγάλη πορεία που έχει γίνει στα πέντε χρόνια. Αλλά είναι και η πιο επιτακτική από ποτέ, να βρεθούμε εφέτος, στα τελευταία γραφεία που έχουν απομείνει στις γειτονιές του Παύλου. Είναι πλήρως αποδυναμωμένοι και οφείλουμε να δείξουμε ότι δεν χωράνε στη γειτονιά μας.
Είναι μια μεγάλη πορεία, αλλά νομίζω πως είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μπορεί να συμβεί αυτή τη στιγμή στις γειτονιές μας, πέντε χρόνια μετά, και πρέπει να δοθεί ο μεγαλύτερος παλμός που έχει δοθεί μέχρι τώρα, ώστε να δείξουμε ότι δεν θα ανεχτούμε να ζούμε άλλο με τους ναζί, να τελειώνουμε με τους ναζί τώρα στις γειτονιές του Παύλου.
Για τις γειτονιές του Παύλου
Έχουν αλλάξει πολύ οι ισορροπίες στις γειτονιές μας, ειδικά από τη δολοφονία και μετά, και σε συνδυασμό με την πρόοδο του δικαστηρίου, όχι απλά δεν υπάρχει δικαιολογία για τον οποιονδήποτε, αυτό κόπηκε από τον Σεπτέμβρη του 2013. Αλλά ακόμα και στην πορεία, όσο αποκαλύπτονταν στοιχεία κατά τη δίκη, ο κόσμος άρχισε να μαθαίνει πράγματα που δεν ήξερε, δεν είχαν όλοι τη γνώση του τι σημαίνει Χρυσή Αυγή. Δεν γνωρίζανε όλοι ότι είναι μαχαιροβγάλτες και ναζί από το 80. Και σιγά σιγά έχει σπάσει κατά πάρα πολύ το αντισυστημικό-κοινωνικό πρόσωπο που έβγαζαν προς τα έξω, αυτό του «Έλληνα που θέλει την πατρίδα του πίσω» και πλέον δεν υπάρχει η εντύπωση του κόσμου ότι μιλάμε για ένα κοινοβουλευτικό κόμμα. Μιλάμε για μία συμμορία δολοφόνων που είναι μέσα στη Βουλή.
Για την πορεία της δίκης
Δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτό, είναι ένα ολόκληρο κίνημα που προσπαθεί να βγάλει την πληροφορία προς τα έξω. Από πριν ξεκινήσει η δίκη έχει συσταθεί μία πάρα πολύ σημαντική πρωτοβουλία δημοσιογράφων και δικηγόρων, το Παρατηρητήριο της δίκης της Χρυσής Αυγής, το Golden Dawn Watch, το οποίο σε κάθε δικάσιμο αναμεταδίδει σχεδόν ζωντανά το τι γίνεται μέσα στην αίθουσα. Είναι στην ουσία το μοναδικό μέσο το οποίο βγάζει σε πρώτη μορφή όλη την πληροφορία από τη δίκη προς τα έξω, και από εκεί πλέον, τα μέσα ενημέρωσης αναπαράγουν όλες τις υπόλοιπες πληροφορίες.
Σίγουρα τα κυρίαρχα ΜΜΕ δεν φωτίζουν την υπόθεση όσο πρέπει, ή όταν θα αναφερθούνε θα το κάνουν για πράγματα που δεν συνδέονται και τόσο με την υπόθεση και τη δικογραφία, αλλά σε εντάσεις που μπορεί να δημιουργηθούνε μέσα στο ακροατήριο. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβει ο κόσμος ότι αυτό το πράγμα πολεμιέται, και κάποιοι θέλουν να μένει στο σκοτάδι και η πληροφορία να μη διαχέεται στην κοινωνία, για να μπορεί να περνάει το αφήγημα που θέλει η Χρυσή Αυγή. Αυτό δεν εξυπηρετεί μόνο τη Χρυσή Αυγή βέβαια, εξυπηρετεί και άλλους, αλλά είναι μεγάλη κουβέντα αυτό. Το θέμα είναι καταφέρουμε να διασπείρουμε την πληροφορία όσο γίνεται περισσότερο.
Ήδη η διαδικασία της δίκης είναι σε ένα στάδιο στο οποίο θα ξεκινήσουν οι απολογίες, όπου εκεί αναγκαστικά θα πάρει πάλι μία ώθηση η ενημέρωση για το ζήτημα, και φυσικά μετά τις απολογίες πλησιάζει και η απόφαση. Είμαστε πάρα πολύ κοντά στην απόφαση. Αν σκεφτεί κανείς ότι αυτή η δίκη κοντεύει να κλείσει τέσσερα χρόνια, και με μια καλή εκτίμηση, σε 7-8 μήνες θα έχει τελειώσει, είμαστε πάρα πολύ κοντά στο τέλος. Αυτό που παλεύουμε είναι να θεωρηθεί αυτονόητο ότι δεν περιμένουμε μια καταδικαστική απόφαση από ένα δικαστήριο για να τελειώσουμε με τον ναζισμό και με τον εκφασισμό της κοινωνίας μας. Η απόφαση του δικαστηρίου θα πρέπει να υποδεχτεί την καταδίκη που έχει βγάλει η ίδια η κοινωνία για τους φασίστες. Αυτό είναι και το στοίχημα.
Για τις αιτιάσεις πως «η δίκη καρκινοβατεί»
Αυτό είναι απόρροια, δυστυχώς, της έλλειψης ενημέρωσης για τη δίκη, ακόμα και από κομμάτια μέσα από το αντιφασιστικό κίνημα, δυστυχώς, βγαίνουν κάποιες τέτοιες παραφιλολογίες. Ειδικά σε σχέση με τους ρυθμούς της δίκης, είναι μία δίκη η οποία δεν έχει νομικό και ιστορικό προηγούμενο δικαστικά. Πρώτη φορά μετά τη Μεταπολίτευση κάθεται στο σκαμνί ένα ας το πούμε κόμμα, μία κοινοβουλευτική ομάδα μαζί με εκτελεστικά όργανα, μία πλήρης δομημένη εγκληματική οργάνωση εν πάση περιπτώσει. Μιλάμε για 69 κατηγορούμενους, για εκατοντάδες μάρτυρες, για εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες δικογραφίας και εκατό υποθέσεις που έχουν συσχετησθεί με τη δολοφονία του Παύλου.
Είναι τεράστιος ο όγκος, και για τους ρυθμούς της ελληνικής δικαιοσύνης, πάει πάρα πολύ καλά. αν εξαιρέσουμε το διάστημα στην αρχή, που ήταν με καθαρά κρατική και θεσμική ευθύνη η αργοπορία της έναρξης της δίκης, μετά δεν υπήρξε καμία άλλη καθυστέρηση.
Υπήρχαν πολλά προσχήματα στην αρχή για να ξεκινήσει η δίκη. Οι ανακρίτριες είχαν προσωπικά ενημερώσει τη Βουλή ότι ήταν όλα έτοιμα να προχωρήσει η διαδικασία, αλλά η Βουλή το είχε παγώσει πάρα πολύ καιρό. Υπήρχε μία πολιτική αμηχανία, ας το πούμε, για το πως θα πρέπει να συμπεριφερθούνε από εδώ και πέρα οι υπόλοιποι κοινοβουλευτικά απέναντι στους δολοφόνους.
Τα συμπεράσματα έχουν βγει, είναι δεδομένο. Τουλάχιστον προς την κοινωνία και προς τα έξω, και στο δικαστήριο, είναι ξεκάθαρο το τι προκύπτει από τα στοιχεία. Περιμένουμε να απολογηθούν για όλα αυτά. Εκεί θα πέσει και το γέλιο. Να αρχίσουνε τώρα να μας λένε τις γνωστές χρυσαυγίτικες δικαιολογίες, που είναι γεμάτες έτσι με τιμή, που έχουν τόσο περίσσια. Που τελευταία στιγμή πάντα αρνούνται τα πάντα, και «όλα γίνανε κατά λάθος», που «δεν έχουμε καταλάβει καλα» και τα γνωστά.