Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην «Αυγή», ο Ευ. Τσακαλώτος ρωτήθηκε για το αν η φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ έχει αλλοιωθεί μετά την ψήφιση και την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου και απάντησε ότι δεν τίθεται θέμα αλλοίωσης, παρά τις αποφάσεις που έχουν κληθεί να πάρουν.
«Αλλοίωση των χαρακτηριστικών θα σήμαινε, για παράδειγμα, ότι δεν έχουμε πλέον τον κόσμο της εργασίας στο επίκεντρο, ότι δεν έχουμε ταξική μεροληψία, ότι έχουμε απολέσει τα δημοκρατικά και δικαιωματικά αντανακλαστικά μας, ότι δεν προσπαθούμε να μετασχηματίσουμε δομικά την Ελλάδα και την Ευρώπη. Αυτό δεν πιστεύω ότι συνέβη.
Κάναμε βέβαια δύσκολες και δυσάρεστες επιλογές για να βγούμε από τα Μνημόνια, θεωρώ όμως ότι τις κάναμε χωρίς να χάσουμε την πυξίδα μας. Έτσι σήμερα είμαστε σε θέση να υλοποιούμε το πρόγραμμά μας και αυτό μας κάνει όλες και όλους υπερήφανους. Ταυτόχρονα έχουμε τις προϋποθέσεις για μεγάλους θεσμικούς μετασχηματισμούς, όπως είναι η Συμφωνία των Πρεσπών και η συνταγματική αναθεώρηση».
Η Θάτσερ και η «κοκκινο – κοκκινο – πράσινη συμμαχία»
Αναφερόμενος σε ενδεχόμενη συνεργασία με την Κεντροαριστερά, ισχυρίστηκε ότι η συνεργασία της ριζοσπαστικής Αριστεράς με την Κεντροαριστερά, αλλά και με τους Πράσινους συνιστά ένα πολιτικό εγχείρημα το οποίο είναι ουσιαστικό για όλη την Ευρώπη. Τόνισε πως μια «κοκκινο – κοκκινο – πράσινη συμμαχία» θα μπορούσε να συμφωνήσει σε μία προοδευτική ατζέντα 10-15 σημείων, προκειμένου να πάει κόντρα στο όραμα όσων πρεσβεύουν τις πολιτικές της Θάτσερ.
«Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδείξει ότι μπορεί να κάνει δύσκολες συνεργασίες χωρίς να εγκαταλείπει αρχές και φυσιογνωμία. Η συνεργασία της ριζοσπαστικής Αριστεράς με την Κεντροαριστερά, αλλά και με τους Πράσινους συνιστά ένα πολιτικό εγχείρημα το οποίο είναι ουσιαστικό όχι μόνο για τη χώρα μας, αλλά και για την Ευρώπη, ιδιαίτερα στις μέρες μας που η ακροδεξιά απειλή αναβιώνει σε όλη την Ευρώπη.
Οι επερχόμενες ευρωεκλογές είναι οι πιο κρίσιμες από όσες έχουν διεξαχθεί μέχρι στιγμής. Και δεν έχουν καμία σχέση με τις προηγούμενες «χαλαρές» ψήφους. Γιατί σε αυτές τις ευρωεκλογές θα παιχτεί το μέλλον τις Ευρώπης και το αν θα πάρει τον κακό δρόμο του εθνικισμού και του ρατσισμού ή αν θα ακολουθήσει μία προοδευτική πορεία.
Για να γίνει το δεύτερο, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το όραμα της Θάτσερ. Η ίδια και οι ομοϊδεάτες της υποστήριξαν διεύρυνση και όχι εμβάθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να μην υπάρξει ποτέ η δυνατότητα θεμελίωσης κοινωνικών, πολιτικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Και άρα θα μέναμε με μία τεράστια ανοιχτή αγορά χωρίς τη δυνατότητα της πολιτικής -συμπεριλαμβανομένων και των κοινωνικών κινημάτων- να την ελέγχει.
Άρα η ευρωπαϊκή Αριστερά μαζί με Οικολόγους και το προοδευτικό κομμάτι της Σοσιαλδημοκρατίας πρέπει να κινηθούν στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από το όραμα της σιδηράς κυρίας.
Για αυτό μια κοκκινο – κοκκινο – πράσινη συμμαχία θα μπορούσε να συμφωνήσει σε μία προοδευτική ατζέντα 10-15 σημείων, όπου η Αριστερά θα υποστήριζε πιο εμφατικά 4-5 από αυτά, οι Οικολόγοι άλλα 4-5 και οι Σοσιαλδημοκράτες κάποια άλλα, ώστε όλα μαζί να συνιστούν μια συνολική ατζέντα δημοκρατικού μετασχηματισμού της Ευρώπης».
Αιχμές κατά του ΚΚΕ για τη Συμφωνία των Πρεσπών
Σε ερώτηση που του έγινε για τη Συμφωνία των Πρεσπών και την εξ αριστερών κριτική περί στήριξης ενός εγχειρήματος στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, ο υπουργός Οικονομικών δήλωσε ότι δεν υπάρχει «αριστερό όχι» σχετικά με τη Συμφωνία και άφησε αιχμές κατά του ΚΚΕ, λέγοντας πως είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό, ότι το ΚΚΕ έβαλε στην επιχειρηματολογία του τον αλυτρωτισμό που επικαλείται η ακροδεξιά.
«Όπως είπε ο Γ. Δραγασάκης, αριστερό “Όχι” στις Πρέσπες δεν υπάρχει. Τα επιχειρήματα που στηρίζονται στον αντιιμπεριαλισμό είναι σαθρά γιατί δεν έχουμε δικαίωμα να μπλοκάρουμε εμείς τη θέληση ενός άλλου λαού, και μάλιστα με αφορμή το ονοματολογικό, ενώ είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό, ότι το ΚΚΕ έβαλε στην επιχειρηματολογία του τον αλυτρωτισμό της άλλης πλευράς και το ότι αυτός ενισχύεται μετά τη συμφωνία. Κάτι που, αν δεν με απατάει η μνήμη μου είναι εντελώς καινούργιο στοιχείο.
Η κουβέντα για το ονοματολογικό πράγματι ανέδειξε ένα προϋπάρχον κομμάτι της Ακροδεξιάς το όποιο βρήκε αφορμή να εκφραστεί και με συνθήματα, αλλά -και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό- και με πρακτικές. Όμως σε κάθε περίπτωση η συμφωνία είναι πια γεγονός και αυτό δεν μπορεί παρά να αποτελέσει μια στρατηγική ήττα του εθνικισμού και στη χώρα μας και στη Βόρεια Μακεδονία. Παράλληλα το ίδιο γεγονός επιταχύνει τις ανακατατάξεις στον μεσαίο χώρο στη χώρα μας, κάτι που εν δυνάμει θα μπορέσει να περιθωριοποιήσει την Ακροδεξιά. Γιατί ακραία ρητορική και πρακτική από την πλευρά της Αριστεράς δεν βλέπω».