του Κωνσταντίνου Τσούτση*
Η συγκρότηση του σχήματος έγινε πραγματικότητα μέσα από ανοιχτές, δημόσιες και δημοκρατικές διαδικασίες βάσης, πράγμα «ανάποδο» για τα δεδομένα των Δημοτικών παρατάξεων (της αριστεράς συμπεριλαμβανομένης). Έτσι είπαμε αντί να βρούμε δήμαρχο να φτιάξουμε συλλογικότητα, γιατί οι -λίγο χειρότεροι- πολλοί ξέρουν κάτι παραπάνω από μια -λίγο καλύτερη- μονάδα. Σε αυτή τη διαδρομή διαμορφώσαμε τις πρώτες θέσεις μας, με κόπο και χρόνο, όχι με αντιγραφή-επικόλληση και τεμπέλικη γενική πολιτική. Στην ίδια λογική του ανάποδα, στοχεύουμε να αποτελέσουμε σχήμα που έρχεται για να μείνει, δηλαδή που δεν θα αυτοκαταργηθεί την επομένη των εκλογών, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Τα ανάποδα πιστεύουμε πως πρέπει να έχουν συνέχεια!
Το έχουμε διακηρύξει αλλά και το πιστεύουμε μέχρι τέλους ότι η ενότητα των ανταγωνιστικών δυνάμεων και των κινημάτων είναι ο δρόμος για να επιστρέψει το θάρρος στον κόσμο μας, τους από- κάτω, την ώρα που ο κατακερματισμός, ο εκφασισμός, η ματαίωση και η αποδοχή των χαμηλωμένων προσδοκιών τείνει να γίνει πραγματικότητα. Σα να λέμε ο ΣΥΡΙΖΑ πετυχαίνει πραγματάκια. Έτσι εμείς που δεν διαλέξαμε τη διαχείριση της φτώχιας, πορευόμαστε χωρίς αποκλεισμούς, αλλά με βάση ένα κοινό πολιτικό και οργανωτικό σχέδιο στην κατεύθυνση της χειραφέτησης του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας, αυτών που πετιούνται εκτός χώρας, εργασίας, κατοικίας, πολιτικής.
Δεν θεωρούμε για τους εαυτούς μας, ότι έχουμε την μία και μοναδική σωστή τοποθέτηση επί παντός επιστητού, αλλά προσπαθούμε να μάθουμε από τα κινήματα και τις πρωτοβουλίες που συμβαίνουν εδώ και τώρα. Ξέρουμε πως δεν προλαβαίνουμε και δεν χρειάζεται να τα δουλέψουμε όλα από το μηδέν. Έχουμε κοινές παρακαταθήκες αγώνα και παραδείγματα έμπρακτης οικοδόμησης εναλλακτικών, και εδώ αλλά και αλλού (Βαρκελώνη, κα). Όμως, και αυτό έχει σημασία, δεν ερχόμαστε να λεηλατήσουμε τις πολύμορφες καταστάσεις αντίστασης σε πόρους και ανθρώπους, αλλά να μοιραστούμε, να συνδέσουμε και να βαθύνουμε τις επεξεργασίες και τις προτάσεις των πολλών απέναντι στο Κράτος τοπικό και κεντρικό που μας κλέβει λίγο-λίγο τη ζωή, αλλά και την μικρό-εξουσία και την επιβολή που φτάνει μέχρι τις σχέσεις μεταξύ μας.
Το δικό μας ανάποδα συνεχίζει με το πώς προσεγγίζουμε τα ζητήματα της πολιτικής στην πόλη. Ξεκινάμε δηλαδή από κάτω, από τα τραπέζια στη παραλία, την κλειστή αγορά που κάνουν εμπορικό. Αρχίζουμε από τα κοινά αγαθά, το νερό, την κατοικία, τους ελεύθερους χώρους και τον πολιτισμό. Ξεκινάμε από τα μεγάλα, από τους φασίστες που το κράτος παρατηρεί να επιτίθονται και το μίσος του τοπικού-παρακράτους, απέναντι στη διαφορετικότητα, τη γυναικεία χειραφέτηση, την ορατότητα της ΛΟΑΔΚΙ κοινότητας. Αρχίζουμε από τα συγκεκριμένα και απτά προβλήματα της καθημερινότητας, ανοίγοντας χώρους ελευθερίας και συν-απόφασης/συν-υλοποίησης, για να προσπαθήσουμε να μορφοποιήσουμε απαντήσεις για τα κεντρικά και εξ ίσου σοβαρά.
Ένα τυχαίο παράδειγμα του Ανάποδα: δεν χρειαζόμαστε άλλο ένα σχήμα που θα μας βγάλει(;) από την ΕΕ. Tην ίδια στιγμή χρειαζόμαστε ένα δίκτυο ανταγωνιστικών παραδειγμάτων στη βάση (αντίστασης στο εμπόρευμα, αλληλεγγύης, συνεργατισμού, συλλογικού προγραμματισμού) ως τη μόνη εγγύηση ότι η Ρήξη με την ΕΕ μπορεί να γίνει πραγματικότητα αν κανείς το θελήσει. Εδώ είναι που μπορούμε να συμβάλουμε με τη συνάρθρωση των επιμέρους μέσα από έναν δημιουργικό αντικαπιταλισμό. Εξάλλου η Ρήξη θα γίνει εδώ, στις πόλεις και στις γειτονιές μας, όχι σε κάποια αίθουσα των Βρυξελών. Είναι σύγκρουση με τους έχοντες και κατέχοντες τον πλούτο και την εξουσία, και με αυτούς, αν και πολλές φορές το ξεχνάμε, μένουμε στην ίδια πόλη.
Το δικό μας ανάποδα είναι υπό κατασκευή, επειδή προσπαθεί να αμφισβητήσει έστω λίγο και τις δικές μας βεβαιότητες(προσωπικές ή συλλογικές), για αυτό χρειάζεται καλή καρδιά και υπομονή. Χρειάζεται βάθεμα των επεξεργασιών, συνάντηση με πολλούς και πολλές ακόμη και για αυτό κοινό χρόνο, ο οποίος σε μια ευέλικτη και αποξενωμένη ζωή μοιάζει πολυτέλεια. Χρειάζεται κατανόηση στους υπόλοιπους(χώρους ή ανθρώπους) που δεν ήρθαν σε αυτή την προσπάθεια. Βλέποντας το δάσος, πρέπει να αφουγκραστούμε τους δικούς τους χρόνους και τους δικούς τους λόγους, με σεβασμό της ιδιαίτερης παρακαταθήκης της κάθε μιας, εμπιστοσύνη όμως στον τρόπο που διαλέξαμε να οικοδομήσουμε αυτό το σχήμα και άρνηση προνομιακής μεταχείριση στον οποιονδήποτε.
Έτσι συλλογικά -με κέντρο τη συνέλευση- προχωράμε, κάνοντας συμμαχίες με δημόσιο/ανοιχτό τρόπο, που διευρύνουν την απεύθυνση μας και κάνουν περισσότερες/ους συμμέτοχους/ες. Η Πόλη Ανάποδα δεν θεωρούμε, πως θα μπορούσαμε άλλωστε, πως είναι το τέλος της διαδρομής ανασύνταξης του κοινωνικού κινήματος και της αριστεράς στη Θεσσαλονίκη. Παρόλα αυτά εκτιμούμε πως η Πόλη Ανάποδα συμβάλει στην προσπάθεια να ξανά σκεφτούμε την αριστερά από μια νέα οπτική -δηλαδή ξεπερνά το τοπικό- και θα πετύχει αν σε τελική ανάλυση αυτή την οπτική την κάνει πράξεις.
Η επόμενη συνέλευση του σχήματος θα διεξαχθεί το Σάββατο 2/3 στις 17.30 στο ΕΝΕΚΕΝ(στέκι γραμμάτων και τεχνών)
*μέλος του ΣΜΤ Μακεδονίας, Πρόεδρος του Ενιαίου Συλλόγου Μεταπτυχιακών Φοιτητ(ρι)ών & Υπ. Διδακτόρων Πολιτικών Επιστημών Α.Π.Θ μέλος του σχήματος “η Πόλη Ανάποδα”