Μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό «24/7», ο Σ. Ρομπόλης τοποθετήθηκε για το πρόγραμμα ασφάλισης της Νέας Δημοκρατίας, επισημαίνοντας ότι τίθενται προϋποθέσεις για την εθνική και ανταποδοτική σύνταξη, την ίδια στιγμή που οι ασφαλισμένοι και οι συνταξιούχοι θα χάσουν παντελώς τη βεβαιότητα που δημιουργεί ένα σύστημα δημόσιας ασφάλισης, ενώ υπάρχει κίνδυνος και για βιοτικό επίπεδο των πολιτών.
«Το νέο στοιχείο που είδα εγώ είναι ότι σε ο,τι αφορά την εθνική και ανταποδοτική σύνταξη μπαίνουν προϋποθέσεις. Θα εξαρτάται η καταβολή τους εφόσον συνάδουν με τις αντοχές της οικονομίας. Αν έχουμε μια εθνική σύνταξη, μετά από 20 χρόνια ασφάλισης, 386 ευρώ, αυτό δεν θα δεσμεύει τη νομοθεσία ότι μπορεί να το πάρει στο μέλλον κάποιος, εφόσον η οικονομία δεν θα έχει 2 ή 3% αύξηση του ΑΕΠ, αν έχει ένα ή μηδέν. Τη βεβαιότητα και την προσδοκία που έχει ο ασφαλισμένος και ο συνταξιούχος τη χάνει παντελώς. Αυτό το νέο στοιχείο κάνει ακόμα πιο επισφαλή αυτήν την πρόταση.
Σε μια πρόσφατη έρευνά μας υπολογίσαμε το κόστος μετάβασης στα 55 δισ. για τα επόμενα 25 χρόνια. Δηλαδή επιβαρύνει το προϋπολογισμό του κράτους και τα ταμεία σε ετήσια βάση κατά 1% του ΑΕΠ. Ποιος προϋπολογισμός και ποιος φορολογούμενος θα πληρώσει αυτό το 1% του ΑΕΠ για το κόστος μετάβασης που έχει μια τέτοια πρόταση; Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ανατρέπονται και οι μεσοπρόθεσμοι και μακροχρόνιοι στόχοι της ελληνικής οικονομίας ανεξάρτητα αν είναι σε μνημόνια ή όχι.
Αν από ένα μέτρο ή μία πρόταση δεν συνυπολογίζει κανείς τι επιπτώσεις θα έχει στα άλλα μεγέθη της οικονομίας, αντιλαμβάνεστε ότι δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα αβεβαιότητας και σε συλλογικό επίπεδο, εννοώ την ελληνική οικονομία και σε ατομικό επίπεδο, δηλαδή το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της».
Το αντιπαράδειγμα της Χιλής
Τόνισε ότι όπως έχει δείξει η διεθνής εμπειρία σε άλλες χώρες, όπως επί δικτατορίας Πινοσέτ στη Χιλή, όπου χρεοκόπησαν οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, το κόστος πέρασε στο κράτος και τους πολίτες. Υπογράμμισε πως η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να ρισκάρει ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
«Αν προχωρήσει αυτή η ιδέα (της ιδιωτικής ασφάλισης), μια σχετική διάταξη θα λέει για παράδειγμα ότι από το 2021 όποιος μπαίνει για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας θα έχει δικαίωμα αντί να επιλέγει υποχρεωτικά για επικουρική ασφάλιση του ΕΤΕΑΕΠ, θα μπορεί αν θέλει να επιλέγει και μια ασφαλιστική εταιρία. Η διεθνής εμπειρία μας λέει ότι όπου χρεοκόπησαν αυτά τα συστήματα, στη Χιλή ή σε ασφαλιστικές εταιρίες σε άλλες χώρε,ς χρεοκόπησαν κυρίως από αυτό το κόστος μετάβασης και γι αυτό σε όλες αυτές τις χώρες επεστράφη το δημόσιο και κοινωνικό σύστημα. Μια χώρα σαν την Ελλάδα έχει αυτήν την πολυτέλεια να περάσει μια τέτοια περιπέτεια».