Τα μαργαριτάρια του Vanity Fair

Ήλθε, είδε και αυτό που κατάλαβε είναι ότι σχεδόν όλα τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα οφείλονται... στον κακό μας το χαρακτήρα. Ο απεσταλμένος του Vanity Fair, Michael Lewis, προτίμησε να δεί τη σύγχρονη Ελλάδα σαν μια προέκταση της μονής Βατοπεδίου και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι για τα κακώς κείμενα δεν ευθύνονται μόνο οι κυβερνήσεις και οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλά σχεδόν το σύνολο του πληθυσμού, που είναι βουτηγμένο στο βούρκο της διαφθοράς. Δύσκολα φυσικά θα μπορούσε να έχει σχηματίσει διαφορετική εικόνα αφού ως επί το πλείστον προτίμησε να συναντηθεί με πρώην και νυν υπουργούς, διευθυντές εφημερίδων και στελέχη του ΔΝΤ.

Πολύ περισσότερο φάνηκε να μην δίνει την παραμικρή σημασία στις επιπτώσεις που είχε για την ελληνική οικονομία η άνιση ανάπτυξη της ΕΕ. Τις συνθήκες δηλαδή που οδήγησαν τις χώρες τις περιφέρειας στο περιθώριο  αφαιρώντας τους όλα τα μέσα άσκησης νομισματικής πολιτικής και επιτρέποντας στο Βερολίνο να δημιουργήσει ένα τεράστιο χάσμα στα επίπεδα παραγωγικότητας. Παραδόξως ήταν ένας Γερμανός αναλυτής, ο Winfried Wolf, που επεσήμανε σε πρόσφατο άρθρο του τις ευθύνες της ΕΕ και της Γερμανίας για τη σημερινή κατάσταση.

Είναι λοιπόν το άρθρο του Vanity Fair ανάξιο λόγου; Είναι μήπως η κριτική μας μια εγωιστική και εθνικιστική ματιά ανθρώπων που δεν ανέχονται να τους μιλάνε οι άλλοι για τα λάθη τους; Κάθε άλλο. Η σήψη και η διαφθορά που περιγράφει (ακόμη και όταν κάνει πρωτοφανή για δημοσιογράφο του επιπέδου του λάθη) είναι γνωστή σε όλους. Παρόλα αυτά, η προσέγγιση που θέλει όλα τα προβλήματα να ανάγονται στο DNA των Ελλήνων και κυρίως να αποδίδει ίσες ευθύνες σε έναν υπουργό οικονομικών και σε έναν υπάλληλο του ΟΣΕ είναι όχι μόνο φυλετικά και κοινωνικά ρατσιστική αλλά και άκρως επικύνδυνη. Για την ακρίβεια είναι η ίδια ακριβώς λογική που επιχειρεί να επιβάλλει και η κυβέρνηση αναγκάζοντας τον πληθυσμό σε αυτομαστίγωμα. Λυπούμαστε κύριοι της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ, αλλά δεν τα φάγαμε μαζί.