Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Brazil Wire και μεταφράζεται με την άδεια του Μέσου.

Σε οποιοδήποτε άλλο πολιτισμένο κράτος οι κατηγορίες εναντίον του Λούλα, καθώς και πολλών άλλων που στοχοποιήθηκαν στην ίδια υπόθεση, θα είχαν καταπέσει, ιδίως λόγω της πλήρους απαξίωσης του τεκμηρίου αθωότητας των κατηγορουμένων αλλά και όλων των νομότυπων διαδικασιών.

Η Επιχείρηση Πλυντήριο Αυτοκινήτων ξεκίνησε ένα κυνήγι κεφαλών εναντίον του Εργατικού Κόμματος (PT) και του πρώην προέδρου του, εφαρμόζοντας πρακτικές όπως παράνομους εξαναγκασμούς, ψυχολογικό εκβιασμό μαρτύρων, δικαστικούς διακανονισμούς μέσω κατευθυνόμενων μαρτυριών, παράνομες διαρροές τηλεφωνικών συνομιλιών, χρήση πιθανολογικών συμπερασμάτων και άφθονες πολιτικές καταδίκες χωρίς την ύπαρξη αποδείξεων.

Μέχρι και το γραφείο των συνηγόρων του Λούλα “παγιδεύτηκε” από τους ένθερμους υπερασπιστές του νόμου. Στις Ηνωμένες Πολιτείες – τη χώρα που ενέπνευσε αυτούς τους αυτόκλητους υπερασπιστές –  η τηλεφωνική παρακολούθηση δικηγορικών γραφείων ορίζεται ως ένα άκρως σοβαρό έγκλημα, που επισύρει αυτόματα φυλάκιση για τους δράστες, ενώ τα στοιχεία – ακόμα και τα ενοχοποιητικά – που συλλέχθηκαν από τις παγιδευμένες συνομιλίες αποκλείονται από τη δικογραφία.

Ωστόσο, με την στήριξη των ΜΜΕ και των πανίσχυρων ιδιοκτητών τους, οι δράστες μεταμορφώθηκαν σε ήρωες, ειδικά για αυτούς που μάχονται εναντίον του Εργατικού Κόμματος αλλά και για το στρατόπεδο των πρωτο-φασιστών που θριάμβευσαν στις εκλογές του 2018, μετά από μια εκλογική περίοδο γεμάτη με ψευδείς ειδήσεις και παράνομες καταδίκες.

Με αυτόν τον τρόπο στήθηκε το παιχνίδι μεταξύ του τότε δικαστή Σέρτζιο Μόρο – και νυν υπουργού δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Μπολσονάρο – και των εισαγγελέων, το οποίο εξυπηρέτησε ένα μεγάλο πολιτικό σχέδιο που ξεπερνούσε τις προσωπικές φιλοδοξίες των εμπλεκομένων.

Αλλά αυτό δεν είναι παρά ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας.

Δεν ήταν ούτε ο Μόρο ούτε ο ομοσπονδιακός εισαγγελέας Ντέλταν Νταλανιόλ που σχεδίασαν και έθεσαν σε εφαρμογή αυτή τη στρεβλή και πολιτικά υποκινούμενη επιχείρηση. Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιοποιήθηκαν προσφάτως, η Επιχείρηση Πλυντήριο Αυτοκινήτων σχεδιάστηκε και καθοδηγήθηκε από το Αμερικανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης.

Η επιρροή που άσκησαν οι ΗΠΑ στην εισαγγελία της Βραζιλίας αποδεικνύεται από διάφορα διπλωματικά έγγραφα που διέρρευσαν στα Wikileaks και δημοσιεύτηκαν από διάφορες ειδησεογραφικές σελίδες. Αυτές οι συνομιλίες φανερώνουν πως το “Πλυντήριο Αυτοκινήτων” ήταν μια επιχείρηση βγαλμένη από τα εγχειρίδια της Αμερικανικής διπλωματίας και συγκεκριμένα του Αμερικανικού Υπουργείου Δικαιοσύνης.  

Οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν τη δική τους νομοθεσία και το δικό τους νομικό σύστημα για να επιβάλλουν τα συμφέροντα τους παγκοσμίως. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο Νόμος για τις Πρακτικές Διαφθοράς στο Εξωτερικό (Foreign Corrupt Practices Act). Επιδίωξη του νόμου αυτού είναι η αποτροπή χρηματικών δοσοληψιών μεταξύ εταιρειών και κυβερνητικών αξιωματούχων με αντάλλαγμα προνόμια. Ο νόμος αυτός έχει ένα ξεκάθαρα εξωχώριο χαρακτήρα. Αυτό σημαίνει ότι το Αμερικανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης μπορεί να διερευνήσει υποθέσεις διαφθοράς σε οποιαδήποτε χώρα, εφόσον η εταιρεία που βρίσκεται υπό έρευνα έχει τη παραμικρή σύνδεση με τις ΗΠΑ. Σύμφωνα με αυτόν τον νόμο, όποια εταιρεία διαθέτει ή πουλάει μετοχές στο Αμερικανικό χρηματιστήριο ή διατηρεί τραπεζικό λογαριασμό στη χώρα μπορεί να ελεγχθεί από τις αμερικανικές αρχές.

Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών χρησιμοποιεί αυτόν τον νόμο ως εφαλτήριο για να επιβάλει μια διεθνή δικαιοδοσία, διερευνώντας βάσει αυτού υποθέσεις διαφθοράς παγκοσμίως. Καθώς οι περισσότερες πολυεθνικές έχουν επιχειρηματική δραστηριότητα στις ΗΠΑ, αυτό τις θέτει υπό τον έλεγχο της αμερικανικής δικαιοσύνης και της πολιτικής ατζέντας της Ουάσινγκτον. Κατ’αυτόν τον τρόπο, αυτή η φαινομενικά ουδέτερη διεθνής καταπολέμηση της διαφθοράς μπορεί πολύ εύκολα να διαστρεβλωθεί προς όφελος συγκεκριμένων γεωπολιτικών και γεωοικονομικών συμφερόντων.

Στο πρόσφατο βιβλίο του, The American Trap, ο Φρέντερικ Πιερούτσι, πρώην στέλεχος της γαλλικής εταιρείας Alstom, κατηγορεί τις ΗΠΑ ότι χρησιμοποιεί τη νομοθεσία της αλλά και το σύστημα διεθνούς δικαστικής συνεργασίας ως “οικονομικό όπλο” εναντίον των ξένων ανταγωνιστών των Βορειοαμερικανικών επιχειρήσεων. Με άλλα λόγια, ο Πιερούτσι αναφέρεται σε έναν “νομικό ιμπεριαλισμό” ο οποίος συνεισφέρει αποφασιστικά στην ενίσχυση των πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων των ΗΠΑ παγκοσμίως.

Ο Πιερούτσι συνελήφθη από το FBI στη Νέα Υόρκη και, βάσει του νόμου κατά της διαφθοράς στο εξωτερικό, κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε υπόθεση δωροδοκίας στην Ινδονησία. Ακόμα και αν η κατηγορία είναι αληθινή, η υπόθεση παραμένει αδιανόητη: στέλεχος γαλλικής εταιρείας, ο οποίος έχει ενδεχόμενα διαπράξει ένα έγκλημα στην Ινδονησία, συλλαμβάνεται από τις αμερικανικές αρχές στις ΗΠΑ, βάσει ενός αμερικανικού νόμου.

Αυτό που συνέβη στην πραγματικότητα όμως, είναι ότι η πίεση που άσκησε το Αμερικανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης στην Alstom είχε ως αποτέλεσμα την πώληση ενός μεγάλου κομματιού της εταιρείας στην αμερικανική General Electric, η οποία εδώ και καιρό είχε βάλει στο μάτι τη γαλλική εταιρεία. Σύμπτωση;

Το ίδιο συνέβη και με την κινεζική εταιρεία Huawei, την οποία θέλει να καταστρέψει η Ουάσινγκτον. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ άσκησε πιέσεις στην καναδική κυβέρνηση να συλλάβει την οικονομική διευθύντρια της εταιρείας, Μενγκ Ουάνγκζου, στο Βανκούβερ. Η Ουάνγκζου κατηγορείται για παραβίαση των οικονομικών κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στο Ιράν από τις ΗΠΑ. Και αυτό σύμπτωση;

Η επιχείρηση που στήθηκε στη Βραζιλία με επικεφαλής τον τότε δικαστή Μόρο και τον εισαγγελέα Νταλανιόλ συνέβαλε καθοριστικά στη διάλυση της παραγωγικής αλυσίδας πετρελαίου και φυσικού αερίου της χώρας, οδηγώντας στην πώληση των αποθεμάτων προεβαποριτικού (pre-salt) πετρελαίου σε τιμές χαμηλότερες από αυτές που ισχύουν στην αγορά, αλλά και στην υποβάθμιση της ανταγωνιστικότητας του κατασκευαστικού κλάδου, διακινδυνεύοντας παράλληλα στρατηγικά έργα εθνικής ασφάλειας, όπως την κατασκευή πυρηνικών υποβρυχίων. Σύμφωνα με στοιχεία της εταιρείας συμβούλων GO Associados, η Επιχείρηση Πλυντήριο Αυτοκινήτων οδήγησε σε πτώση του ΑΕΠ κατά 2,5 μονάδες το 2015, ενώ χάθηκαν χιλιάδες θέσεις εργασίας. Άλλη μια σύμπτωση;

Αντικειμενικά μιλώντας, η Επιχείρηση Πλυντήριο Αυτοκινήτων ωφέλησε τα αμερικανικά γεωοικονομικά και γεοπολιτικά συμφέροντα τόσο στη Βραζιλία όσο και στην ευρύτερη περιοχή. Αντιθέτως, τα συμφέροντα του Βραζιλιάνικου λαού και της χώρας ζημιώθηκαν. Οι διώξεις κατά του Λούλα και του Εργατικού Κόμματος ήταν το μέσο για την επίτευξη υψηλότερων στόχων. Ο Μόρο και ο Νταλανιόλ ήταν απλώς πιόνια σε ένα παιχνίδι κυριαρχίας το οποίο είτε δεν γνώριζαν, είτε, ακόμα χειρότερα, υπηρέτησαν συνειδητά.

Και υπάρχουν και άλλες υποθέσεις που δεν γνωρίζουμε. Για παράδειγμα, γιατί η βραζιλιάνικη αεροναυπηγική εταιρεία Embraer εξαγοράστηκε τόσο γρήγορα από την αμερικανική Boeing; Ήταν για λόγους αυστηρά οικονομικούς ή το αμερικανικό υπουργείο δικαιοσύνης, χρησιμοποιώντας τις γνωστές μεθόδους, “επηρέασε” την αγοραπωλησία; Η Embraer είχε κατηγορηθεί από τις αμερικανικές αρχές για δωροδοκία στην Δομινικανή δημοκρατία και την Ινδία. Σύμπτωση και πάλι; Ίσως όχι.

Σε ένα κυρίαρχο κράτος η υπόθεση αυτή θα έχει ήδη διερευνηθεί και οι πραγματικοί ένοχοι θα είχαν τιμωρηθεί. Στη Βραζιλία του Ζαΐρ Μπολσονάρου όμως, μια χώρα σε πλήρη υποτέλεια στις ΗΠΑ, και στην οποία πρόσωπα όπως ο Μόρο και ο Νταλανιόλ θεωρούνται ήρωες, πολύ δύσκολα θα αποδοθεί δικαιοσύνη. Σε μια χώρα, η οποία έχει μεταμορφωθεί και πρακτικά σε αποικία, ο “νομικός ιμπεριαλισμός” των ΗΠΑ έχει αποκτήσει βαθιές ρίζες στο δικαστικό σύστημα.

Αν η υπόθεση διερευνηθεί ποτέ, οι έρευνες πιθανόν να περιοριστούν στον Μόρο και τον Νταλανιόλ, προς όφελος του Μπολσονάρου, ο οποίος θα προτιμούσε να ξεφορτωθεί τον Μόρο.  

Μια επιχείρηση ελέγχου της ζημιάς του σκανδάλου για τη “διάσωση” της εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας ήδη ετοιμάζεται. Αλλά αυτό δεν θα είναι παρά μια επιφανειακή εκκαθάριση.

Ο Μόρο, ο Νταλανιόλ και ο ίδιος ο πρόεδρος Μπολσονάρου είναι μόνο πιόνια, και τα εγκλήματά τους είναι καθοριστικά για το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της Βραζιλίας: τη διάλυση της δημοκρατίας, της εθνικής κυριαρχίας και της οικονομίας της χώρας.

Ο Λούλα μάς είχε προειδοποιήσει: το διακύβευμα είναι η εθνική κυριαρχία.  

Η μετάφραση έγινε συλλογικά από μέλη της πλατφόρμας των 1101.