Η ιστορία είναι γνωστή για το πικρό της χιούμορ, και οι προφητείες είναι ένας από τους τρόπους που χρησιμοποιεί για να μας κάνει πλάκα. Έτσι, όταν τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης του ΓΑΠ άρχισε να διαφαίνεται ότι η οικονομική κρίση όχι απλά είχε χτυπήσει την πόρτα της Ελλάδας αλλά -σε συνεργασία και με την εξαιρετική δουλειά που είχαν κάνει όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις- είχε ξαπλώσει και στο κρεβάτι της, το σύστημα πήρε το όπλο του. 
 
Τα ΜΜΕ κλήθηκαν να εξηγήσουν στον απλό και εύπιστο λαό ότι σε περίπτωση που δεν ακολουθούσαμε πιστά τις προσταγές των διεθνών αγορών κινδυνεύαμε σοβαρά να μας πετάξουν έξω από την ευρωπαϊκή νομισματική ένωση. Και τι θα σήμαινε άραγε αυτό για την καθημερινότητά μας;
 
Η εταιρεία αναλυτών Exclusive Analysis ανέλαβε για λογαριασμό της Huffington Post να προβλέψει το μέλλον της Ελλάδας σε περίπτωση που ο Γιώργος Παπανδρέου σήκωνε το πιστόλι που είχε τοποθετήσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και πυροβολούσε το πόδι του. Ανάλογες εκτιμήσεις έκαναν και άλλα ευαγή ιδρύματα, όπως η τράπεζα Alpha Bank -που κανένα συμφέρον δεν είχε από την παραμονή στο ευρώ άλλωστε- αλλά αντίστοιχες μελέτες δημοσιεύτηκαν και από «θεσμικά» όργανα, όπως  το ΙΟΒΕ και ο ΣΕΒ. Όλες οι μελέτες τους συμφωνούσαν μέχρι κεραίας και άρα δεν θα μπορούσαν παρά να έχουν απόλυτο δίκιο. Ας δούμε λοιπόν τι θα συνέβαινε στην περίπτωση που η Ελλάδα αντί να υπογράψει τα μνημόνια με την τρόικα αποφάσιζε να προχωρήσει σε στάση πληρωμών και έξοδο από το ευρώ.
 
Σύμφωνα με το σενάριο αυτό, καταρχάς οι πληρωμές στο εξωτερικό θα αναστέλλονταν αμέσως, ενώ και στο εσωτερικό το κράτος θα αδυνατούσε να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του. Οι μεγάλες πολυεθνικές θα σταματούσαν αμέσως τις επενδύσεις τους στην Ελλάδα. Η Ελλάδα θα αναγκαζόταν να γυρίσει στο εθνικό νόμισμα στην αρχή σε ισοτιμία ένα προς ένα με το ευρώ, αλλά σύντομα η νέα δραχμή θα υποτιμούνταν σε ποσοστό από 30 έως και 60 τοις εκατό (οι προβλέψεις διέφεραν σε αυτό το σημείο). Τούτο θα σήμαινε αφενός απώλεια των καταθέσεων των πολιτών και αφετέρου μαζική συρρίκνωση των μισθών, που θα επέφερε άμεσο χτύπημα στο βιοτικό επίπεδο. Τα φάρμακα θα ακρίβαιναν σε λίγους μήνες και οι κοινωνικές παροχές θα μειώνονταν αισθητά. 
 
Ο Πολ Ντόνοβαν, οικονομολόγος της UBS, προέβλεπε ότι το εμπόριο θα κατέρρεε σε όλα τα επίπεδα. Στο εσωτερικό της χώρας τα καταστήματα θα έκλειναν το ένα μετά το άλλο, ενώ, παρά τις προβλέψεις κάποιων αιρετικών συναδέλφων του,  ο ίδιος προέβλεπε ότι ούτε οι εξαγωγές θα ωφελούνταν σημαντικά αφού παρά τη μείωση του εργατικού κόστους οι πρώτες ύλες -που βασίζονται στις εισαγωγές- θα αύξαναν σημαντικά το κόστος παραγωγής. Η μελέτης της Alpha Bank προέβλεπε ότι η τιμή του πετρελαίου θα διπλασιαζόταν και οι ελληνικές οικογένειες θα δυσκολεύονταν να θερμάνουν τα σπίτια τους.
 
Η κατάρρευση του εμπορίου και της βιομηχανίας, σύμφωνα με τον ΣΕΒ, θα δημιουργούσε τεράστιο πρόβλημα ανεργίας που μπορεί να πλησίαζε ακόμα και το εφιαλτικό 40%. Το συνταξιοδοτικό σύστημα θα δεχόταν καίριο πλήγμα και οι συντάξεις θα «κουρεύονταν» σε ποσοστό πάνω από 30%. Η αδυναμία των νοικοκυριών θα έφτανε σε τέτοιο σημείο που θα δημιουργείτο μια νέα τάξη νεόπτωχων που δεν θα είχαν τη δυνατότητα να έχουν ούτε καν ρεύμα στο σπίτι τους.
 
Ο Πολ Ντόνοβαν τέλος φοβόταν και κάτι άλλο, ακόμα πιο σημαντικό και τρομακτικό: «Τα ιστορικά δεδομένα δεν είναι ενθαρρυντικά» έγραφε, «Ενώ τα ισχυρά μέρη μιας διαρρηχθείσας νομισματικής ένωσης γενικά είναι σε θέση να διατηρήσουν την κοινωνική τάξη, οι πιο αδύναμες χώρες που βγαίνουν από μια νομισματική ένωση τείνουν να κινούνται σε πιο αυταρχικές μορφές διακυβέρνησης ή να ενισχύουν την εξουσία μιας ήδη αυταρχικής κυβέρνησης».
 
Διαβάζοντας δυόμιση χρόνια αργότερα όλα τα παραπάνω, μόνο ένα πράγμα μας έρχεται στο μυαλό: Στο τσακ τη γλυτώσαμε.