-Η πτήση σας ήταν καλή, ελπίζω.
-Ναι, καλύτερη απ’ ό,τι συνήθως. Ήταν πολύ ευχάριστη. Σταματήσαμε στη Χαβάη για μια μέρα και στο Γκουάμ για την αλλαγή της ώρας. Είναι πιο εύκολο έτσι. Αλλά ο Πρωθυπουργός τα ξέρει αυτά. Είναι σπουδαίος ταξιδιώτης.
-Όχι, όχι εγώ. Αλλά σαν ταξιδιώτης, ελάτε μια και καλή στο σπίτι σας, στην Κίνα. Γι’ αυτόν τον ταξιδιώτη, κάθε ταξίδι είναι μια μετάνοια πια. Είμαι περήφανος που σας υποδέχομαι.
-Οι ειδήσεις είναι κάπως μυστηριώδεις: Όταν έσφιξα το χέρι του Τσου Εν Λάι, σ’ ένα απλό χωράφι έξω απ’ το Πεκίνο, πριν λίγο, όλος ο κόσμος μας άκουγε.
-Μπορώ να…
-Και αν και μιλούσαμε σιγά, τα μάτια και τ’ αφτιά της ιστορίας έπιαναν κάθε κίνηση…
-Να σας συστήσω…
-Και κάθε λέξη μάς μεταμόρφωνε, καθώς εμείς, καθηλωμένοι…
-Τον αναπληρωτή υπουργό Ασφαλείας.
-Γράφαμε ιστορία. Τα σφιγμένα χέρια μας διαμόρφωναν το χρόνο. Κάθε στιγμή ξεχώριζε καθαρά.
 
Τον Φλεβάρη του 1972, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον επισκέφθηκε το Πεκίνο. Επρόκειτο για μια θεαματική στροφή στην αμερικανική πολιτική, καθώς οι δυο χώρες δεν είχαν σχέσεις για 25 περίπου χρόνια. Αυτή η επίσκεψη, που ήταν έμπνευση του Χένρι Κίσινγκερ, σκοπό είχε να αλλάξει την διεθνή ισορροπία και να ανανεώσει τις δυνατότητες συνομιλίας μεταξύ των κλασικών ψυχροπολεμικών υπερδυνάμεων, αλλά και να διευκολύνει την αμερικανική στρατιωτική μηχανή στην απεμπλοκή της από τον πόλεμο του Βιετνάμ. Κάτι τέτοιο ήταν απαραίτητο για να καταφέρει να επανεκλεγεί ο Νίξον στις εκλογές του Νοέμβρη του 1972, πράγμα που συνέβη φυσικά (αν και η τύχη του Νίξον είναι γνωστή, όταν βγήκε στην επιφάνεια το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ δυο χρόνια αργότερα).
Το 1983, ο σκηνοθέτης Πίτερ Σέλαρς πρότεινε στον αμερικανό συνθέτη Τζον Άνταμς να γράψει μια όπερα με θέμα αυτή την επίσκεψη. Η όπερα αυτή, με τίτλο “Nixon in China”, σε λιμπρέτο της Άλις Γκούντμαν πρωτοπαρουσιάστηκε το 1987 κι έκτοτε παρουσιάζεται τακτικά σε μεγάλες όπερες του κόσμου. Το βίντεο που επιλέξαμε παραπάνω είναι από την πρόσφατη παραγωγή της Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης (2011).