Εναλλακτική λύση Ιρλανδία

Ο πρώτος υπουργός οικονομικών των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Αλεξάντερ Χάμιλτον, έκανε τότε αυτό που πρέπει να κάνουν οι ευρωπαίοι ηγέτες τώρα. Το έθνος που  γεννιόταν αποτελείτο από πολιτείες με βαριά χρέη και ο Χάμιλτον τα μετέφερε στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό, εκκαθαρίζοντας στην πορεία τα θαλασσοδάνεια και σταματώντας τους κερδοσκόπους (κάποιοι από τους οποίους ήταν και στενοί φίλοι του). Όμως, αντιμέτωποι με μια αντίστοιχη κρίση, οι Ευρωπαίοι δεν έχουν σχέδιο. Όπως θα έλεγε ο Τσώρτσιλ «Αποφάσισαν μόνο ότι θα παραμείνουν αναποφάσιστοι, σταθεροί στην αστάθεια, αμετακίνητα φτερά στον άνεμο, στέρεοι στην ρευστότητά τους, πανίσχυροι στην αδυναμία τους.» Οι ηγέτες σέρνονται από κρίση σε κρίση, απαντώντας στα γεγονότα, όχι διαμορφώνοντάς τα.

Το πολιτικό κατεστημένο (μεγάλα κόμματα, κορυφές της γραφειοκρατίας) στα κράτη μέλη, περιλαμβανομένης και της Ιρλανδίας, δεν έχει διδαχθεί τίποτα. Βασανίζονται ακόμη από την ψευδαίσθηση όταν αν απλά είναι «καλοί Ευρωπαίοι» και κάνουν ό,τι τους πουν θα βγουν από το χάος. Επειδή όμως οι Βρυξέλλες και η Φρανκφούρτη έχουν την τάση να αντιδρούν στα γεγονότα, πρέπει να τους δώσουμε κάτι στο οποίο να αντιδράσουν.

Αν μη τι άλλο προκειμένου να υποχρεώσει την Ευρώπη σε αποφάσεις, η Ιρλανδία χρειάζεται ένα σχέδιο Β. Πρέπει να αρχίσουμε άμεσα να εκτυπώνουμε άλλο νόμισμα- στην περίπτωση της Ιρλανδίας, την ιρλανδική λίρα. Πρέπει να πούμε στα αδέλφια μας στην Ευρώπη ότι η αποτυχία της ομοσπονδοποίησης και της διαγραφής του τμήματος των χρεών μας που σχετίζεται με τις τράπεζες θα έχει ως αποτέλεσμα να αποχωρήσουμε από το ευρώ, να μειώσουμε τις δαπάνες μας, να ρευστοποιήσουμε τις χρεοκοπημένες τράπεζες και να διαλύσουμε την Επιχείρηση Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων (ΝΑΜΑ). Αυτά τα μέτρα θα αποκαταστήσουν γρήγορα την ανταγωνιστικότητα. Πρέπει να δείξουμε ότι αν χρειαστεί, μπορούμε να πάρουμε τον δικό μας δρόμο.

Μπορεί να ακούγεται δύσκολο, αλλά η εναλλακτική είναι να ματώσουν γενιές και γενιές Ιρλανδών για να πληρώσουν ένα πολιτικό εγχείρημα που έχει βαλτώσει και το οποίο, χωρίς επείγουσα και ριζική μεταρρύθμιση οδεύει προς παταγώδη αποτυχία. Αν η Ευρώπη δεν δείξει το δρόμο, πρέπει να ακολουθήσουμε τα βήματα των προγόνων μας και να ηγηθούμε εμείς.

Ως πεπεισμένος φεντεραλιστής, δεν θέλω να συμβεί κάτι τέτοιο. Το όραμά μου είναι για μια Ευρώπη ενωμένη, δημοκρατική, διαφανή και ισχυρή. Για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, με άμεσα εκλεγμένη και εξουσία που λογοδοτεί, με τη δύναμη των μεγάλων χωρών να περιορίζεται ωστε να μην βλάπτει τις μικρές, με τον φορολογικό ανταγωνισμό να είναι τόσο ελεύθερος ανάμεσα στην Ιρλανδία και τη Γαλλία όσο είναι ανάμεσα στο Τέξας και την Καλιφόρνια. Οπου τα κράτη μέλη είναι κυρίαρχα αλλά μια υπόλογη, αποτελεσματική και μικρή κεντρική κυβέρνηση  μας ωθεί όλους προς την ίδια κατεύθυνση.

Η λύση είναι μόνο μία. Η Ευρώπη πρέπει να μεταφέρει τα χρέη των μελών της σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Η μισο-ένωση έχει αποτύχει περίτρανα.