Από τον περασμένο Φεβρουάριο είχε κατατεθεί η πρόταση, στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, ώστε να παρουσιαστεί στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, μετά τη λήξη του φεστιβάλ, μια παράσταση αφιερωμένη στα 60 χρόνια των Επιδαυρίων, που ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 1954, με τον Ιππόλυτο του Ευριπίδη από το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη. Επισήμως, το Φεστιβάλ ξεκίνησε το 1955, αλλά όλοι θεωρούμε ότι ξεκίνησε το 1954, λόγω ακριβώς αυτού του γεγονότος. Η παράσταση θα ήταν αφιερωμένη σε αυτά τα 60 χρόνια, και κυρίως στην καλλιτεχνική προσωπικότητα του Ροντήρη, και θα περιελάμβανε κομμάτια από τραγωδίες που έχει ανεβάσει ο μεγάλος σκηνοθέτης, ερμηνευμένα από κάποιους πολύ σημαντικούς ανθρώπους του παλιού Εθνικού, αλλά και νεώτερους ηθοποιούς, όπως και τραγουδιστικά μέρη από χορικά των εν λόγω παραστάσεων, που έχουν υπογράψει μεγάλοι συνθέτες, από τον Μητρόπουλο έως τον Θεοδωράκη. Μέσα σε όλους τους άλλους, θα εμφανιζόταν να τραγουδήσει ένα χορικό του Μητρόπουλου και η Τερέζα Στράτας.
Από το Φεβρουάριο, τελικά το Αρχαιολογικό Συμβούλιο έδωσε την άδειά του αρκετά καθυστερημένα, προς τα τέλη Ιουλίου, αλλά παρ΄όλα αυτά, οι συντελεστές έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά για να τα καταφέρουν να προλάβουν.
Είναι γνωστό πως ο Δήμος της περιοχής έχει δικαίωμα, μετά τη λήξη των Επιδαυρίων, να ανεβάζει στο θέατρο μία παράσταση. Δεν είναι πάντα πρώτης ποιότητας, για να είμαστε ειλικρινείς, αλλά έχει κάθε δικαίωμα.
Ο κος Λούκος όμως είχε μεγάλη αντίρρηση, και μάλιστα έμαθα πως διαμαρτυρήθηκε στη ΓΓ του Υπ. Πολιτισμού κα Μενδώνη, γιατί δόθηκε τελικά η Επίδαυρος σε αυτήν την παράσταση.
Από κει και πέρα, ο κος Λούκος έκανε ό,τι μπορούσε για να μη γίνει η παράσταση, με αποκορύφωμα ότι έκοψε το φως και απέσυρε τον τεχνικό εξοπλισμό του Θεάτρου, με τη δικαιολογία ότι δεν είχε χρήματα το φεστιβάλ να πληρώσει επιπλέον ημέρες γι’ αυτά, παρόλο που οι διοργανωτές τον είχαν διαβεβαιώσει πως τα συγκεκριμένα έξοδα θα ήταν όλα δικά τους.
Και κάπως έτσι, η παράσταση δεν έγινε, αλλά οι συντελεστές ετοιμάζουν την παράστασή τους για του χρόνου, μιας και την έγκριση την έχουν, παρά τις αντιρρήσεις του κου Λούκου, ο οποίος είναι προφανές πως δεν θέλει να συμβαίνει τίποτε άλλο στην Επίδαυρο, εκτός από αυτά που ο ίδιος διαλέγει – αντίθετα βέβαια από το Ηρώδειο, που τον Σεπτέμβριο είναι ελεύθερο για εκτός Φεστιβάλ εκδηλώσεις.
Και να σκεφτεί κανείς κάτι, που ο κος Λούκος, απ’ ότι ξέρω ευνοούμενος όλων ανεξαρτήτως των κομμάτων ανάλογα τι έχει να κερδίσει απ’ το καθένα, αν και καλλιτεχνικός διευθυντής στο εν λόγω φεστιβάλ μάλλον δε γνωρίζει. Στα χαρτιά για την ίδρυση του Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος της Επιδαύρου, το 1954 αναφέρεται πως το συγκεκριμένο φεστιβάλ πρέπει να είναι μόνον αρχαίου δράματος και αυτό είναι μία «απαίτηση», ας πούμε, των κατοίκων της περιοχής τότε, οι οποίοι παραχώρησαν δωρεάν τα οικόπεδά τους, χωρίς απαλλοτρίωση, χωρίς τίποτε, για να φτιαχτούν οι δρόμοι και ο χώρος μέχρι το θέατρο. Αυτό το γράφω γιατί είναι προφανές πως ο κος Λούκος δεν το ξέρει, αλλιώς δε θα «κορόιδευε» στις συνεντεύξεις του αυτούς που πιστεύουν ότι στην Επίδαυρο πρέπει να παίζονται μόνο παραστάσεις Αρχαίου Δράματος. Τα συμβόλαια από τότε άλλα λένε. Αλλά και να μην υπήρχαν αυτά τα συμφέροντα, αν έχεις το μοναδικό φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος του κόσμου, επί 60 χρόνια στο ωραιότερο θέατρο του πλανήτη, δεν το διαλύεις, όσο σημαντικές και αν είναι οι άλλες παραστάσεις που βάζεις. Έχεις χώρους για τις άλλες παραστάσεις. Τη μοναδικότητα αυτού του Φεστιβάλ δεν πρέπει να χάσεις. Αλλά δεν περιμένω βέβαια από τον κο Λούκο να γνωρίζει ούτε περί Αρχαίου Δράματος ούτε περί Επιδαυρίων ούτε γενικά περί Θεάτρου. Έτσι κι αλλιώς, υπεύθυνος για το χορό είναι ο άνθρωπος, σε μια όπερα της Γαλλίας, που δεν είναι, φυσικά, η Όπερα των Παρισίων.