Ούτε είμαι ούτε παριστάνω τον ειδικό περί εικαστικών. Όσον αφορά δε την Μοντέρνα Τέχνη, εκεί είναι που είμαι και τελείως άσχετος. Τα βασικά μόνο ξέρω, κι αυτά με το ζόρι. Όταν δε σε ενδιαφέρει άμεσα κάτι αλλά και όταν δε σε εκφράζει αισθητικά, δεν ασχολείσαι πολύ μ’ αυτό. Ξέρω όμως καλά ποιοί ξέρουν και ποιοί εκτιμώνται στην Ελλάδα και στο εξωτερικό – κυρίως στο εξωτερικό, γιατί εδώ δε θα έλεγα πως η γνώση, ειδικά περί Μοντέρνας Τέχνης, ξεχειλίζει – όσον αφορά τα συγκεκριμένα θέματα. Επίσης ξέρω και όταν δεν ξέρω μπορώ να καταλάβω από τα λεγόμενα και τις κινήσεις τους, ποιοί δεν ξέρουν περί Μοντέρνας Τέχνης κλπ, αλλά προσπαθούν απελπισμένα να πάρουν μια θεσούλα, μια καρεκλίτσα, κάτι για να τους βοηθήσει να υπάρξουν.
Η κυρία Άννα Καφέτση παύθηκε από τη θέση της Διευθύντριας του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης από το υπουργείο Πολιτισμού, και αυτό βέβαια είναι ένα πολύ μελανό σημείο και για το ΥΠΠΟ γενικά και για τον κο Τασούλα ειδικά. Και για τον κο Σαμαρά θα έλεγα, γιατί ο πρωθυπουργός ευθύνεται για ότι κάνουν τα υπουργεία και οι υπουργοί του.
Η κυρία Άννα Καφέτση έχει γνώσεις, κύρος και σεβασμό ως προς το πρόσωπό της και το έργο της, εδώ και στο εξωτερικό, από όλους αυτούς που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος σαν αυτήν. Φαντάζομαι δε θα έχει ούτε κύρος ούτε εκτίμηση από ανθρώπους που δεν αξίζουν τον κόπο, οπότε κι αυτό προς τιμήν της είναι.
Στην ουσία αυτή έφτιαξε το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης που μέσα από το υπέροχο αυτό κτήριο που έχει φτιαχτεί στη θέση του ΦΙΞ στη Συγγρού, ετοιμάζεται, σύντομα ελπίζω, να ξεκινήσει επισήμως τη λειτουργία του.
Υπήρξαν αντιδικίες και χωρίς να το έχω ψάξει πολύ το θέμα έμαθα πως ένα από τα σημεία εξαιτίας των οποίων είχε επέλθει ρήξη ήταν και πως η κα Καφέτση ήθελε να έχει τον απόλυτο έλεγχο του Μουσείου και, συν όλα τα άλλα, να αποφασίζει εκείνη για το ποιά έργα θα αγοραστούν από το μουσείο και ποιά όχι.
Αν ισχύει αυτό που έμαθα, φαντάζομαι πολλοί θα το θεωρήσουν ότι «δεν είναι σωστό», ότι «δεν είναι δημοκρατικό», ότι «πρέπει να υπάρχει έλεγχος για το που πανε τα λεφτά του ελληνικού λαού» κλπ κλπ. Στην πραγματικότητα βέβαια, είναι η συνηθισμένη πρακτική σε αυτές τις καταστάσεις, αυτός που αναλαμβάνει το μουσείο, αναλαμβάνει και όλα τα υπόλοιπα, γιατί υποτίθεται πως δίνει την υπογραφή του, αισθητική και διοικητική, στον χώρο που διευθύνει.
Όπως και να έχει το πράγμα, η κα Καφέτση μπορούσε και ήξερε να διαλέξει τι έπρεπε να έχει και τι όχι, τι έπρεπε να αγοραστεί και τι όχι, από ένα μουσείο μοντέρνας τέχνης μιας χώρας, κακά τα ψέμματα, ολίγον τριτοκοσμικής στα εικαστικά της. Κάποιοι είχαν αντίρρηση. Το κακό είναι πως είχε αντίρρηση και ο υπουργός Πολιτισμού. Και καλό είναι να ανασκάπτεις με σεβασμό την Αμφίπολη, βεβαίως και τα αρχαιολογικά σε αυτή τη χώρα οφείλουν να είναι στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος, αλλά καλό είναι να ξέρουμε τι μας γίνεται και στα υπόλοιπα.
Δεν ξέρω ποιός, πραγματικά πολύ κακός σύμβουλος, έκανε τον κο Τασούλα να φτάσει σε αυτή την απομάκρυνση, της κας Καφέτση από τη θέση της στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, πάντως είναι σίγουρο πως δεν τον τιμά ούτε θα είναι από τα εύσημά του από τη θητεία του στο ΥΠΠΟ. Ίσως όλο αυτό να έγινε απλώς για να βάλουν κάποιον ή κάποια ποιό ταιριαστό/η σε πολιτικές προτιμήσεις. Μπορεί πλέον να βάλουν κάποιον σχετικό που να είναι και καλός. Στο κάτω κάτω, ουδείς αναντικατάστατος. Το πρόβλημα δεν είναι γιατί αλλάζει ένας διευθυντής, το πρόβλημα είναι γιατί όταν έχεις όντως τον ιδανικό διευθυντή και τον αλλάζεις…