Για να είμαι ειλικρινής, δεν πιστεύω πως για τη θέση του Υπουργού Πολιτισμού θα ήταν ιδανικός είτε ένας καλλιτέχνης είτε ένας δημοσιογράφος του πολιτιστικού ρεπορτάζ, όσο σημαντικοί κι αν ήταν αυτοί στην κανονική τους δουλειά. Με την ίδια λογική, δε χρειάζεται να είσαι αγρότης για να είσαι καλός υπουργός Γεωργίας ή στρατηγός για να πας στο υπουργείο Εθνικής Αμύνης. Όχι πως δεν είναι δυνατόν να είσαι όλα αυτά και να είσαι και καλός υπουργός, αλλά δεν είναι αυτά που θα σε κάνουν καλό υπουργό, είναι άλλα τα ταλέντα που πρέπει να έχεις για κάτι τέτοιο. Έτσι κι αλλοιώς το έχω ξαναγράψει, θεωρώ το υπουργείο Πολιτισμού ένα άχρηστο υπουργείο, το υπουργείο Παιδείας είναι πολύ πιο σχετικό με τον πολιτισμό σε μια χώρα και πολύ πιο χρήσιμο, αλλά εν πάσει περιπτώσει, αφού υπάρχει ας κάνει πέντε πράγματα.
Ξέρω επίσης πως πολλοί εποφθαλμιούσαν το υπουργείο Πολιτισμού μέσα από το ΣΥΡΙΖΑ και ξέρω πως αυθεντικοί συριζαίοι δεν είχαν ενθουσιαστεί με την παρουσία του κου Ξυδάκη σε αυτή τη θέση. Αλλά ο Νίκος Ξυδάκης είναι ένας αξιοπρεπής, προσεκτικός, ήρεμος άνθρωπος, υπεύθυνος του πολιτιστικού μιας μεγάλης εφημερίδας για χρόνια – πράγμα που σημαίνει ότι έχει συγκεκριμένες και παγιωμένες θέσεις γι’ ανθρώπους και καταστάσεις-, που ποτέ δεν έχει δημιουργήσει προβλήματα κι ελπίζεις ότι όλα τελικά θα πάνε καλά.
Το ελπίζεις. Αλλά η ελπίδα, εκτός από το γεγονός ότι πεθαίνει πάντα τελευταία, δεν επαληθεύεται και συχνά.
Στο μήνα πάνω σχεδόν της διακυβέρνησης της χώρας από το ΣΥΡΙΖΑ όλοι σε αυτή την κυβέρνηση ευαγγελίζονται και δηλώνουν ένα καινούργιο ύφος και ένα νέο ήθος. Άλλοι πιο σοβαρά, άλλοι πιο ανάλαφρα. Θα τα καταφέρουν; Θα το δούμε. Υπάρχει και το δει δε χρημάτων, Άνδρες Αθηναίοι… Αλλά, το καινούριο είναι πάντα ωραίο. Ειδικά όταν ένα κόμμα δηλώνει πως «Η Ελπίδα Έρχεται». Το τι θα γίνει τελικά στο αποτέλεσμα θα το δούμε και το βασικό θέμα είναι το οικονομικό. Αυτό μας καίει, αυτό μας πονάει, από αυτό θα εξαρτηθούν όλα. Πέραν όμως του τι θα γίνει εκεί στας Ευρώπας, προσωπικά είδα από πολλούς υπουργούς μια διάθεση να κάνουν κάτι καινούριο.
Ο κος Ξυδάκης είναι ο μόνος που έκανε κάτι παλιό. Ή μάλλον, συνέχισε ακάθεκτα το ίδιο παλιό, ακόμη χειρότερα. Μιλάω φυσικά για το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Οποιοσδήποτε σώφρων άνθρωπος σε αυτό τον πλανήτη αναλάμβανε ένα Υπουργείο Πολιτισμού και έβλεπε το συγκεκριμένο Κέντρο Κινηματογράφου πως υφίσταται και πως λειτουργεί, επιπλέον δε έβλεπε και ποιοί το διοικούν και ποιοί διεκδικούν τη διοίκησή του, το πιο πιθανό είναι να το έκλεινε, να τους έστελνε όλους μαζί σπίτια τους και να το ξανάνοιγε ενδεχομένως εντελώς διαφορετικό, υγιές και σοβαρό. Ο κος Ξυδάκης, με εντυπωσιακοφανή τρόπο, ξεμπέρδεψε με το προηγούμενο Συμβούλιο του Κέντρου κι έβαλε στη θέση του ένα άλλο ίδιο και χειρότερο με το προηγούμενο, που δε διαθέτει καν τον Πέτρο Μάρκαρη. Φυσικά και υπάρχουν στο νέο συμβούλιο, όπως υπήρχαν και στο προηγούμενο, και κάποιοι άνθρωποι που τους εκτιμώ για τη δουλειά τους. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ταιριάζουν σε τέτοιες θέσεις.
Είναι λογικό ένας υπεύθυνος πολιτιστικού μιας συγκεκριμένης εφημερίδας να έχει παγιωμένες, συγκεκριμένες απόψεις και συγκεκριμένη ή και περιορισμένη γνώμη για ανθρώπους καταστάσεις κλπ κλπ. Τον τομέα Ελληνικό Σινεμά δεν ξέρω πόσο τον ξέρει ο κος Ξυδάκης. Τον τομέα Εικαστικά ξέρω πως τον ξέρει καλά.
Φυσικά, ο κινηματογράφος, ο ελληνικός κινηματογράφος, όπως και το θέατρο και ο χορός και όλες οι άλλες τέχνες, δεν περιμένουνε κανένα υπουργείο Πολιτισμού για να υπάρξουν και να αναπτυχθούν. Το τι κάνει όμως ο καθένας ως υπουργός Πολιτισμού δίνει μια εικόνα και για τον ίδιο αλλά και για το κόμμα που αντιπροσωπεύει. Κι αντίθετα, επαναλαμβάνω, από το σύνολο των υπολοίπων υπουργείων της κυβέρνησης αυτή τη στιγμή, την πρώτη κίνηση (με το Κέντρο Κινηματογράφου) του κου Ξυδάκη, και με την πιο επιεική κριτική δε θα την έλεγε κανείς επιτυχημένη. Είναι φάουλ νομίζω κι απέναντι στον ίδιο και απέναντι στο υπουργείο του, και απέναντι στο κόμμα του. Γιατί δειχνει κάτι παλιό και ξεπερασμένο από την ίδια την εποχή.
Κάθε αρχή, βέβαια, και δύσκολη. Ελπίζω να ισχύει το κάθε αρχή και δύσκολη, κι όχι το η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Για να δούμε τις επόμενες κινήσεις. Προς το παρόν πάντως, για το υπουργείο Πολιτισμού η ελπίδα δε νομίζω πως έρχεται.