Εικοσιεπτά χρόνια μετά τη γέννηση της ιδιωτικής τηλεόρασης και εικοσιεννιά μετά τη γέννηση της μη κρατικής ραδιοφωνίας, νομίζω πως ούτε σε …πεμπτο-κοσμικές χώρες δεν θα παρατηρείται το γεγονός πως ο καθένας θα μπορούσε να ανοίξει ένα ραδιόφωνο ή μια τηλεόραση χωρίς άδεια, χωρίς τίποτε, με τσαμπουκά και θράσος, και το καλύτερο όλων, να την εμπορεύεται πουλώντας την εκατομμύρια.
Του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη
Δε θα μιλήσω εδώ για τους εργαζόμενους σε όλα αυτά τα μέσα, γιατί οι συνθήκες εργασίας και, το κυριότερο, ο τρόπος πληρωμής των εργαζομένων σε πάρα πολλά από αυτά, δεν είναι το θέμα μας – θα επανέλθω κάποια στιγμή για το συγκεκριμένο.
Το θέμα μας είναι ότι κάποια στιγμή, με κάποιο τρόπο πρέπει να μπει ένα νομοθετικό πλαίσιο, να υπάρχουν άδειες, κανόνες, τιμές κρατικές κλπ. Παρ όλο που έχω ακούσει διάφορα σχετικά με το τι θα ισχύσει και τι όχι όσον αφορά στις άδειες, τα κανάλια κλπ. αν και δεν έχω ολοκληρωμένη άποψη γιατί δεν έχω διαβάσει όλο το νόμο. Από αυτά που έχω ακούσει, όμως, έχω να πω πως, στην πλειοψηφία διαφωνώ, γιατί φαίνεται καθαρά πως αυτοί που τα μαγειρεύουν όλα αυτά δεν έχουν ιδέα ούτε από τηλεόραση ούτε από ραδιόφωνο. Προτιμώ βέβαια να γίνει μια αρχή, έστω και στραβή, και να διορθωθεί σιγά σιγά μετά, παρά να συνεχίσει να γίνεται της τρελής το πανηγύρι, όπως ως τώρα. Κάθε αρχή και δύσκολη.
Καλό θα ήταν, πριν αρχίσουμε να συζητάμε και να κρίνουμε τα σπίτια των άλλων να κοιτάμε το δικό μας σπίτι. Γιατί με βάση το δικό μας σπίτι μπορούμε να κρίνουμε τα υπόλοιπα. Επειδή ίσως, όπως λένε, στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί. Γι αυτό ο κος Παππάς, η κα Γεροβασίλη, ή όποιος είναι υπεύθυνος για όλο αυτό το θέμα, στο Μαξίμου ή στο κτίριο δίπλα στο Πάντειο, καλό θα ήταν να δει τι γίνεται στο εν πάρα πολλαίς αμαρτίαις περιπεσόν κτίριο της Αγίας Παρασκευής.
Όπου κάποτε υπήρχε μια ΕΡΤ που φέτος γίνεται 50 ετών, μετά η ΝΔ με τη γνωστή κομψότητα που τη χαρακτήριζε πάντα την έκλεισε, άνοιξε στο ίδιο μέρος μια ΝΕΡΙΤ, σε ένα διαμέρισμα απέναντι στη Μεσογείων φτιάχτηκε μια άλλη ΕΡΤ, ο ΣΥΡΙΖΑ βάσισε μεγάλο κομμάτι του αγώνα του για την εξουσία στο θέμα αυτό, έγινε κυβέρνηση, ξανάκλεισε τη ΝΕΡΙΤ, επανέφερε την ΕΡΤ – ώσπου να παραδεχθεί βέβαια και ο ίδιος ο …Σύριζας πως παραέχει υπαλλήλους η ΕΡΤ, πως δεν κάνουν ίσως και τόσο καλά τη δουλειά τους, και άλλα πολλά, μια και ως γνωστόν άλλο να κάνεις αντιπολίτευση κι άλλο να κυβερνάς. Ως εδώ καλά.
Εγώ γιατί όλο αυτό το διάστημα, με όλες αυτές τις εναλλαγές και όλο αυτό το πατιρντί που συμβαίνει στην Αγία Παρασκευή, βλέπω τους ίδιους και τους ίδιους χρόνια τώρα να σουλατσάρουν αλλάζοντας με εξαιρετική ευκολία χρώμα στο πουκάμισό τους, κατά πως χρειάζεται το κάθε εκλογικό αποτέλεσμα. Όπως ο Σπύρος Μελάς, σπουδαίος γραφιάς και απίστευτος αμοραλιστής συνήθιζε να λέει στην Κατοχή και τον Εμφύλιο, “στη μια τσέπη μου έχω ένα κόκκινο σκουφί και στην άλλη ένα μαύρο. Καταπώς με συμφέρει, βάζω το χέρι, παίρνω το σκουφί που χρειάζεται και το βάζω στο κεφάλι”.
Το ίδιο χάλια ήταν ειδησεογραφικά η Κρατική Τηλεόραση επί χούντας, μεταπολιτευτικά, επί ΠΑΣΟΚ, ως και σήμερα που γράφουμε αυτές τις κουβέντες. Παλιά, τουλάχιστον, είχε αισθητική στο ψυχαγωγικό κομμάτι της και σε κάποιες ενημερωτικές εκπομπές που δεν άπτονταν της πολιτικής. Τώρα ούτε αυτό. Τώρα είναι όλο για πέταμα. Και οι λίγοι σοβαροί που είναι μέσα εκεί, το παραδέχονται πια.
Η κρατική τηλεόραση, όπως και το κρατικό ραδιόφωνο, είναι όπως τα κρατικά θέατρα, οφείλουν να δίνουν τον τόνο. Ας κοιτάξει να φτιάξει η κυβέρνηση την κρατική ραδιοτηλεόραση, και κυρίως την τηλεόραση, γιατί το ραδιόφωνο είναι σε πολύ καλύτερη θέση εκεί, και μετά ας έχει απόψεις για το τι ακριβώς πρέπει να κάνουν και τι δεν πρέπει να κάνουν οι ιδιωτικοί σταθμοί. Ας κοιτάξουμε πρώτα να φτιάξουμε το σπίτι μας, και μετά ας μιλάμε για τα ξένα σπίτια, γιατί αλλιώς γελάνε μαζί μας. Κάποιος από το ΣΥΡΙΖΑ μου είπε τη φράση “είναι πάρα πολύ δύσκολο να καθαρίσεις μέσα στην ΕΡΤ τόσους πολλούς αρουραίους”. Του απάντησα, “φτιάξτε τουλάχιστον τη βιτρίνα, που είναι το πρόγραμμα, για να μη γίνεστε ρεζίλι, κι αρουραίους στο υπόγειο έχουν όλα τα μαγαζιά, από τα καλύτερα ως τα χειρότερα. Έτσι γίνεται στις μεγαλουπόλεις”.