Του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη
Αλλά και οι απαντήσεις του κυρίου Λιβαθηνού, σε γενικές γραμμές, ήταν καλές. Θα μπορούσε βέβαια, σε κάποιες απ’ αυτές, να του απαντήσει κάποιος, αλλά… δε βαριέσαι… πριν ενάμιση μήνα ανανεώθηκε η σύμβασή του γι’ αυτή τη θέση, ας περιμένουμε να τελειώσει η τριετία και να τον κρίνουμε σα διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου σωστά. Βέβαια, όταν απαντάει ο κύριος Λιβαθηνός, πως δεν ήταν γι’ αυτόν όνειρο ζωής η διεύθυνση του Εθνικού, εκεί έκανε τον μισό ΣΥΡΙΖΑ να χτυπιέται στα γέλια… ε, γιατί και στην Κουμουνδούρου και στο Υπουργείο Πολιτισμού λέγονται πολλά για την «κατάκτηση» της θέσης αυτής από τον κύριο Λιβαθηνό.
Στη συγκεκριμένη συνέντευξη όμως, όπου η κυρία Λοβέρδου, πολύ σωστά, επιμένει πάνω στο θέμα εμπορικότητα–ποιότητα, ο κύριος Λιβαθηνός πατάει άσχημα την μπανανόφλουδα, εκφέροντας μία και μοναδική λέξη, αρκετή όμως για να αφήσει άλαλους αυτούς που τη διάβασαν, ειδικά τους ανθρώπους του ΣΥΡΙΖΑ που τον έβαλαν σ’ αυτή τη θέση. Κάποιοι άλλοι βέβαια – επίσης απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ – όταν διάβασαν τη συγκεκριμένη λέξη, έπεσαν κάτω από τα γέλια – ήταν αυτοί που δεν είχαν συμφωνήσει να πάρει τη θέση που πήρε ο Λιβαθηνός πέρυσι, και να μη σας πω τι μου είπαν…
Στην ερώτηση λοιπόν της κυρίας Λοβέρδου: «δεν σας ενδιαφέρει ο πολύς κόσμος»; ο κύριος Λιβαθηνός απαντάει ανάμεσα στα άλλα: «… αλλά δεν θα κάνουμε έκπτωση στα όνειρά μας, δεν θα κάνουμε εμπορικότερες επιλογές για να έλθει ΤΟ ΠΟΠΟΛΟ…» !!! – Φυσικά τα κεφαλαία στις δύο τελευταίες λέξεις τα έβαλα εγώ για να τονίσω αυτό που θέλω να πω…
Θέλω να πιστεύω πως ήταν ένα λάθος της στιγμής. Καμιά φορά, όταν μιλάμε, χρησιμοποιούμε και λέξεις που αλλιώς διαβάζονται και αλλιώς ακούγονται. Μπορεί να είναι και απλός σνομπισμός. Δεν ξέρω τι είναι ακριβώς, και ελπίζω ότι είναι μια λάθος στιγμή του κυρίου Λιβαθηνού, που ανεξαρτήτως από οτιδήποτε άλλο, καλλιεργημένος είναι. Όμως μια λέξη είναι πάντα μία λέξη. Και μια λέξη μπορεί να τινάξει στον αέρα τα πάντα. Γι’ αυτό υπάρχουν οι λέξεις. Για να εκφράζουν κάποια πράγματα. Ενδεχομένως και κάποιους χαρακτήρες…
Ο κύριος Λιβαθηνός δηλώνει πως δε θα κάνει έκπτωση στα όνειρά του προκειμένου να γίνει εμπορικότερος αλλά φοβάμαι πως δεν έχει καταλάβει ακριβώς πού προΐσταται. Ότι είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου της χώρας και όχι μιας θεατρικής ομάδας στο Γκάζι.
Μάλλον δεν έχει καταλάβει ότι το Εθνικό Θέατρο. ασφαλώς δεν πρέπει να δημαγωγεί θεατρικά γιατί δεν είναι ένα θέατρο διασκέδασης, και οφείλει να είναι θέατρο που διατηρεί την παράδοση, δίνει τον σωστό τόνο στην ψυχαγωγία, διδάσκει, και βέβαια, πειραματίζεται κιόλας.
Το Εθνικό Θέατρο, ασφαλώς δεν πρέπει να τρέχει πίσω από τα μπατζάκια του μεγάλου κοινού κάνοντας «υποχωρήσεις» που να το φτηναίνουν αλλά, από την άλλη, σε κάποιο κόσμο απευθύνεται, συγκεκριμένα στον Ελληνικό λαό, που το πληρώνει γιατί είναι το Εθνικό Θέατρο. Αυτό ΤΟ ΠΟΠΟΛΟ, όπως το αποκαλεί, συντηρεί με το υστέρημά του, αυτό το θέατρο, αυτό το θέατρο το Εθνικό.
Όσο για το τι σημαίνει «εμπορικό» και το τι σημαίνει «ποιοτικό», στην Τέχνη ειδικά, θα παραθέσω απλώς αυτό που είχε πει ο μέγιστος της έβδομης τέχνης, ο Τσάρλι Τσάπλιν: «ακόμα και η πιο περίπλοκη έννοια, μπορεί να αποδοθεί με τέτοιο τρόπο, που να την καταλάβουν το ίδιο ο περισσότερο και ο λιγότερο μορφωμένος άνθρωπος αυτού του πλανήτη. Αν ένας από τους δύο είτε ο πιο μορφωμένος είτε ο λιγότερο μορφωμένος δεν το καταλάβουν, αυτό σημαίνει, πως, είτε αυτός που έφτιαξε το συγκεκριμένο έργο δεν είχε το αρκετό ταλέντο, είτε, πως είχε κάτι να κρύψει».
Η ποιότητα και η εμπορικότητα, το έχει αποδείξει ο χρόνος αυτό, εδώ και δυόμιση χιλιάδες χρόνια, πάνε χέρι χέρι. Και αυτοί που κουβαλούν «εξπρεσιονισμοντερνισμούς» ή μάλλον τα κουρέλια αυτών, πολλά χρόνια μετά που ήταν της μόδας, στην κεντρική Ευρώπη, μεταβάλλοντας την κεντρική θεατρική σκηνή της χώρας… ας μη το συνεχίσω σ’ αυτό τον τόνο…
Άσχετα με όλα αυτά, επειδή υποτίθεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα αριστερό κόμμα, όπως διατείνεται, μήπως θάπρεπε κάποιος ν’ αντιδράσει δυνατά και σοβαρά μέσα, είτε από το κόμμα είτε από το ΥΠΠΟ; Αντί να ψιθυρίζουν υπογείως γελώντας ή βρίζοντας για τις υποχρεώσεις που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ στον κύριο Λιβαθηνό;