Κωνσταντίνος Πουλής - Την εβδομάδα που πέρασε εξαρθρώθηκε ένα κύκλωμα παράνομης διακίνησης φαρμάκων. Η κατηγορία είναι πως μείωναν τις δόσεις καρκινοπαθών και μεταπωλούσαν παράνομα το υπόλοιπο. Ήθελα με αυτή την αφορμή να πω μια καλή κουβέντα γι’ αυτούς τους ανθρώπους.

Θάνος Καμήλαλης - Με την απόφαση του ΕΣΡ για τις νέες τηλεοπτικές άδειες και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου από το Συμβούλιο της Επικρατείας, o διετής «πόλεμος» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με τους καναλάρχες για τη «ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου» οδεύει προς το τέλος του. Αν υπάρχει «νικητής», σίγουρα δεν είναι η κυβέρνηση, που σταδιακά απομακρύνθηκε από τις αρχικές προσδοκίες και χαμήλωσε σημαντικά τον πήχυ, προχωρώντας τελικά και ουσιαστικά σε συνθηκολόγηση. Το αν θα υπάρχει χαμένος στη νέα, παλιά εποχή το ξέρουμε όμως: Είναι αυτός που ήταν πάντα. Εκτός αν…

Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος - Μάικ Χέινς και Τζιμ Γούλφρις (επιμ.), Iστορία και επανάσταση. Αντικρούοντας τον αναθεωρητισμό (μτφρ.: Γιάννης Βογιατζής), Angelus Novus 2018.

Johanna Hanink - Το 2012 η Όλγα Κεφαλογιάννη, υπουργός τουρισμού από το 2012 ώς το 2015, παραπονιόταν ότι η Ελλάδα βασίζεται υπερβολικά στον «sun and sand tourist» (τουρίστα της παραλίας), αυτόν τον στερεοτυπικό τουρίστα που, από τη δεκαετία του ’60, έχει έρθει στην Ελλάδα για τις παραλίες και ενίοτε «για να βρει τον εαυτό του». Μία από τις πιο χαρακτηριστικές κινηματογραφικές εκπροσώπους αυτών των τουριστριών είναι βεβαίως η Άναμπελ, η βρετανή τουρίστρια που είχε μία σύντομη σχέση (μπλέκοντάς τον σε πολλούς μπελάδες) με έναν βοσκό, στην ταινία του 1968 Κορίτσια στον ήλιο.

Ryan Gallagher - Η πόλη Banff, στην βορειοανατολική ακτή της Σκωτίας, είναι ένα ειρηνικό μέρος με μόλις 4.000 κατοίκους και έναν γραφικό όρμο στην ανοιχτή θάλασσα. Πενήντα μίλια από την κοντινότερη μεγάλη πόλη, ο αέρας είναι καθαρός και οι ρυθμοί της ζωής αργοί. Όμως υπάρχει ένας νεαρός που η παραθαλάσσια θέση της πόλης δεν του πρόσφερε καμία ευχαρίστηση. Μάζευε όπλα και σχεδίαζε μια τρομοκρατική επίθεση.

Γιώργος Ρήγας - Στις 14 Μαΐου 1948 ο Δαυίδ Μπεν Γκουριόν κήρυξε την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ σηματοδοτώντας την έναρξη ενός πολέμου που από τη μία δικαίωσε το όραμα δημιουργίας εβραϊκού κράτους, ενώ από την άλλη οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστινίους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Αυτή η μαζική έξοδος που καταγράφηκε στο συλλογικό παλαιστινιακό θυμικό ως κατάφορα άδικη είναι η μήτρα αυτού που αποκαλούμε παλαιστινιακό ζήτημα. Υπό αυτή την έννοια η επίλυση του δεύτερου είναι μαθηματικά αδύνατη χωρίς τη δίκαιη διευθέτηση του πρώτου.

Δανάη Καρυδάκη - «Όποιος έρχεται στη Λέρο» λένε οι Λεριοί «ποτέ δεν φεύγει». Το λένε επειδή πολλοί ήρθαν σαν αξιωματικοί, Ιταλοί ή Έλληνες, ψυχίατροι και νοσηλευτές ή τρόφιμοι του ψυχιατρείου, Ευρωπαίοι τουρίστες που αγόρασαν σπίτια, ξενομερίτες που παντρεύτηκαν Λεριές, Αθηναίοι δικηγόροι που βρήκαν την υγειά τους μακριά από τα δικαστήρια της πρωτεύουσας, ακόμα και κάποιοι εξόριστοι της Χούντας που επέστρεψαν στο νησί ή απέναντι στους Λειψούς για να μείνουν. Κάποιοι πρόσφυγες, του hotspot ή της δομής εθελοντών του παλιού ΠΙΚΠΑ, ήρθαν το ’15, το ’16 και ακόμα δεν έχουν φύγει. Κατά κάποιον τρόπο, όμως, όποιος έρχεται στη Λέρο, ποτέ δεν φεύγει. Μπορεί να φύγει, με το καράβι, το καταμαράν ή το αεροπλάνο, όμως, το συναπάντημα με ένα τόσο συναισθηματικά φορτισμένο κομμάτι της ιστορίας δεν μπορεί παρά να τον κάνει πάντα να επιστρέφει στη Λέρο, έστω και νοερά.

Φώτης Τερζάκης - ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΗΜΕΡΑ στη Συρία είναι μια πρόβα παγκοσμίου πολέμου – αν όχι ήδη ένας παγκόσμιος πόλεμος σε μικρογραφία. Βλέπουμε μια ομάδα από τοπικές και παγκόσμιες υπερδυνάμεις να ανταγωνίζονται λυσσαλέα για την κυριαρχία στη Μέση Ανατολή, σ’ έναν πρώτο κύκλο, κάτι που ολοφάνερα λειτουργεί ως πεδίο δοκιμής για την παγκόσμια κυριαρχία, σε δεύτερο κύκλο. Και όσο ο τρέχων συσχετισμός δυνάμεων δεν επιτρέπει την καθαρή επικράτηση κανενός, το δράμα των άμαχων πληθυσμών που εμπλέκονται είναι καταδικασμένο να συνεχίζεται χωρίς διαφαινόμενο τέλος.